Ik ben Miran verhalen van asielzoekerskinderen

Mooi boek, goed thema en prachtige tekeningen

Dit boek vertelt bij monde van een kind over de wereld van de vluchtelingen en asielzoekerscentra. Er wordt op een grappige (doch niet te luchtige) manier geschreven over de wereld waar een kind dat zijn land verlaat mee te maken krijgt. De school van mijn kinderen heeft in groep 7 uitgebreid stilgestaan bij de thematiek, dit boek bleek daar een mooi aanknopingspunt voor. Als volwassene vond ik het zelfs ook leerzaam en ik werd echt meegetrokken in de belevingswereld van een kind dat anders tegen de wereld aankijkt dan wij. Prachtige illustraties maken het geheel af.

Het boek is duidelijk en goed geschreven voor kinderen. Het is informatief, grappig en vermakelijk. Een boek voor elk kind dat (nog) geen idee heeft hoe de wereld in elkaar zit buiten de eigen omgeving. Daarnaast is het perfect voor ouders om onderwerpen m.b.t. tolerantie te bespreken met hun kinderen. Prachtige illustraties maken het af.

In Ik ben Miran vertelt de achtjarige Miran hoe het is om in een 'aa-zet-cee' te wonen. Miran is samen met zijn ouders en broertje vanuit Armenië naar Nederland gevlucht. Hij woont nu in een asielzoekerscentrum (AZC). Hoe dat is en wat hij dagelijks doet vertelt hij in dit boek.

Miran heeft veel vriendjes en vriendinnetjes wonen op het AZC. Zij komen uit verschillende landen en vertellen ieder hun eigen verhaal.De kinderen in het boek zijn acht, negen en tien jaar. Dat maakt dat het boek geschikt is voor kinderen van deze leeftijd.

De verhalen zijn gebaseerd op wat verschillende kinderen hebben verteld aan de auteur toen zij op bezoek was bij een aantal AZC's. Het is dus geen fictie, maar waargebeurd.

Alle aspecten van het vluchteling zijn worden verteld in dit boek. Van de gevaarlijke reis uit het land van herkomst tot het verloop van de verblijfsprocedure in Nederland. En dat dit niet altijd een happy end heeft, komt naar voren in het verhaal over het jongetje wat op een dag niet op school verschijnt.

Voor kinderen (en volwassenen) die meer willen weten over vluchtelingen, waarom ze naar Nederland zijn gekomen en hoe een asielprocedure verloopt, is dit een leerzaam boek. Het is vlot geschreven, in begrijpelijk taal en voorzien van mooie illustraties.

Achterin het boek geven de kinderen tips aan de lezers over wat je wel en niet moet doen als je kinderen in je klas krijgt die vluchteling zijn of uit een ander land komen. Ook worden woorden, afkortingen en begrippen die voorkomen in het boek nog een keer duidelijk uitgelegd in Van A tot Z.

Een goed boek om te gebruiken voor een spreekbeurt, boekbespreking of gewoon voor als je meer wilt weten over kinderen uit een ver en vreemd land.

Mijn zoontje van tien jaar heeft het boekje gelezen en was erg onder de indruk. Hij vond het boek fijn om te lezen en had het in no time uit. Zijn komende spreekbeurt gaat over asielkinderen. Hij raakte over de illustraties niet uitgepraat. Zelf vind ik het mooi dat de 'lastige' begrippen goed worden uitgelegd. Kortom, een aanrader!

In het Jeugdjournaal op televisie komen ze nog weleens aan het woord, maar verder hoor je zelden of nooit de verhalen van jonge asielzoekers. Deze spruiten krijgen nu een stem in het kinderboek “Ik ben Miran. Verhalen van asielzoekerskinderen”. Hoofdpersoon Miran vertelt daarin over het reilen en zeilen in een asielzoekerscentrum – “Maar iedereen noemt het hier gewoon ‘aa-zet-cee’, dat is een stuk makkelijker”, en hij stelt aan de lezer zijn nieuwe vrienden uit de hele wereld voor.
En passant wordt uitleg gegeven over de asielprocedure in Nederland en achterin de uitgave staat een verklarende woordenlijst met begrippen als “Status” en “Rebellen”.
Natuurlijk komen in het boek diverse wereldproblemen voorbij, zoals oorlog en vervolging, maar het is niet allemaal kommer en kwel in asielland. Er wordt ook volop gelachen om rare taferelen – de moeder van Miran kan bijvoorbeeld het woord “vis” nog niet goed uitspreken en zegt: “We eten vanavond vies”. Ook de rake en sfeervolle tekeningen maken het een prettig leesbaar boek.
Schrijfster Anne-Marieke Samson - “die mevrouw van de IND”, zoals ze zichzelf omschrijft - maakte het boek in opdracht van overheidsdiensten als de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) en de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V). Dat is oppassen geblazen, want is “Ik ben Miran” dan niet gewoon een Postbus 51-folder, een goednieuwsshow over hoe netjes de Nederlandse regering asielzoekers wel niet behandelt?
Neen, ik vind dat het informatieve kinderboek een objectieve en eerlijke weergave is van het leven in een “aa-zet-cee”. De inhoud van dit boek komt namelijk overeen met wat ik lees in diverse kranten en wat ik hoor van mensen die professioneel te maken hebben met het vreemdelingenbeleid.
De uitgeverij stelt dat het boek geschikt is voor kinderen tussen de acht en twaalf jaar oud. Dat lijkt me niet helemaal correct. Het boekwerkje is eerder geschikt voor kinderen vanaf een jaar of tien, want er komen onderwerpen aan bod als agressie en onderdrukking – “De nieuwe rebellen waren enge mannen met grote geweren en lange baarden”, zo omschrijft de auteur opstandelingen in Raqqa, Syrië. “Ze hingen overal zwarte vlaggen in de stad”. Ook komen er onderwerpen voorbij als afvalligheid en verdwijningen. Dat lijken me geen thema’s voor koters van een jaar of acht, negen.
Het is een geschikt boek voor wat oudere kinderen die meer willen weten over het leven van asielzoekerskinderen – volwassenen mogen het natuurlijk ook lezen.

Geschreven bij Ik ben Miran

Prachtig geschreven verhelderende verhalen over kinderen in onze AZC's met evenzo prachtige illustraties.
Met dit boek in de hand kunnen scholen, maar ook ouders, kinderen beter laten begrijpen hoe het kinderen uit een AZC vergaat en hoe met hen om te gaan.

best leuk boekje