De Japanse bezetting van Nederlands-Indie 1942-1945 een gezamenlijke ervaring van duizenden

J.J.G Sijatauw (Joop) werd geboren op 9 November, 1923 in Bandoeng (West- Java), Indonesia. Na de Lagere en Middelbare Scholen te hebben gevolgd, verliet hij Indonesie in 1948 om in Nederland de studie in Indisch Recht te volgen aan de Leidse Universiteit met het Internationale Recht als keuzevak.
In 1953 ontving hij de titel Meester in de Rechten in Leiden. Het volgende jaar kreeg hij de gelegenheid om aan de Yale Law School in New Haven, Conn., U.S.A. de studie International Law te volgen en de graad van LL.M te verkrijgen. Hiermee kreeg hij de kans om onder leiding van Prof. Myres Mc Dougal aan een doctors' thesis te werken getiteld: "Some newly-established Asian States and the Development of International Law." Hierdoor werd hij een van de eerste onderzoekers van dit nieuwste onderwerp in International Law research, namelijk "de Nieuwe Staten", "de Derde Wereld" of ook de "Ontwikkelingslanden" genoemd. Deze landen wilden binnen niet al te lange tijd als volgroeide staten worden beschouwd en een eigen plaats innemen in de wereldgemeenschap van staten. Hij ontving voor deze doctor's thesis van de Yale Law School in 1960 de Doctor's graad (J.S.D).
Terug in Leiden kreeg hij een verlof van zes maanden om kennis te maken met de nieuwe Afrikaanse staten en hun internationale relaties, o.a. in Ghana en Nigeria.
Na in Nederland enige tijd werkzaam te zijn geweest aan de Universiteit Leiden werd hij in 1964 tot lektor (reader) benoemd aan het Institute of Social Studies in Den Haag waar hij belast werd met het opzetten van een nieuwe halfjaarlijkse cursus in Internationale Betrekkingen, die speciaal bedoeld was voor kandidaten uit de ontwikkelingslanden en die geleid werd door een aantal internationale docenten.
Na aan deze cursus twintig jaren de leiding te hebben gegeven en deelgenomen te hebben aan een aantal internationale conferenties, zoals in Kingston R.I, U.S.A over het zeerecht, twee non-alignment conferenties in Belgrado en Cairo en een conferentie over African Unity in Lagos, besloot hij zijn carrière als hoogleraar in 1985.
Het pensioen gaf hem de gelegenheid om een lang gekoesterde wens in vervulling te doen gaan, namelijk een reis door Indonesia te maken en daar aan universiteiten zoals in Atjeh, Jakarta,Yogyakarta, Menado, Dilly, Ambon en Papua-New Guinea een aantal colleges te geven in International Law. Daarvoor bestond veel belangstelling bij zowel de staf als bij de studenten.
In 1991 richtte hij met enkele ervaren Aziatische collegae het "Asian Yearbook of International Law" op, waardoor rechtsdeskundigen uit de Aziatische wereld op de hoogte konden worden gehouden van nieuwe ontwikkelingen op het gebied van het internationale recht in andere delen van de wereld en in de United Nations en andere internationale organisaties.