Het meisje op de foto

Achterflap

Wanneer Viktor Hyldgaard na een avond stappen in het Zweedse Skövde niet thuiskomt, vreest zijn vrouw het ergste. De jonge rechercheur Anna Eiler, die op de zaak wordt gezet, gelooft aanvankelijk niet dat er sprake is van een misdaad, totdat in een klein meertje een afschuwelijke vondst wordt gedaan. Tussen de waterlelies drijft een lichaam. In de keel van het slachtoffer is een foto van een vrouw gestoken. Het meer, dat onder de lokale bevolking bekendstaat als 'Valdemars graf', herbergt echter nog verschrikkelijker geheim. Auteur en journalist Carina Bergfeldt is terug met een indringende en bij vlagen sinistere psychologische thriller.

Auteur

Carina Bergfeldt (1980) is Amerika-correspondent voor de Zweedse tv-zender SVT. Hiervoor werkte ze tien jaar lang als journalist bij Aftonbladet, het grootste dagblad van Zweden. Voor haar reportage over het bloedbad op het Noorse eiland Utøya werd ze bekroond met de belangrijkste journalistieke prijs van Zweden, waarmee ze een van de jongste winnaars ooit werd. Bergfeldts thriller debuut De moord op mijn vader verscheen in 12 landen. In verband met haar werk woont ze afwisselend in Washington D.C. en Stockholm.

Mijn mening

Allereerst wil ik uitgeverij A.W. Bruna bedanken voor het recensie exemplaar van dit boek.

De korte inhoud van het boek was er een die me direct aansprak. De woorden Sinister en psychologisch werkten als een trigger op me en ik dacht, dit boek moet ik lezen. Blij was ik dan ook toen ik dit boek op mijn deurmat mocht verwelkomen.

"Het was tijd. Hij wist het. Hij voelde hoe de hand van de engel zij schouder stevige vastpakte. Als er iets was wat alle uren onder water hem hadden geleerd, dan was het naar haar luisteren Ze kende hem beter dan hij zichzelf. Hij vermande zich, keek op van het duikershorloge, gleed dertig centimeter naar voren en keek een paar seconden naar wat er plotseling voor hem lag. Mijn god, dacht hij. Mij god."

In het boek volgen we voornamelijk twee personages, de jonge, ambitieuze rechercheur Anna en de wat eigengereide journalist Julia. Al snel in het boek is duidelijk dat beide personages de nodige persoonlijke bagage hebben. Ik kwam er tijdens het lezen ook achter dat dit boek het tweede deel in een serie is. Helaas heb ik het eerste deel niet gelezen.

Het boek begint met een vage, maar lugubere vondst, om vervolgens een korte sprong terug in de tijd te maken. Dit lijkt verwarrend maar gedurende het lezen valt alles weer op zijn plek. De hoofdstukken zijn kort waardoor je gemakkelijk va hoofdstuk tot hoofdstuk kunt lezen.

Een personage waar ik mij goed in kon vinden was Anna. Ze werkt hard, laat het kaas niet van haar brood eten, maar is diep van binnen beschadigd en onzeker.

Bij Julia kreeg ik een wat onbehaaglijker gevoel waar ik nog steeds mijn vinger niet op kan leggen.

Het verhaal bouwt zich redelijk op, maar mist echt de spanningsdraad naar mijn mening. Ondanks dat het verhaal goed in elkaar zit, kon het mijn aandacht niet goed vasthouden. Ik raakte afgeleid en heb er voor mijn doen ook lang over gedaan het boek uit te lezen. Ik weet niet precies wat het is, maar iets miste er in het boek, wat mij bij sommige andere boeken dwingt verder te lezen. Ik vond het verhaal vrij veel blijven hangen in hetzelfde. Hierdoor kwam het wat traag over helaas.

Het meisje op de foto

ISBN: 9789400503199. Uitgeverij: A.W. Bruna. Oorspronkelijke titel: Fotografiet. Vertaald door: Corry van Bree. Verschijningsjaar: 2016. Aantal pagina's: 288

Geschreven bij Het meisje op de foto

Na het eerste boek in de tweedelige en hopelijk driedelige serie, wilde ik heel graag deze tweede lezen. Weer hoopte ik dat het geheim niet uitkomt en dat de hoofdpersoon kan beginnen met haar leven.

