Ik laat je niet achter roman

'Ik laat je niet achter' is een boek over een onderwerp dat (voor Nederlanders) wat minder bekend is: de nasleep van de Tweede Wereldoorlog in (Oost-)Duitsland. Een boeiend boek over het leven van mensen die getraumatiseerd uit de oorlog zijn gekomen.
Het is een boek dat zich niet gemakkelijk laat lezen. De hoofdpersonen hebben allemaal geheimen en die geeft het boek maar beetje bij beetje vrij. Op zich is dat prima en maakt een boek spannend. Alleen hier ontwikkelt zich alles erg traag.
Elk hoofdstuk wordt beschreven vanuit de gezichtshoek van één hoofdpersoon en bevat ook steeds flashbacks naar het verleden. Dit verleden heeft te maken met (de aanloop naar en het verloop van) de Tweede Wereldoorlog: Stefano, een Italiaanse verzetstrijder; Rosalinda, een Duitse verpleegster, die getrouwd is met George die als een wrak teruggekeerd is uit de oorlog; en Erich een fanatieke Duitse soldaat, die getrouwd is met Monique. Al lezende ontdek je wat deze mensen aan elkaar verbindt. Het steeds terugspringen in de tijd maakt het in het begin lastig om de rode draad te volgen.
De schrijfster gebruikt mooie zinnen zoals in het begin over een oud huis met ‘ramen die ooit opengestaan hebben voor kansen en mogelijkheden’. In eerste instantie denk je dat de titel slaat op het (ouderloze) jongetje Michal die Stefano gevonden heeft en die hij niet in steek wil laten. Maar misschien heeft deze titel ook betrekking op andere relaties.
Het is wel een deprimerend boek, er hangt een sluier van verdriet en haat over de hoofdpersonen. Dit is voelbaar in de schrijfstijl van de schrijfster.
Het is het tweede boek dat ik gelezen heb van Gemma Liviero. Haar eerste boek 'Scherven van hoop' was een aangrijpend oorlogsverhaal over een Nazi-arts, een Joodse vrouw en een klein meisje. Een boek wat je niet weg kon leggen. Ik had daarom hoge verwachtingen van dit tweede boek.
Wat mij betreft heeft Gemma met dit boek die verwachtingen niet helemaal waar gemaakt. Desondanks toch een aanrader.

Deze roman oogt aantrekkelijk met de prachtige omslag. Ook de inhoud is fascinerend.
Zonder in herhaling te vallen – met het oog op andere recensies – is dit wel een boek waar je af en toe goed je hoofd bij moet houden. Wegens tijdgebrek kon ik het boek helaas niet achter elkaar uit lezen, terwijl dit boek daar wel toe uitnodigt.
Dit was het eerste boek dat ik las van Gemma Liviero: wat een schrijfster!! Zij verstaat de kunst te toveren met woorden. Ze weet de sfeer en verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland en de periode daarna treffend te beschrijven.
Sommige gedeelten vond ik wat langdradig en vroegen wat mij betrof om wat meer actie, maar gaandeweg het boek kwam ik er achter dat juist dit ook bij de opbouw van het verhaal hoorde.
De hoofdrolspelers stoten af en hebben tegelijk de macht om je naar zich toe te trekken; vooruit nog even verder lezen dan…
Dit boek blijft nog lang na het lezen door mijn hoofd spoken. Ik ga het snel nog een keer lezen, want met wat ik nu weet, zal het boek opnieuw boeien en ontdek ik ongetwijfeld nog meer achter de gedachtegang en keuzes van de verschillende personages.
Veel leesplezier met Ik laat je niet achter!

Een verhaal dat zich afspeelt in de aanloop naar en het verloop van de Tweede Wereldoorlog. De hoofdstukken wisselen zich af vanuit de perspectieven van de hoofdpersonen en spelen zich af in het heden en het verleden, waarin het verleden de oorlog en nasleep van de oorlog is.
Het is een prachtig geschreven verhaal met de nodige emoties, die Gemma Liviero erg mooi heeft omschreven. Ze schrijft erg beeldend en de gebeurtenissen en de emoties komen goed binnen. Ondanks dat ik soms wat moeilijk in het verhaal kwam en mij echt er toe moest zetten om het te lezen vond ik het een erg mooi verhaal om te lezen.

