Hush hush saga 2 - Crescendo

‘Crescendo’ is het tweede deel in de ‘Hush, hush’ serie van Becca Fitzpatrick. Waar ik deel 1 op momenten irritant vond (vooral Vee, de beste vriendin van Nora), kon ik in ‘Crescendo’ merken dat de personages wat meer uitwerking hadden gekregen. Je leert iedereen meer kennen en dat zorgt er ook voor dat je meer een band krijgt met iedereen. Toch blijf ik de relatie tussen Nora en Vee gek vinden, want op momenten laten ze elkaar als bakstenen vallen, wat ik een beetje raar vind voor BFF’s. Maar goed, daar zet ik me dan tijdens het lezen overheen, want ‘Crescendo’ voelt als die slechte Chinees. Als je er goed over nadenkt, weet je dat het niet een heel sterk verhaal is, maar je wilt toch door blijven lezen.

En ik denk dat dat de hele kracht is van de ‘Hush hush’ serie. Ondanks dat het misschien onwijs negatief klinkt, voelt het voor mij toch positief. Want ik ga toch ook elke keer terug naar die slechte Chinees, omdat ik het zo lekker vind. Als ik een boek slecht vind, dan gooi ik het opzij. ‘Crescendo’ is niet slecht, maar heeft wat vage elementen. De hoofdlijnen van het verhaal zijn interessant, de liefde tussen Patch en Nora is als een stoplicht, maar dat gecombineerd met actie en mysterie en een wereld gevuld met engelen, zorgt er bij mij voor dat ik door wil blijven lezen.

De spanning en ontknoping in dit verhaal vond ik goed in elkaar gezet, het was niet iets dat ik verwacht had en dat was een onverwachte verrassing. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat en heb deel drie al klaar liggen op mijn TBR-stapel!

Net als ‘Hush, hush’ hoef je bij ‘Crescendo’ geen diepgaande literatuur te verwachten, maar is dat wel nodig? Soms vind ik het echt heerlijk om dit soort verhalen te lezen en geniet ik er ook echt van. Ze zijn makkelijk genoeg dat je ze in een dag of twee uit kunt lezen, maar niet te makkelijk dat je later niet meer weet waar ze over gingen.

Geschreven bij Hush hush saga 2 - Crescendo

Het is bizar dat een boek dat ik al gelezen heb, toch nog geheel onbekend lijkt. Ergens vaag kan ik me herinneren dat ik het boek inderdaad ooit gelezen heb. Een paar regels voor iets daadwerkelijk gebeurt, gaat er ergens in mijn achterhoofd iets dagen, maar toch voelt het in alles alsof ik het boek voor de eerste keer aan het lezen was.

Net als het eerste boek worden er gedurende het boek kleine puzzelstukjes gegeven die op het einde goed in elkaar klikken. Alle gebeurtenissen leiden ergens heen, zijn uiteindelijk belangrijk voor het complete plaatje en dragen hun steentje bij aan de uiteindelijke climax. Op sommige plekken wordt Fitzpatrick een beetje langdradig, maar ik merk dat ik dat ergens ook niet zo problematisch vind. Ik heb liever dat iets te uitgebreid uitgewerkt is dan te weinig.

Het enige wat me echter stoort in dit boek is het typisch puberaal gedrag van Nora. Het drama maken zonder te luisteren, het niet communiceren, het koppig zijn en alles zelf willen oplossen, het van alles vermoeden en nooit eens om bevestiging vragen. Het voelt voor mij alsof de relatiedrama een stuk minder had gekund als Nora iets meer had gecommuniceerd. Nu was dan wel het hele verhaal ingestort, maar vooruit. Ik had graag een zelfde soort verhaal gezien, maar met een iets intelligentere Nora, dat had dan ook de slechterik intelligenter gemaakt.

Ik ben wel benieuwd naar het volgende deel. Dat heb ik nog niet gelezen, dus dat wordt echt een eerste keer. Hopelijk kan het me positief verrassen!

IK WIL MEER!!!

Morgen krijg ik waarschijnlijk dit boek binnen, maar ik heb hem al gelezen en kan natuurlijk een review ervan schrijven.

Orgineel, en heel erg spannend. Een leuk vervolg. Je wilt alleen maar meer ervan lezen.

xx -S