Het leven gezien van beneden

Geschreven bij Het leven gezien van beneden

En weer slaagt taalvirtuoos Dimitri Verhulst in het creëren van een prachtig verhaal met een ogenschijnlijk onbeduidend voorval als onderwerp. ‘Het leven gezien van beneden’ laat zich op verschillende manieren lezen.

Allereerst als een aanklacht tegen het communisme in al zijn absurdistische verschijningsvormen, zich afspelend in Bulgarije, een land dat decennia lang nog ‘roder’ probeerde te zijn dan Moskou.

Dan wel als een schelmenroman, met in de hoofdrol de sympathieke en kunstzinnige Lilya Dimova die wraak wil nemen op de literaire geschiedenis van het communisme; lees: de onterechte roem voor de tweederangs auteur Michail Sjolochov.

Of als een fraai gestileerd en poëtisch relaas waarin overdrijving de lezer zo nu en dan onbedaarlijk doet lachen.

Het lezen van ‘Het leven gezien van beneden’ vergt de nodige concentratie, al was het maar omdat Verhulst heen en weer gaat in de tijd. De Vlaamse auteur gaat met graagte in op details, een neiging die al gauw kan leiden tot ergernis. Maar niet bij Verhulst: “Geoefende neuzen konden misschien het menu al bij elkaar snuffelen: een roulade van gepocheerde vistongetjes, gefarceerde kip met een vinaigrette van asperges en een Madeira saus op basis van ganzenlever, ananas op Macedonische wijze, met likeur natuurlijk en petitfours”.

Zo langzamerhand, met dit zoveelste hoogstandje, vraag je je af of en waar de creativiteit van Verhulst ooit zal eindigen. Nimmer en nergens, wat mij betreft.

zeer goed boek in de gekende Verhulststijl

Geschreven bij Het leven gezien van beneden

Dimitri Verhulst schreef met dit boek een levensverhaal dat zich afspeelt achter het ijzeren gordijn. Hij doet dat met de van hem bekende en door mij zeer gewaardeerde bijtende humor. In dit boek is die wel bijzonder functioneel, want het zwarte ellendige leven in die tijd en in die jaren komen er wel heel goed door uit de verf. Schitterende anekdotes ook die de miserie onderstrepen.
Maar toch: het boek heeft me minder gepakt als het andere werk van Dimitri Verhulst. Ik heb er goed over nagedacht, maar kan niet goed de vinger leggen waar dat nou aan ligt.
Evengoed blijft Verhulst een schrijver met een volkomen eigen en onderscheidend geluid binnen de Nederlandse literatuur en ook dit boek is beter dan veel wat zijn collega's voortbrengen.

Geschreven bij Het leven gezien van beneden

ik lees Dimitri Verhulst erg graag maar dit boek kon me niet boeien. Ondanks de schrijfstijl lieten de personages me koud. Jammer

Geschreven bij Het leven gezien van beneden

De hoofdpersoon in het boek is Liliya Dimova. Ze is geboren tijdens een bombardement in Sofia. Ze leefde in Bulgarije in een tijd van censuur en onderdrukking. Haar vriend, Anton was kunstenaar en schrijver en hij schreef een toneelstuk waarin hij Stalin belachelijk maakte. Hij werd daarvoor opgepakt en voor de keuze gesteld om naar een kamp te gaan of te schrijven voor de overheid. Hij koos voor het laatste en kreeg weinig contact met Liliya.

Ik vond het een erg moeilijk boek om te lezen, want er zat geen chronologische volgorde in het verhaal en er stonden moeilijke woorden in de tekst. De titels van de hoofdstukken waren jaartallen, maar deze kwamen willekeurig aan bod. Het maakte het boek wel spannend om te lezen, want hoofdstukken werden niet altijd afgesloten. Er kwamen niet veel verschillende personen aan bod in het boek wat het lezen wel weer vergemakkelijkte. Ook laat het boek een duidelijk voorbeeld zien van het leven in die tijd. Als schrijver zijnde moest je bijvoorbeeld altijd opletten met wat je schreef en de bevolking werd met alles onderdrukt. Ik moest soms wel even lachen, Anton de vriend van Liliya had namelijk wraak genomen op de overheid door duiven te leren poepen op hun standbeelden. Anton moest namelijk nadat hij opgepakt was, schrijven wat de overheid wilde dat hij schreef. Ik vond het perspectief ook niet heel fijn om te lezen, het grootste gedeelte werd vanuit het ik-perspectief (Liliya) verteld, maar de schrijver schreef ook vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Samenvattend vond ik het een erg mooi boek, omdat het boek een duidelijk voorbeeld geeft van het leven in een onderdrukkende staat en ikzelf houd van geschiedenisverhalen. De schrijver schreef wel een een stijl die ikzelf nog nooit gezien heb en daar moest ik op het begin erg aan wennen.
Ik raad het boek zeker aan als je houd van pittige geschiedenis verhalen. Het is zeker geen boek voor als je boeken lezen moeilijk vindt. Het is een erg moeilijk boek om te lezen ook al is het het een klein boekje.

Het communisme beschreven op een geestige manier met een vleugje humor. Zelden van een niet-insider een verhaal gelezen die zo treffend de absurditeit van het communistische regime beschrijft!