Stefano is op weg terug naar zijn moederland Italië als hij tussen de puinhopen van een verwoest dorp een jongetje aantreft naast het lichaam van zijn dode moeder. Hij ontfermt zich over het weesjongetje met de bedoeling hem later over te dragen aan een vluchtelingenkamp van de geallieerden. Ze zoeken voor de nacht onderdak in een schijnbaar verlaten huis aan de rivier, maar het huis is verre van verlaten. Het wordt bewoond door Erich, een voormalige Duitse soldaat. In het huis ernaast woont de schuchtere Rosalind, met haar oorlogsinvalide echtgenoot Georg. En wie is toch die geheimzinnige mooie vrouw op een foto in het huis? En van wie is het grafje op de heuvel?

De oorlog komt heel dicht bij in dit boek. De vorige roman van Gemma Liviero (Scherven van hoop) was al behoorlijk schokkend, maar dit boek gaat nog een stap verder. Het is een emotionele en hartverscheurende roman vol geheimen, leugens en verraad waarin niets is wat het lijkt.

Want wat een achtbaan aan gebeurtenissen, gevoelens en voor je idee soms ongelofelijke situaties zitten in deze roman. Het is ontzettend knap geschreven, Liviero schrijft heel beeldend. Boordevol wendingen die je als lezer steeds op het verkeerde been zetten maken het een heel intense leeservaring, intrigerend maar regelmatig ook op het sombere af. Het verhaal leest als een thriller en door de steeds wisselende tijd en persoon moet je je hoofd er goed bij houden. Ik moest mezelf soms dwingen om door te lezen, want het was af en toe een behoorlijk heftige ervaring om in de hoofden van de hoofdpersonen te zitten, waarvan de één nog gruwelijker ervaringen met zich meedraagt dan de ander. Gaandeweg het verhaal komt de waarheid aan het licht: de keuzes die ze hebben gemaakt, de redenen waarom ze dingen hebben gedaan (of gelaten) en de gevolgen daarvan.

‘Ik laat je niet achter’ speelt zich af in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Wanneer de Italiaanse Stefano in de zomer van 1945 vanuit Duitsland op weg is naar zijn vaderland, vindt hij een vierjarige jongen die net zijn moeder verloren heeft. Wanneer die zich vastklampt aan Stefano gaan ze uiteindelijk samen schuilen in een verwaarloosd huis, dat echter niet zo verlaten blijkt te zijn als ze dachten. De eigenaar Erich is een voormalige Duitse soldaat en al gauw wordt duidelijk dat hij, net als zijn buurvrouw Rosalind, een en ander heeft meegemaakt. En dan is er Georg die niet ongeschonden uit de oorlog gekomen is, en een foto van de mysterieuze Monique… Welke geheimen verbergen al deze personages? Zullen ze in staat zijn een nieuw leven op te bouwen?

Gemma Liviero is Australische en begon haar schrijverscarrière met gothic fantasy voor YA. Het idee om romans te gaan schrijven die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog afspelen, ontstond tijdens een studie, toen ze veteranen interviewde. Het zou echter nog jaren duren voor ze genoeg vertrouwen had om haar eigen personages te creëren. Aan elk boek gaan maanden research vooraf en het redigeren van elk boek duurt langer dan het schrijven ervan, zegt ze zelf. ‘Scherven van hoop’ was Livieros eerste roman die in het Nederlands vertaald werd, ‘Ik laat je niet achter’ is de opvolger. Beide boeken werden onder handen genomen door Carola van der Kruk-de Boer en Annet Niewold-de Boer.

De auteur heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Te veel personages die er niet echt toe doen, te snel wisselen van perspectief, tijd en locatie. Wat bedoeld is om de vaart in het verhaal te houden, heeft het tegenovergestelde effect. Je komt niet echt in het verhaal, bouwt maar heel langzaam een band op met de personages en moet je erg concentreren. Dat is jammer, want het verhaal heeft alles in zich om een topper te zijn.