Carina Bergfeldt is een van de nieuwste auteurs die Zweden rijk is. Ze werkt als Amerika-correspondent voor de Zweedse televisiezender SVT. Daarvoor was ze tien jaar lang journalist voor Aftonbladet, het grootste dagblad van het land. Voor deze krant maakte ze diverse reportages en voor die van het bloedbad op het Noorse Utøya ontving ze in 2012 de belangrijkste journalistieke prijs van Zweden. Bergfeldt volgde een schrijversworkshop in New York, waarna ze haar thrillerdebuut De moord op mijn vader schreef. Het boek is in twaalf landen uitgegeven. In 2016 verscheen haar tweede thriller, Het meisje op de foto.

Op een vrijdag in mei meldt Jeanette Hyldgaard bij het alarmnummer dat haar man Viktor na een avond stappen niet is thuisgekomen. Inspecteur Anna Eiler is aanvankelijk van mening dat er niets aan de hand is en dat hij de nacht ergens anders heeft doorgebracht. In een klein meertje wordt niet veel later een hoofd met een foto in de keel gevonden. Anna moet nu wel op de zaak ingaan, vooral nadat in datzelfde water nog veel meer wordt gevonden. Omdat haar vader een jaar eerder spoorloos verdween, nam journaliste Julia Almliden Jeanette wel serieus. Ze schrijft een artikel over de verdwijning van Viktor en gaat ondertussen zelf ook op zoek naar aanwijzingen. Anna en Julia komen beiden tot de ontdekking dat Viktor zich anders voordeed dan hij werkelijk was.

Voordat het verhaal daadwerkelijk begint, start Het meisje op de foto met een korte quote van de wereldgezondheidsorganisatie. Als meteen daarna de proloog een heftige scène beschrijft, is die quote onmiddellijk te plaatsen en ontstaan er tevens diverse vragen die de lezer nieuwsgierig maken. Op het merendeel van deze vragen krijg je in de loop van het verhaal een antwoord, maar dat geldt niet voor alle. Omdat dit de tweede thriller is waarin Anna Eiler haar opwachting maakt, is het daarom aan te raden om eerst het voorgaande boek te lezen. De privé-omstandigheden van een aantal belangrijke personages valt dan beter te begrijpen.

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven, dat van Anna en dat van Julia. Daardoor leer je beide jonge vrouwen enigszins kennen en kom je te weten dat ze niet alleen vriendinnen zijn, maar ook soortgelijke problemen hebben. Deze problemen hebben vooral betrekking op het relationele vlak en daar wordt te veel aandacht aan besteed. Het gevolg is dat je je niet aan de indruk kunt onttrekken dat de helft van het verhaal uit persoonlijke problemen bestaat en dat het oplossen van de moord van ondergeschikt belang lijkt te zijn.

De schrijfstijl van Bergfeldt is vlot en met de korte hoofdstukken probeert ze het verhaal vaart mee te geven. Dat lukt ten dele, want een aantal daarvan is dermate kort dat het rommelig en enigszins verwarrend wordt. Als de schrijfster ervoor gekozen had deze hoofdstukken wat langer te laten zijn, had het verhaal wat aan kracht gewonnen. Hoewel er een aantal plotwendingen voorkomen, zorgen deze er niet voor dat het verhaal, dat sowieso niet uitblinkt in zinderende spanning, spannender wordt. De ontknoping is enigszins verrassend, maar voor een doorgewinterde thrillerlezer hoeft het niet moeilijk te zijn de uiteindelijke moordenaar vroegtijdig te ontmaskeren.

Een aantal situaties in het boek is zelfs een beetje aangrijpend, waardoor het in feite iets verder gaat dan alleen maar thriller zijn. Misschien dat Bergfeldt met Het meisje op de foto, dat een zowel een gesloten als open einde heeft, ook een boodschap heeft willen meegeven.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

In het Zweedse Skövde is Viktor Hylgaard niet thuisgekomen na een avond stappen. Zijn vrouw vreest het ergste. Een jonge rechercheur, Anna Eiler, wordt op de zaak gezet, die in eerste instantie denkt dat het niet om een misdaad gaat, totdat er in een meertje een afschuwelijke vondst wordt gedaan. Een lichaam drijft tussen de waterlelies en in de keel van de dode is een foto gestoken. Het meertje, dat in de volksmond ‘Valdemars graf’ wordt genoemd, verbergt nog meer geheimen.

