Het teken in de lucht

Een zeer welkome afwisseling tussen al het fantasy dat voor scifi moeten doorgaan. Een goed geschreven serie losse verhalen met als rode draad de opbouw van een nieuwe beschaving op aarde. Hoewel gesitueerd in de toekomst zijn de onderwerpen, verhalen en personen zeer herkenbaar. Je fantasie schildert als vanzelf een aangenaam en intrigerend beeld in je hoofd. De schrijfstijl is toegankelijk zonder al te veel techno jargon, zodat het vlot doorleest. Qua verhaal ben ik zeer benieuwd hoe de ontwikkeling van de toekomstige beschaving verder gaat.

Ik krijg niet zo heel vaak meer een puur science fiction boek in handen. Als het dan zover is kan ik er extra van genieten want ik hou ervan mits het goed geschreven is natuurlijk. Ooit begon die liefde bij het boek ‘Ender’s Game’ van Orson Scott Card. Daar kan tot nu toe echter geen enkel ander SciFi boek aan tippen maar ik geef graag elk verhaal een kans.
Het leuke van ‘Het teken in de lucht’ is dat het een verhalenbundel betreft. Wat ik mij hierbij voor moest stellen, hoe dit uitgewerkt zou zijn, was voor mij een raadsel dus ben ik maar gewoon begonnen met lezen.
Uiteraard vind ik het ene verhaal in deze bundel beter dan het andere, maar over het algemeen vind ik het een heel tof en vermakelijk boek. De titel wordt duidelijk verklaard in één van de verhalen. Ook al is de complete setting van alle verhalen futuristisch, de menselijke aard blijft hetzelfde qua ontwikkeling (zoals o.a. wat betreft haat & nijd, liefde, etc.), vergelijkbaar met de mensen in de huidige tijd bedoel ik. Ergens doen de verhalen in de bundel mij ook denken aan de Netflix serie ‘Black Mirror’ waarin elke aflevering ook weer een nieuw verhaal uitbeeld en het juist ook heel erg draait om hoe mensen handelen en ontwikkelen in extreme, bizarre maar soms ook eng realistische situaties.
Al zijn het allemaal verschillende verhalen in dit boek, diverse tijdlijnen en karakters, is er wel een rode draad die voor de verbinding zorgt. Omdat het voor een groot deel dus om de menselijke aard draait blijft het grotendeels realistisch aanvoelen ondanks al het ruimtevaart specialisme. Ik kon mij al lezende zeker wel zo’n (beangstigend genoeg, nabije) toekomst voorstellen. Maar ik heb dan ook een grote fantasie.
Nu vraag je je misschien ook nog af hoe het zit met de schrijfstijl van Johan Klein Haneveld in deze galactische sferen. Ik moet zeggen dat ik de bundel vlot las door het soepele taalgebruik en dat de ruimtevaarttermen mij niet stoorde. Dit laatste, die termen, geeft juist extra sfeer aan de bundel.
Alles bij elkaar genomen is het absoluut een vermakelijke verhalenbundel in ruimte achtige sferen waarbij je weg kan dromen.

Het teken in de lucht is mijn eerste kennismaking met de schrijver Johan Klein Haneveld en deze is mij goed bevallen. Hij gebruikt verschillende soorten genres sciencefiction in zijn verhalen zoals o.a. het harde sciencefiction, waarmee bedoeld wordt dat de verhalen over technologie gaan die nu (nog) niet bestaat. Maar ook andere genres van sciencefiction komen aan de beurt, zoals verhalen waarbij er bijvoorbeeld meer nadruk ligt op de ontwikkeling en opbouw van een beschaving in plaats van het gebruik van technologie. De verhalen staan onderling in verband met elkaar, iets waar ik persoonlijk van houd. Je kunt op deze manier als lezer zelf een beeld vormen van het grotere verhaal dat zich op de achtergrond afspeelt.

Het boek begint met een verhaal dat zich afspeelt in de nabije toekomst, in 2035 AD. Het is actueel en gaat in op de gevolgen van klimaatveranderingen, bevolkingsgroepen die vanwege voedsel- en watertekort moeten vluchten, met daarnaast nog extremistische groeperingen die overal de kop op steken. De mensheid heeft zijn hoop gezet op een missie naar Mars dat een gemeenschappelijk doel kan geven en dat de kans op conflicten verkleint. Helaas loopt dit anders af dan men op aarde had gehoopt. Ook de bemanning heeft het moeilijk als deze de planeet Mars bereikt, de toekomst ziet er somber uit. Het volgende verhaal speelt zich af anno Autoriteit 37, ergens in onze verre toekomst. De Autoriteit heeft het op zich genomen om de aarde opnieuw op te bouwen. Dit loopt echter niet altijd even soepel. De mensheid en de natuur is grotendeels vernietigd gedurende de periode die men 'Duisternis' is gaan noemen.

In de verhalen die volgen lees je over de opbouw en de invloed van de Autoriteit daarbij. Je leest over zowel de voorspoed van deze opbouw als de tegenslagen waar de mensheid mee te maken krijgt. De verhalen vormen samen een reis door de tijd en door de ruimte. Elk nieuwe verhaal begint met een datum die verder in de toekomst ligt. De techniek die de mensheid gebruikt, wordt, naarmate de tijd verstrijkt, steeds geavanceerder en de mensheid verlaat de aarde om zich te gaan vestigen op kolonies. Johan Klein Haneveld weet zeer boeiend over deze toekomst van de mensheid te vertellen. Je leest bijvoorbeeld over de eerste stappen die de mensheid maakt om de planeet Mars bewoonbaar te maken, het onderzoeken van de maan Europa, mijndelving bij asteroïden tot uiteindelijk het bewonen van koloniën buiten ons zonnestelsel. Wat ik mooi vond was dat er regelmatig verwijzingen waren naar gebeurtenissen in andere verhalen.

