Hitlers furien vrouwelijke beulen in de killing fields van de Holocaust

Wendy Lower omschrijft met een pijnlijke nauwgezetheid hoe een aantal Duitse vrouwen zich in het door Hitler bezette Polen en de Oekraïne te buiten gingen aan oorlogsmisdrijven. Tegen de lokale bevolking, en vooral tegenover Joden.

In dat opzicht verschilden deze vrouwen niet zo veel van de Duitse mannen, die soms hun echtgenoot waren. Wel is er duidelijk verschil in de mate waarmee ze na de oorlog met hun misdrijven weg kwamen: hun vrouw-zijn begunstigde dit in belangrijke mate.

Schrijfster Wendy Lower focust op dat laatste, en brengt overtuigend aan het licht dat zulke vrouwen meer straf verdienden dan ze hebben gekregen - als ze al straf hebben gekregen.

Het vermogen tot het begaan van gruwelijkheden is niet geslachtstgebonden, zo bewijst de auteur maar weer eens aan de hand van een een studie naar de blinde vlek in de holocaustgeschiedenis in de Ost. Vrouwen in ondersteunende diensten, secretaresses, verpleegsters, vrouwen van SS-ers en vrouwen van uitgezonden rassenkeuringsinstanties hielpen van harte een handje mee om Fremdvolk, Joden en andere minderwaardige bevolkingsgroepen te selecteren, verdrijven en uit te roeien zodat in de oostelijke gebieden een nieuw Germaans utopia kon worden opgebouwd. Na de oorlog is de kwade rol van deze grote groep ijverige hulpjes nauwelijks aan bod gekomen in de geschiedschrijving over Nazi Duitsland. Slechts enkelen zijn berecht, verreweg de meesten kwamen er mee weg in konden in anonimiteit verder leven in naoorlogs Duitsland. Het onderwep is baanbrekend genoeg om het boek van kaft tot kaft te lezen, toch kan ik me voorstellen dat velen het einde niet redden, het is allemaal te erg. De auteur heeft tevens de neiging nogal uit te weiden en allerlei zaken bij haar betoog te betrekken.

In dit boek draait het om Lebensraum, avontuur, arische superioriteit, maar bovenal: een enorme haat tegenover alles wat joods is. De beschreven vrouwen hadden in het nieuwe wilde oosten een soort carte blanche om de daar aanwezege Untermenschen een lesje nazi-cultuur bij te brengen, en alle remmen eens helemaal los te gooien, al of niet met behulp van een pistool, zweep of injectie-spuit. Hitlers Furiën is geen droog geschiedenisboek, maar een boeiend geschreven relaas dat zich laat lezen als een roman, o.a. door de beeldende manier van vertellen en de buitengewoon goede en verzorgde schrijfstijl (tevens een pluim voor de vertaalster Corrie van den Berg).

De vertaalster, ene Corrie van den Berg, is erin geslaagd een volgens mij oorspronkelijk goed boek (ik heb bepaalde delen in het Engels kunnen lezen) tot een voor een kritische lezer vrijwel onleesbaar gedrocht te maken. Volgens mij beheerst ze het Engels niet, evenmin als het Nederlands. En dan ook nog in een bepaald hoofdstuk een noot helemaal weglaten en dan gewoon doortellen! Ongelofelijk, als uitgeverij moet je zeker voor de vertaling van dit soort boeken geen krukken inhuren, maar professionele krachten.

Fascinerend boek over een vrij onbekende groep vrouwen die toch een hele belangrijke rol hadden binnen het derde rijk

Indien geïnteresseerd in WW2 is dit stukje
Geschiedenis zeker de moeite waard.
Geen “droge” geschiedenisles,maar vlot geschreven

Dat vrouwen niet minder erg zijn dan mannen in gruwelijkheid...

Hij is erg blij met dit boek nouja blij hij vindt het erg interessant om te lezen en is helemaal lijp van geschiedenis.