Het huis aan het meer Eén huis. Vijf families. Honderd jaar Duitse geschiedenis

Geschreven bij Het huis aan het meer

Thomas Harding raakte geïntrigeerd in de geschiedenis van het weekendhuis van zijn Duitse grootmoeder. Het staat in de periferie van Berlijn aan de Groß Glienicker See, die op zijn beurt weer grenst aan de Wannsee. De laatste keer dat Harding het huis heeft gezien was vlak na de val van de muur
Toen de nazi's aan de macht kwamen heeft de familie haar geliefde stekje moeten ontvluchten, uit angst voor het opkomende anti-semitisme en werd het huis geconfisqueerd. Wanneer Harding het huis in 2013 bezoekt, ziet hij dat het er vervallen bij staat. Een betonnen pad herinnert nog altijd aan de plek waar de Berlijnse Muur bijna dertig jaar heeft gestaan. Bij het optrekken ervan werd deze dwars door de tuin geplaatst, waardoor de bewoners geen toegang meer hadden tot het meer. Dat ligt immers in het westen en het huis in het oosten.
Harding besluit om de geschiedenis van het huis - en de families die er hebben gewoond - te reconstrueren. Vele archieven in Berlijn en Potsdam worden ondersteboven gegooid, veel informatie wordt verzameld over de families die er hebben gewoond en de krakers die het interieur voor een groot deel hebben besmeurd en gesloopt.
Zijn doel is dat het huis, in al haar glorie, in ere hersteld kan worden. De gemeente Potsdam was van zins om het huis te slopen en zodoende plaats te maken voor nieuwe woningen, projectontwikkelaars hadden hun plannen al klaar, maar Harding weet dit te voorkomen. Zijn Britse familieleden en mensen uit de buurt gingen tezamen aan het werk om de boel op te ruimen en schoon te maken. Na de rigoureuze verbouwing van deze 'hemel op aarde', krijgt het de naam Alexander-Haus en het komt op de lijst van Monumentenzorg te staan.
Dr. Alfred Alexander, de overgrootvader van de auteur en welgesteld Joods arts, kon in 1927 het perceel huren van Otto von Wollank en kreeg toestemming om er een huis op bouwen.
Na de vlucht van de familie Alexander, betrok August Wilhelm Meisel - componist, muziekuitgever en rasopportunist - met zijn vrouw en twee kinderen het huis op 10 februari 1936. De afgesproken huurprijs werd overeengekomen op 2000 rijksmark per jaar. Meisel werd lid van de NSDAP en ontsloeg alle Joodse muzikanten. Na de WOII moest deze familie het huis ook verlaten, omdat het in de DDR stonden en zij officieel woonden in de BRD.
Hanns Hartmann en zijn Joodse vrouw Ottili konden eind '44 het huis huren van Meisel en vonden hier een veilige haven.
Van 1958 tot 1962 hebben er twee gezinnen in het huis gewoond, te weten de weduwe Ella Fuhrmann - als huisbewaarder - met haar twee kinderen en de familie Wolfgang Kühne. Het huis was in die jaren in tweeën gedeeld. Wolfgang was in dienst bij de Stasie.
De geschiedenis van het huis wordt prachtig uitgewerkt door de verhalen die Harding wist te achterhalen van ooggetuigen, tijdgenoten, de research in talrijke archieven en de boeken die hij heeft kunnen gebruiken om aan informatie te komen. Tenslotte staat er achterin het boek een uitgebreide lijst met namen, gebeurtenissen en andere beschreven dingen. Hierbij is het wel een gemiste kans dat er geen paginanummers bijstaan. De vijf families die er hebben gewoond zijn duidelijk uitgewerkt in diverse stambomen die voor in het boek staan en zijn een handig hulpmiddel tijdens het lezen.
Op een voortreffelijke manier heeft Harding de geschiedenis van Duitsland in de roerige 20e eeuw en het wel en wee van de bewoners aan elkaar gesmeed. De families komen tot leven, doordat de auteur fantastisch kan vertellen en zoveel feiten heeft kunnen achterhalen over hun levens. Aan de tijd dat het huis onder de vlag van Rusland stond, wordt ook veel aandacht besteed. De misdaden die werden begaan, de destijds heersende armoede in de DDR, maar ook de zekerheden die het systeem bood. Staatsvoogdij en reisbeperking werden op de koop toe genomen.
De auteur is er in geslaagd er een ware kroniek van te maken, zodat het leest als een roman. Geen droge opsomming van feiten, maar een zeer boeiend en interessant boek.