Het laatste verhaal vond ik het meest intrigerend. De vrouw aan het eind gaat over Lucy Winters, die met het ruimteschip Telos een proefvlucht maakt. Met behulp van een speciale aandrijving versnelt haar ruimteschip steeds meer richting lichtsnelheid. Er is echter een mankement waardoor de snelheid niet meer afneemt zoals gepland was, maar Lucy's ruimteschip blijft alsmaar versnellen. In plaats van na twee maanden weer thuis te zijn, is ze veroordeeld tot een onmogelijke vlucht. Omdat de tijd voor haar relatief anders is dan voor de mensheid, begint het verschil enorm uit elkaar te lopen. Al gauw zijn er voor de mensen in ons zonnestelsel eeuwen verstreken, terwijl dit voor Lucy niet zo is. "Vijfentwintig jaar na Lucy's vertrek van Neptunus bevond ze zich meer dan vijfhonderd miljard jaar verder in de tijd." (Pagina 245). Het was de eenzame reis die zo een indruk op mij maakte, het feit dat ze de wonderbaarlijke dingen die ze meemaakt niet kan delen met de mensheid.

Ik ga zeker nog meer werk van Johan Klein Haneveld lezen. De schrijver heeft een aangename manier van vertellen. Het zijn stuk voor stuk fantasierijke verhalen, ik heb er als sciencefiction liefhebber erg van genoten en kan het boek aanraden. Ik geef Het teken in de lucht graag 4 sterren.

Recensie: Het teken in de lucht –Johan klein Haneveld
September 2018
ISBN : 9789492112669
Godijn Publishing (boek 10)

Dit is een scifi verhalenbundel met negen verhalen. Elk verhaal is compleet met begin, middenstuk en eind en heeft personages waar je je in kan vinden.
Ze maken allemaal iets mee waardoor je wilt weten hoe het afloopt, bijvoorbeeld in het eerste verhaal “Donkere Aarde” waarin astronaut Nick vanaf zijn woonplaats Mars ziet hoe het steeds donkerder wordt op aarde, er is geen manier meer om te communiceren en het lijkt wel of iedereen dood gaat … Hoe komt hij ooit weer terug als dat zo is? Je leeft met hem mee , hoe moet hij overleven op Mars als daar ook nogal wat uitdagingen zijn.
Zo is het alle verhalen… mensen leven in een andere wereld , in een andere dimensie en ze krijgen stuk voor stuk te maken met vragen over hoe het verder gaat. Zoals in het verhaal “ De ogen van de tijger” waarin we Carla leren kennen, ze heeft een fascinatie voor de tijger, die ooit leefde op de aarde maar na de Duisternis nooit meer is gezien. Ze gelooft niet dat het dier is uitgestorven en als ze de kans krijgt om tijdens een congres met iemand mee te gaan die er meer van weet, laat ze die kans niet lopen. Is er nog hoop? Je kan je goed in haar verplaatsen.
Het beste verhaal vind in het titelverhaal “ Het teken in de lucht” waarin we kennismaken met Rombout, hij ontwerpt landschapsvormen maar is een beetje inspiratieloos geraakt op de planeet waar hij zit. Hij gaat naar de Autoriteit die hem wil helpen door hem op een missie te sturen om zo meer inspiratie op te doen. Je leeft met hem mee en hoopt dat hij vind wat hij zoekt. Het eind van het verhaal is erg goed.
De verhalen staan allemaal op zich zelf maar toch is er verband doordat in elk verhaal de Autoriteit voorkomt. Wie dat is, komt je vanzelf achter.
De opbouw van de bundel is goed, de verhalen spelen zich steeds verder in de toekomst af.
Ik ben gek op scifi en op dit soort korte verhalen en kijk nu al uit naar een volgende bundel van Johan Klein Haneveld.
5 sterren.

Deze bundel bevat 9 verhalen die allemaal in het zelfde universum afspelen.
Een universum dat verhaald over de opkomst en de ondergang van de Autoriteit. Een allesomvattende organisatie die het goede met de mensheid voor heeft.

Johan weet een boeiend universum te scheppen. Over een organisatie die bijna ongrijpbaar is en toch de mensheid weet te helpen. Johan neemt je mee op reis door de geschiedenis van de Autoriteit en verteld hun verhaal naar aanleiding van gebeurtenissen waar mensen een hoofdrol spelen.
Over de laatste astronaut op Mars, die probeert te overleven als de beschaving op Aarde uitdooft.
Over een verschoppeling in een wereld die gebaseerd is op overleven.
Over het gerucht van hoop.
Over Rachida Amhali, die een verkeerde carrière volgt en uit wanhoop de woestijn van Mars in vlucht
Over Hooper Treems die droomt over een wonderlijke wereld, maar nooit hoopt om het te vinden.
Over de ontdekking van nieuw leven in onzekere tijden.
Over het verwezenlijken van je droom.
Over een groep ontsnapte gevangenen die het onmogelijke voor elkaar krijgen.
Over Lucy Winters die gevangen zit in een op hol geslagen ruimteschip en het einde van het universum meemaakt.

Deze bundel is een aanrader als je houd van meeslepende Science Fiction verhalen met een menselijke gevoel. Dat niet alleen de wetenschap, het toekomst verhaal centraal staat, maar dat de mensen in het verhaal een wezenlijke inbreng heeft.