Je weet ook nooit zeker wie eerlijk en rechtuit is, en wie je maar beter met een wantrouwend oog kunt bekijken. En die situatie houdt minstens drie vierde van het verhaal aan. Eigenlijk is alles een beetje warrig, er hangt te veel mist over de personages en de verhaallijnen. Tot dan plotseling de situatie in sneltreinvaart uit de doeken gedaan wordt. De lezer op het verkeerde been zetten is oké, maar plots een heel ander verhaal uit je mouw schudden is dat niet. Is het een bevredigende uitkomst? Nee, allerminst. Dit had beter gekund.

‘Ik laat je niet achter’ kan niet tippen aan ‘Scherven van hoop’. Wil je kennismaken met Gemma Liviero, lees dan alsjeblieft dat boek, een heerlijk ontroerend en meeslepend verhaal.

Na haar eerste boek 'Scherven van hoop' heeft Gemma Liviero opnieuw een bijzonder boek geschreven.
Het boeit van de eerste tot de laatste bladzijde; het is soms wat ingewikkeld omdat ze veel switcht van plaatsen en tijden, maar het is en blijft een aangrijpend verhaal.

Geschreven bij Ik laat je niet achter

Twee pluspunten: spannend en fantasierijk.

Geschreven bij Ik laat je niet achter

Het verhaal neemt je langzaam maar zeker mee in een onzekere wereld na de oorlog. Stukje bij beetje leer je de verhalen kennen van Stefano, Erich en Rosalind. Hoe meer je leest, hoe meer je begrijpt.
Een knap geschreven boek met spanning tot het einde.

Direct na de oorlog is de oorlog nog niet voorbij. Zelfs de mensen die aan de goede kant staan, zijn eigenlijk niet meer goed, doen dingen die een mens niet zou moeten doen. Het onderwerp intrigeert, daarom lees je dit ietwat ingewikkelde en soms saaie boek toch uit.

Het thema van dit boek boeit: de eerste dagen en maanden na de 2e wereldoorlog in Duitsland. Een Italiaanse verzetsstrijder, een Duitse Nazi en een Duitse verpleegster zijn de hoofdpersonen. Het verhaal van hun leven net na de oorlog wordt afgewisseld met een terugblik op gebeurtenissen tijdens de oorlog. Ze maken het verhaal helaas soms moeilijk te volgen. Tegelijkertijd moet het ook echt op gang komen: in het begin van het boek gebeurt er nog niet zo veel, tegen het eind volgen de gebeurtenissen elkaar snel op, wat je nieuwsgierig maakt naar de ontknoping.
Het boek zet je stil bij de gevolgen van een oorlog. Een nazi is bang voor zijn straf en doet er alles aan om de mensen die weten van zijn daden uit de weg te ruimen. Maar wat als je een Duitse bent die in het verzet heeft gezeten? Zullen de geallieerden geloven dat je aan de goede kant hebt gestaan tijdens de oorlog? De gruwelen die een verzetsstrijder heeft gezien en die een gewone burger zijn aangedaan, beschadigen een mens voor eeuwig en roepen woede en wraak op.
De oorlog is voorbij, maar toch niet. Hoop lijkt vervlogen, toch heeft het boek een hoopvol eind. Mensen hebben elkaar nodig, leven op liefde. Die is tijdens de oorlog niet vergaan.

Ik laat je niet achter.

De nadagen van de tweede wereldoorlog. Overlevenden proberen hun leven weer op te pakken. Stefano is op reis terug naar zijn Italie. Onderweg stuit hij op een jonge jongen waarvan de moeder overleden is. Hij neemt de jongen mee maar moet daardoor zijn manier van reizen wel aanpassen. Ze vinden een plek om te overnachten en ontmoeten daar de buurvrouw Rosalind en de jonge Duitser Erich. Getekend door de oorlog is er wantrouwen naar elkaar, maar langzamerhand worden er steeds meer geheimen geopenbaard. Is het een weg om nieuwe vriendschappen op te bouwen , gebeurtenissen te vergeten, of is niets wat het lijkt?
◦
Een heerlijk boek wat zich afspeelt in een periode waar men niet veel over leest.
Het boek is goed geschreven is spannend tot de laatste bladzijde .