Dit boek beschrijft 100 jaar Duitse geschiedenis vanuit de families die een huis hebben bewoond. Het huis staat in de DDRin de buurt van Berlijn. Bij plaatsing van de muur worden huis en tuin gescheiden waardoor je vanuit het huis niet meer bij het meer kunt komen. Het is boeiend en beeldend geschreven. Geschiedenis verteld aan de hand van families,is boeiend.Ik vind het een erg mooi en interessant boek, zeker aanbevelenswaardig.

Geschreven bij Het huis aan het meer

Over welgestelde Joodse families in vooroorlogs Berlijn – Hardings overgrootvader was een rijke society-arts – zijn legio boeken geschreven, die vaak nogal op elkaar lijken. Harding pakt het anders aan, door het zomerhuis als middelpunt te nemen en het te volgen tot na de val van de Muur in 1989.Hoewel non-fictie, leest het boek als een ware thriller. Dat ligt vooral aan Hardings schrijftalent. Hij blijkt een rasverteller die met rake observaties en veelzeggende details de bewoners, familie, vrienden en bezoekers ontzettend goed typeert. Wat droge historische kost zou kunnen zijn, brengt Harding met sprekend gemak tot leven. Bijna achteloos laat hij daarnaast de grote geschiedenis doorheen ramen, deuren, kieren en spleten het huis binnendringen.

knap uitgangspunt om via die weg, namelijk het wedervaren van bewoners van een vakantiehuis, echt vele interessante zaken te lezen over Duitsland gedurende een groot gedeelte van de 20ste eeuw. Er is veel opsomming van feiten, onvermijdelijk hier, maar ik vind het geheel goed gebracht. Het verveelt eigenlijk nooit, het bleef me boeien . Ik ben er uitgekomen met een flinke baggage interessante informatie, die ik vrij moeiteloos kon assimileren.
Wat meer te verlangen van zo'n type boeken?

Geschreven bij Het huis aan het meer

Thomas Harding heeft een prettige schrijfstijl, waardoor je het boek gemakkelijk leest. Ik heb het boek in drie dagen uitgelezen. Het interessante is dat er een verhaal van Duitsland wordt vertelt aan de hand van een vakantiehuisje vlakbij Berlijn. Maar het geeft niet alleen maar feiten weer. Thomas Harding sleept je mee in de levens van de verschillende families, die enkele perioden in het huisje verbleven. Daarbij zien je ook alle aspecten van de menselijkheid voorbij komen: vriendelijkheid, wreedheid, hebzucht, onbaatzuchtigheid, liefde en oorlog.

Geschreven bij Het huis aan het meer

Een prettig leesbaar verhaal. Het vertelt over meerdere Duitse gezinnen tijdens en na de tweede wereldoorlog. o.a leef je
mee met het Joodse gezin dat het huis en het land moet verlaten, maar ook met het eenvoudige gezin dat ineens achter de muur blijkt te wonen. En dan de val van de muur en alles is weer anders. In een woord : mooi verhaal.

Interessant om te lezen hoe het de "gewone" mens verging in de oorlog en in DDR tijd. Dat de plek waar je "onbezorgd" gelukkig was, opeens verandert.

Geschreven bij Het huis aan het meer

Geeft een duidelijke geschiedenis van na de Iste WO tot nu van de streek rond Berlijn. Het leest als een roman, maar is echt gebeurd.

prachtig geschreven,makkelijk te lezn

historische roman, prachtig verteld