Julia Almliden, journaliste en tevens vriendin van Anna, probeert meer over de verdwijning van Viktor te weten te komen en ze belooft zijn vrouw er alles aan te doen de waarheid te achterhalen. Julia hoopt veel te weten te komen via Anna. Dan wordt het hoofd van Viktor door een duiker gevonden. Het zit in een plastic zak en later worden meer zakken met lichaamsdelen gevonden, waardoor de verdwijningszaak een moord is geworden.

Je leert Anna en Julia goed kennen in dit verhaal dat vanuit hun visies wordt beschreven. De vrouwen hebben een bijzondere band met elkaar door gebeurtenissen uit het verleden. Het maakt hen sterk maar ook kwetsbaar. De moord op Viktor sluit aan op wat de vrouwen in het verleden hebben meegemaakt, waardoor hun vriendschap op de proef wordt gesteld.

Het boek bestaat uit korte hoofdstukken waarin de personages uitvoerig worden beschreven. Dat is soms verwarrend en haalt de vaart uit het verhaal, maar wel wordt duidelijk met welke psychologische drama’s de hoofdpersonen te maken hebben.

Er wordt sterk naar het plot toegewerkt waarin een aantal mooie en spannende scènes zijn verwerkt, maar de kracht van dit boek ligt toch meer in de uitwerking van de karakters.

Wanneer Viktor Hyldgaard na een avondje borrelen met zijn collega's in het Zweedse Skövde niet thuiskomt vreest zijn vrouw het ergste. Ze belt direct de politie. De jonge rechercheur Anna Eiler gelooft aanvankelijk niet dat er sprake is van een misdrijf, totdat er in een nabij gelegen meertje een afschuwelijke vondst wordt gedaan. Tussen de waterlelies drijft een lichaam en in de keel van het slachtoffer zit de foto van een vrouw. Het meer, dat onder de lokale bevolking bekendstaat als 'Valdemars' graf, herbergt helaas nog een veel verschrikkelijker geheim.
Sinds een jaar is de vader van journaliste Julia ook verdwenen en daardoor werpt ze zich op als vertrouwenspersoon voor de vrouw van Viktor. Maar komt de zaak nu niet te dichtbij voor haar?

Het langverwachte vervolg op 'De moord op mijn vader' met Anna Eiler als gezicht van de politie en het schrijvende persduo Julia en Ing-Marie krijgt wederom de benaming psychologische thriller. Toch is deze titel niet terecht. Het feit dat de schrijfster duidelijk heeft geprobeerd om de hele psyche van alle personages in het boek te beschrijven, in soms te lange en uitgebreide versies, wil niet zeggen dat het een psychologisch verhaal is. De personages blijven desondanks oppervlakkig en komen niet tot leven.
Carina Bergfeldt heeft een vlotte manier van schrijven en het boek is verdeeld in korte hoofdstukken waarin er iedere keer een ander personage aan het woord is. Later zijn er verschillende personages per hoofdstuk aan het woord. Dit maakt het allemaal erg rommelig en haalt de spanning uit het verhaal en daardoor overtuigd het niet als een echte thriller.
Het grote pluspunt van dit boek is de ontknoping, dat is verrassend en zit heel goed in elkaar met echter wel een soort van open einde, wat duidt op een vervolg.

Geschreven bij Het meisje op de foto

het is een heel spannend verhaal, te vergelijken met andere grote namen van thrillerschrijfsters;

RECENSIE ‘Het meisje op de foto’ van Carina Bergfeldt (****)

Oorspronkelijke titel: Fotografiet
ISBN: 9789400503199
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers

Pagina’s: 288

Ze werd bekroond met de belangrijkste journalistieke prijs van Zweden voor haar reportage over het bloedbad dat Anders Behring Breivik in 2011 op het Noorse eiland Utøya heeft aangericht en was daarmee een van de jongste winnaars ooit. Nu is Carina Bergfeldt Amerika-correspondent voor de Zweedse tv-zender SVT.
In 2014 verscheen in Nederland haar thrillerdebuut, ‘De moord op mijn vader’ waar ze ook internationaal hoge ogen mee heeft gegooid. Met aan aantal van haar protagonisten uit dit debuut, verscheen het tweede verhaal enkele weken geleden, ‘Het meisje op de foto’.

