In dromen lieg je niet

De korte inhoud is opzettelijk bondig gehouden om geen spoilers te verklappen en zo het leesplezier te bederven. Leesplezier is dan ook zeker gegarandeerd met deze thriller, die je best begint te lezen zonder dat je al te veel over de inhoud weet.

De auteur Malin Persson Giolito werkte na haar studies aan het Europees Hof van Justitie in Luxemburg en heeft een master in Europees recht, die ze behaalde aan het Europa Collega te Brugge. Na een juridische carrière als advocaat is zij momenteel fulltime auteur en woont ze in Brussel. Met In dromen lieg je niet won zij de ‘Best Swedish crime novel’ in 2016, de ‘Glass Key Award’ in 2017 en de ‘Prix du Polar Européen’ in 2018. Bovendien heeft Netflix de filmrechten gekocht en is bezig een serie te maken van In dromen lieg je niet met de Engelse titel ‘Quicksand’.

Alle gebeurtenissen worden verteld door Maja (Maria Norberg) zelf, eenmaal zien we Maja in de rechtbank zitten, dan in de vrouwengevangenis, dan in de klas… telkens is alleen maar Maja aan het woord. Zij vertelt haar relaas van de gebeurtenissen, hoe zij ze beleefd en gezien heeft. Het heden en het verleden zijn soepel door elkaar heen verweven door Maja’s flashback. Het verhaal begint in de rechtszaal en Maja vertelt hoe zij daar terecht gekomen is.

Als lezer ben je geprikkeld om de waarheid te weten te komen, maar deze lijkt niet zo duidelijk te zijn. Hoe Maja in deze situatie terechtgekomen is, houd je van het begin tot de allerlaatste pagina in de ban. We leren alle personages kennen zoals Maja ze ziet, haar beste vriendin Amanda, haar vriend Sebastian, de vader van Sebastian, Samir… Dit geeft een interessante invalshoek voor de lezer want Maja is een jong volwassene en zij leeft volledig in deze leefwereld. School, populair zijn, is voor haar het belangrijkste dat er is. Hierdoor komt heel goed in beeld hoe moeilijk het wel niet is om volwassen te worden en hoe de ouders falen ermee om te gaan, zoals de vader van Sebastian.

De auteur heeft een zeer vlotte pen. Hoewel ze gedetailleerd alles omschrijft (en ik me soms afvraag hoe het kan dat Maja zich al die kleine details uit het verleden überhaupt wel nog kon herinneren) verdrink je als lezer niet in het ‘te’ gedetailleerde, wat soms voorkomt bij gedetailleerde thrillers. Je merkt ook dat de auteur een enorme kennis heeft over hoe het eraan toegaat in een rechtszaak. Als leek vond ik het interessant hoe het eraan toegaat tijdens een grote rechtszaak en hoe de beklaagde alles beleeft.

Ook sociale thema’s komen aan bod, zo uit het boek heel wat kritiek op bijvoorbeeld de leefwereld van de ‘rijken’, waar schijn belangrijker is dan de inhoud. Naar de buitenwereld toe zijn zij de gelukkigste familie maar binnenshuis gebeuren er toch heel wat zaken die het daglicht niet mogen zien. Een andere kritische blik wordt geuit op de pers (en sociale media) waar Maja onmiddellijk al veroordeeld wordt tot moordenares alvorens er een proces heeft plaatsgevonden en waar de publieke opinie gespekt wordt door hetgeen de pers wijd verspreidt. Het laat je toch even stilstaan bij de manier waarop de media onze denkwereld beïnvloedt.

In het nawoord maakt de auteur de opmerking dat het moeilijk was om een boek te schrijven vanuit het standpunt van de ‘veroordeelde’, ze wou dit zo correct mogelijk doen en hier is ze dan ook zeer zeker in geslaagd. De invalshoek is zeker origineel te noemen, het verhaal gaat onder je huid zitten, eenmaal begonnen met lezen wil je gewoon verder. Tot op de laatste pagina vraag je je af of Maja al dan niet schuldig is.

Van mij krijgt dit boek een 4,5 sterren.

‘De lucht is grauw en wazig van de kruitdamp. Ze zijn allemaal doodgeschoten, behalve ik. Ik heb geen schrammetje.’ Rustig in het verhaal komen, zit er bij die boek niet in. Je belandt direct in een schoollokaal waar zojuist een shooting is geweest. Er is maar één overlevende (Maja), en die wordt daardoor meteen gebombardeerd tot medeplichtige.

Het verhaal wisselt continu tussen Maja’s rechtbankproces en de vele gebeurtenissen die uiteindelijk leidden tot de massamoord. De schrijfster is een ex-advocate en die kennis heeft gezorgd voor een heel realistisch beeld, zonder dat het saai wordt. Je volgt de periode waarin Maja uitgroeit tot de meest gehate tiener van het land. Je wordt meegenomen in de gedachten van de scholiere, waardoor je haar als lezer niet alleen haat, maar ook een bepaalde empathie voor haar ontwikkelt. Is alles wel zo zwart-wit als de media doen voorkomen?

Dat het leest als een Netflixserie moet Netflix zelf ook gedacht hebben, want het boek is inmiddels ‘verseried’: Quicksand.

Ik ga het boek uitlezen, ben nu op de helft, het verhaal pakt me wel, maar ik vind het ook wel langdradig, waardoor ik het nog niet uitgelezen heb, normaal heb ik een boek altijd zo uit. Misschien dat het straks weer wat minder langdradig wordt.

Geschreven bij In dromen lieg je niet

Voordelige koop, dat is wat ik er goed aan vind.