Het winterpaleis

Geschreven bij Het Winterpaleis

Als je geinteresseerd bent in de geschiedenis van de Romanovs kun je je toch - ondanks het feit dat je meer over dit onderwerp weet en misschien documentaires/films hierover gezien hebt - een eigen beeld vormen van de personages.
Wat mij heel erg getroffen heeft is de verbondenheid van het oude echtpaar en de manier waarop zij met hun dochter omgaan. en zij met haar ouders.

Ook geeft het verhaal hoop: hoe erg sommige dingen in je leven ook geweest zijn (of misschien nog steeds zijn), door samen terug te zien op dat soort perioden kun je je met het verleden verzoenen.

Ik heb het als "zomaar een cadeautje" ook naar iemand op laten sturen, ik kan me niet voorstellen dat er lezers zijn die niet onder de indruk zijn van dit prachtige boek.
Ik had al het een en ander van John Boyne gelezen, maar tot nu toe is dit het boek waar ik het meest enthousiast over ben.

Het winterpaleis van John Boyne gaat over een koppel, Georgy en Zoya Jachmenev, dat in Londen woont en waarvan de vrouw ziek wordt op haar oude dag. Het is een verdomde kanker die haar parten speelt maar dankzij therapie en pijnverlichting kan zij toch nog een mooie periode beleven vooraleer het slechter wordt, en kunnen zij nog naar hun geliefde Rusland reizen om herinneringen op te doen aan hun verleden.

Ze zijn beiden gevlucht uit Rusland dat na het tsaristisch bewind van de Romanovs werd omvergeworpen door de bolsjevieken en Lenin, en hebben heel wat ellende en tegenslagen meegemaakt. Ook in hun huidige leven hebben ze geen geluk gehad omdat hun enige dochter Arina gestorven is in een ongeval. Gelukkig hebben zij hun schoonzoon Ralph en kleinzoon Michael nog, waaraan ze zich beiden optrekken.

Dankzij flashbacks van het leven van George leer je zijn verleden kennen, die dankzij een dom toeval in zijn jeugd van een eenvoudige boerenjongen tot de persoonlijke lijfwacht van tsjarevitsj Aleksej, de zoon van tsaar Nicolaas II, wordt gepromoveerd. Hij verhuist van een eenvoudig dorpje uit het Russische binnenland naar het Winterpaleis in St Petersburg, één van de hoofdverblijven van de Romanovs.

De geschiedenis van het gezin Romanov en de eerste Wereldoorlog gevolgd door de Russische revolutie wordt vrij correct weergegeven. Met een soort tongue-in-cheek humor wordt W.O. I wel eens de oorlog genoemd tussen neef Nicky (de Russische tsaar), oom Willy (de Pruisische keizer Wilhelm) en oom Georgie (koning van Engeland) terwijl er daardoor net zo'n onmetelijk menselijk leed veroorzaakt wordt. Het is één van de manieren om de overvloedige decadente manier van de tsaristische en koninklijke gezelschappen aan te klagen eigenlijk.
Ook de beruchte pater en lijfarts Gregori Raspoetin krijgt een belangrijke bijrol toebedeeld. Zijn vriendschap met de tsarina en ook hoe hij aan zijn eind gekomen is, komen helemaal overeen met de feiten die worden beschreven in het boek. Qua geschiedenis is het alvast een leerrijk en boeiend boek geworden.

De opbouw van het boek is wel wat chaotisch, omdat er een verhaallijn in het heden én een verhaallijn in het verleden worden gevolgd en er daarin nog eens tussen verschillende periodes afgewisseld wordt. De gevoelige stukken verliezen hun zeggingskracht vanwege een wat te overdreven taalgebruik. Het verhaal is ook meer geromantiseerd dan nodig. De plot van het verhaal is dan ook nog eens vrij ongeloofwaardig eigenlijk hoewel toch goed gevonden. Dit is toch een beetje dubbelzinnig. Je blijft het boek wel lezen omdat je benieuwd bent naar het leven van Georgy, de beweegredenen voor de gezamenlijke vlucht van Georgy en Zoya, en hun leven samen in het Europa tussen de twee wereldoorlogen.