In het Zweedse plaatsje Skövde wordt politieagente Anna Eiler op een vermissingszaak gezet. Jeanette Hyldgaard heeft aangifte gedaan dat haar man Viktor niet is thuisgekomen na een stapavondje met een paar collega’s. Journaliste Julia Almliden, vriendin van Eiler probeert meer informatie te krijgen van Jeanette en belooft haar alles in het werk te stellen om haar man op te sporen. Julia weet uit ervaring wat vermissing van een partner of familielid betekent want haar vader is al enige tijd spoorloos.
In een kleine poel wordt een plastic zak met een hoofd gevonden en dat blijkt na onderzoek van de vermiste Viktor te zijn. In zijn keel is een foto gestopt waarop een jong meisje staat afgebeeld. Duiker Milan Nikolic, die daarna de poel volledig onderzoekt, haalt een aantal plastic zakken naar boven die gevuld zijn met menselijke resten, sommige in cement gegoten. Als het zoeken in het kleine meertje volledig is afgerond, geeft het aantal gevonden lichaamsdelen aan dat het minstens om twee personen moet gaan.
Commissaris Ulf Karlkvist roept daarom de speciale kennis in van Patrik Morrelli….

Het verhaal in ‘Het meisje op de foto’ is in de basis een voortzetting van de lijn in ‘De moord op mijn vader’. Bergfeldt heeft in het begin schrijfruimte ingeruimd voor het wel en wee van een aantal personages. Het is voor haar nodig om in een later stadium de juiste verbanden aan te kunnen geven. De auteur speelt daarbij met karakters en in eerste instantie lijkt het of de bevolking van Skövde alleen uit burgers bestaat die met een flinke rugzak door het leven gaan. Als er al een opmerking te maken valt dan zou er dat een kunnen zijn. Ieder persoon die een rol(letje) in het verhaal heeft, hoe klein en onbelangrijk ook, is voor de auteur aanleiding om zijn of haar karakter uit te diepen. Dat is soms wat vermoeiend omdat op die momenten de snelheid tot een slakkegangetje is gereduceerd.

Het politionele deel zit echter wel knap in elkaar. Politie, journalisten, vriend en vijand, iedereen draagt zijn of haar steentje bij in het onderzoek. Al lijkt daarbij de kennis en aandacht van de speciaal overgekomen Patrik Morrelli zich niet primair op de moordzaak te richten. Al met al is ‘Het meisje op de foto’ een verhaal dat met plezier gelezen wordt en waar, zoals een Scandinavische thriller betaamt, niet de snelheid en het aantal kogels bepalend is maar de privélevens van sommige de bron van het duistere kwaad blijkt te zijn. En gezien de opzet van de beide verhalen lijkt een vervolg beslist niet uitgesloten!

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren

Geschreven bij Het meisje op de foto

Ik heb het uitgelezen maar weet echt niet waarom.
Om te beginnen is het erg moeilijk in komen door te moeilijk onthouden namen
Ik wist echt vooral in t begin niet wie nou wie was
Daarbij totaal niet spannend. In t begin een verdwijning/moord maar dat was t dan ook wel
Ik vond t ZEER langdradig

Geschreven bij Het meisje op de foto

goed verhaal, spannend en goede plot

‘Het meisje op de foto’ begint met een spannende proloog die meteen een heleboel vragen oproept. Wie zijn de personen uit deze passage? En wat is hun verdere rol in het boek? Carina Bergfeldt zorgt er hiermee voor dat je als lezer meteen geprikkeld bent om verder te gaan lezen.

Na de proloog maak je kennis met de verschillende personages uit het boek. Je leert vooral Anna en Julia en hun (relationele) problemen goed kennen. In eerste instantie is er na elk hoofdstuk een perspectiefwisseling; later ook binnen hoofdstukken. Dat zorgt ervoor dat je als lezer goed moet blijven opletten en dat haalt helaas af en toe de spanning uit het verhaal. Je bent dan namelijk zo bezig om te onthouden wie wie is dat de rest een bijzaak lijkt te worden, terwijl je bij een moordzaak op zoek wil gaan naar de dader(s).

Als je richting de ontknoping gaat en als lezer al lijkt te ontdekken wie de dader(s) is (zijn), kom je weer helemaal in het verhaal en is de spanning bijna om te snijden. Ontdekt Anna op tijd hoe het allemaal in elkaar zit voordat het te laat is? Bergfeldt heeft nog voor een verrassende wending tijdens de ontknoping in petto en dat maakt het verhaal uiteindelijk helemaal af. Al met al zorgt ‘Het meisje op de foto’ voor een aantal boeiende leesuurtjes.