Het strand van de verdronkenen Galicie, Een Lijk Spoelt Aan. Zelfmoord? De Dorpsbevolking Zwijgt.

Het verhaal speelt in een vissersplaatsje in Spanje en die sfeer is goed beschreven. Er spoelt een dode visser aan, die één van de vier opvarenden van een boot was, die lang geleden vergaan is en waarbij toen alleen de kapitein verdronk. Er zijn van de drie overlevenden nu nog twee mensen over, die voor hun leven vrezen, wanneer de omgekomen kapitein in het dorp gezien wordt. Wat is er destijds op de gezonken boot voorgevallen, was de kapitein wel echt dood of komt hij nu wraak nemen en waarom dan na zoveel jaren pas? Het verhaal wordt chronologisch verteld en langzaam wordt steeds iets meer duidelijk. Dat is op een verrassende manier gedaan, want telkens als het verhaal wat traag begint te verlopen, volgt er een onverwachte ontwikkeling, waardoor het allemaal compleet anders in elkaar blijkt te zitten. Het gaat ineens over een andere moord en bij-personages blijken een grotere rol te spelen, dat later soms weer enorm afgezwakt wordt. Maar via allerlei omwegen komt het uiteindelijk toch weer bij het beginpunt uit. De karakters zijn niet erg diepgaand uitgewerkt en over hun privé-levens kom je bijna niets te weten. Er zit een uiterst subtiele humor in het verhaal en de plot zit goed in elkaar, maar niet alles wordt naar het einde toe volledig uitgewerkt. Boven elk hoofdstuk staat een trefwoord met daarachter diverse uitleg daarvan, zoals in een woordenboek. Dit voegt niets aan het hoofdstuk toe en is vaak zelfs nogal vergezocht. Wat ook af en toe storend opviel, was dat inspecteur Leo Caldas altijd met 'ja' reageert, terwijl woorden als 'oké','o', of soms zelfs 'nee' vaak passender in de tekst zouden zijn. Ik weet niet of dit aan de vertaling ligt, maar het komt wat eigenaardig over. Een goed verhaal in een visserssfeer, maar niet zo een dat je lang bijblijft. Niet bloedstollend spannend, maar wel onderhoudend. Af en toe wat traag.

Een intrigerend gegeven, een spannende plot en fantastisch geschreven: dit is een echte aanrader.

Geschreven bij Het strand van de verdronkenen

Maar met moeite.
Door de schrijfstijl - die ik over het algemeen bij thrillers vrij beroerd vind - kostte het me enige moeite. Terwijl het best spannend is verder.

Het boek gekocht na het lezen van een aantal lovende recensies. Omdat ik het Spaans niet machtig ben
heb ik de Nederlandse vertaling gelezen. Het verhaal is goed, de sfeer apart. En toch viel het boek niet mee. Het is zogenaamd soepel geschreven, maar het blijkt een houterige stijl te hebben en kent vele slecht geschreven zinnen.
Een aantal voorbeelden:
p. 32, "zebrapaden die door het water in ijsbanen veranderden". Het is oktober en bedoeld wordt natuurlijk glijbanen i.p.v. ijsbanen.
p. 90, "Alicia ontkenden". Moet zijn ontkende.
p. 132, "gevolgd werd door een wervelwind van gelach". Bedoeld wordt enorm hard gelach, de uitdrukking is dan een orkaan van gelach.
p. 148, "als de dag van vandaag". De uitdrukking is als de dag van gisteren.
p. 164, "een plaat in de stereo stopte". Een cd stop je misschien in de stereo, een plaat leg je op de draaitafel of pick-up.
p. 166, "werd gedaan door maar twee helikopters". Bedoeld wordt dat er geen schepen meedoen aan de
zoektocht, dus moet het zijn: werd gedaan door alleen twee helikopters.
p. 166, "man al in het water verdwenen". Twee mannen liggen in het water, de ene ziet de ander onder
water verdwijnen, niet in het water.
p. 191, "Hij liep tot aan een klein lichtbaken". Moet zijn het liep, het is geen man maar een weggetje.
p. 193, "speervissen", meermaals zo genoemd. Later blijkt dat het onder water gebeurt, want daar vindt de speervisser wat. Dus wordt harpoenvissen bedoeld.
p. 282, "een moeder die in een druilerige nacht met wortel en al was uitgerukt". ???
p. 297, "uit zijn schuilplaats kregen". Bedoeld wordt uit de tent gelokt.
p. 345, "op het punt zich over te geven". Er is geen sprake van dat hij zich aan iets of iemand wil
overgeven, hij stond op het punt om op te geven.