Al bij al een goed verhaal maar wat te overtrokken emoties die beter gedoseerd hadden kunnen worden en te romantisch aandoen. Misschien is dat wel omdat John Boyne toch meer een jongere doelgroep aantrekt.

John Boyne heeft een stijl die snel en gemakkelijk wegleest, zowel op het strand of op een druilerige zondagmiddag op de bank. Het verhaal is interessant en blijft boeiend.
Het verhaal is geschreven vanuit de eerste persoon: Georgy. Een boerenjongen die ineens in de Tsarenfamilie in St. Petersbug beland. Het boek werkt met verschillende terugblikken, maar dit doet niet af aan het lees plezier.

Geschreven bij Het Winterpaleis

Het is alweer enige tijd geleden dat ik dit boek heb gelezen..maar nu ik het tegenkom herinner ik me het goed. Ik vond het een meeslepende en zeer boeiende historische roman.
Warm beschreven, ik kon het niet wegleggen en verheugde me alweer op het volgende leesogenblik. Karakters goed beschreven en mooie schrijfstijl! een aanrader vooral voor de liefhebber van historische romans!

Geschreven bij Het winterpaleis

Een goed verhaal over een stuk geschiedenis van Rusland. Werkelijk boeiend geschreven waardoor het leest als een trein. De karakters van de hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt.

Wat een geweldig boek is dit!!! Echt een aanrader… Het verhaal zit heel erg goed in elkaar, het einde was wel een beetje te verwachten, maar toch bleef dit verhaal super spannend en boeiend om te lezen. Ook klopt het verhaal met wikipedia en andere geschiedenisboeken. Hij heeft als het ware een roman gemaakt dat voor het merendeel op waarheid is berust.

Geschreven bij Het Winterpaleis

Veel beter dan het overgewaardeerde 'Boy in the striped pyjamas'. Gebaseerd op the mythe dat een van de tsarenkinderen de moorden in Jekaterinenburg heeft overleefd. Prachtig geschreven, goede tijdslijnen en mooie uitwerking van de personages. Als je 'De Keukenjongen' van Robert Alexander goed vond, is Het Winterpaleis een absolute aanrader.

Geschreven bij Het Winterpaleis

Nadat ik de film van de 'boy in the striped pyama's' had gezien, werd ik nieuwsgierig naar meer boeken van de schrijver van dat verhaal. Dit boek, dus ook door John Boyne geschreven, was het eerste dat ik kon vinden. Het boek, dat gaat over een jongen die verliefd wordt op de bekende Russische prinses Anastacia nadat hij door toeval aan het hof terecht is gekomen, is met gevoel geschreven. Voor mensen die daar niet van houden (romantiek en fantasie); laat het lekker liggen. Het verhaal lijkt wat onrealistisch (hoe groot is de kans dat hun romance ongestraft blijft en dat niemand ze verlinkt?), maar ik vond het toch de moeite waard, met name door de manier van beschrijven en de sfeer die de schrijver weet te creëren. De hoofdpersoon maakt de meest ongelofelijke dingen mee, letterlijk en figuurlijk. Maar sommige dingen lijken ook realistisch, zoals de angst van de kinderen van de tsaar voor de bolsjewieken en de uitputtingsslag die het voor de laatste tsaar van Rusland moet zijn geweest tijdens de laatste jaren van zijn regering. De afloop werd mij echter al enigszins duidelijk na ongeveer de helft gelezen te hebben. Maar toch lees je door, om te kijken of je gelijk hebt en omdat het af en toe ook best leuk is om er een beetje over te fantaseren hoe het had kunnen zijn..

Vanaf de eerste letter tot de laatste in een zucht uitgelezen, kon het niet wegleggen. De schrijfstijl van John Boyne is prachtig, ik zag het verhaal zich voor me afspelen.

Een boek om te koesteren