His Glorious Appearing An Exposition of Matthew Twenty-Four

James Sigfried, zoals zijn echte naam luidt, komt uit
Milwaukee, Wisconsin en speelt saxofoon in gogo bars. Zijn grote voorbeelden zijn Albert Ayler en
James Brown. In januari '76 verhuist hij naar New York, alwaar hij probeert in de softjazz-scene
aan de bak te komen. Door zijn punkgedrag creëert hij al snel het imago van een enfant terrible. In
de new wave-club CBGB's ontmoet hij Lydia Lunch en gaat hij spelen bij haar Teenage Jesus and
the Jerks. Omdat hij zich te veel op de voorgrond dringt, gooit men James Chance, zoals hij zich dan
noemt, eruit. Hij begint zijn eigen groep The Contortions. Op basis van discodrums (Don
Christensen), een huppelbas (George Scott Iii), een slaggitaar (Jody Harris), een rondsuizende
slidegitaar (Pat Place) en een interacterend orgeltje (Adele Bertei) kan Chance zijn freejazz sax-soli
ten beste geven en op een opgefokte Jaggereske manier zingen, zoals op Buy The Contortions te
horen is. Als James White and the Blacks richt hij zich op avantgarde-disco Off White en met The
Flaming Demonics brengt hij uitsluitend instrumentale orkeststukken. Zomer '80 toert hij met The
Contortions in een compleet andere bezetting door Europa, waarvan Live een verslag is. White kan
als wegbereider gezien worden voor de no wave acts, maar ook voor nieuwe funkjazzgroepen als
Defunkt en James Blood Ulmer. In '80 wipt Michael Zilka hem echter van zijn ZE-label en een jaar
later overlijdt zijn manager, steun en toeverlaat van het eerste uur Anya Phillips aan kanker. Het
lijkt een terugslag voor White, hetgeen te horen is op de in '81 door het Newyorkse cassette-label
Roir uitgebrachte 'Live In New York' cassette, dat opeens vol staat met stereotiepe en tamelijk
langdradige funk. Een ontwikkeling die doorzet op Sax Maniac, waarop onder meer Defunkt-
trombonist Joe Bowie meespeelt.

Bron: OOR Popencyclopedie