Julius Caesar gezegd te Waterloo Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

‘Julius Caesar gezegd te Waterloo is een verzameling van columns van Jesse Jeronimoon. In deze columns legt hij de vinger op de zere plekken van het onderwijs. Tussen de wat droge, informatieve stukken over de verschillende facetten in het onderwijs, vertelt hij humoristische anekdotes. Het is geen boek om eventjes in verloren uurtjes uit te lezen, maar zeker de moeite waard! Zeker wanneer je in het onderwijs werkt of in aanraking komt met het onderwijs (als student, leerling of ouder) is het een aanrader om te lezen.

Geschreven bij Julius Caeser gezegd te Waterloo

Julius Caesar gezegd te Waterloo is geen makkelijk boek maar zeker wel de moeite waard om te lezen. In diverse hoofdstukken beschrijft de schrijver wat er mis gaat in het onderwijs van de laatst drie jaar. Van het oppotten van geld, het nieuwe leren met een POP en een PAP, tot kennisloze leerkrachten. Hier en daar wordt de zware inhoud wat smeuig gemaakt met anekdotes van de schrijver die zelf in het onderwijs heeft gezeten.
Verwacht geen opwekkend boek, maar wel een aanklacht tegen het huidige onderwijs in duidelijke bewoording en met duidelijke voorbeelden. Een boek dat voor leerkrachten en anderen binnen het onderwijs zeer herkenbaar zal zijn en dat in de politiek zeker op de verplichte leeslijst zou moeten staan.

Kritische beschouwing van het huidige voortgezet- en beroepsonderwijs. De kritiek valt grofweg in twee thema’s uiteen.
Allereerst heeft de auteur kritiek op het competentiegerichte onderwijs waardoor leerlingen te weinig kennis verwerven, de 'vergoogling' van het onderwijs. Wat ontbreekt is hoe het onderwijs dan wel met de ‘digitalisering van het wereldbeeld’ om moet gaan, hoe het leerlingen een kritische benadering van de informatie op het internet bijbrengt. Het tweede punt van kritiek richt zich op de zich vermenigvuldigende en zichzelf verrijkende bestuurslaag. Dit is niet alleen herkenbaar in het onderwijs, ook werkers in de (thuis)zorg zullen dit herkennen.
Helaas boet het boek aan kracht in door de stijl, die vermoeit en irriteert.

Julius Caesar gezegd te Waterloo is geen makkelijk boek maar zeker wel de moeite waard om te lezen. In diverse hoofdstukken beschrijft de schrijver wat er mis gaat in het onderwijs van de laatst drie jaar. Van het oppotten van geld, het nieuwe leren met een POP en een PAP, tot kennisloze leerkrachten. Hier en daar wordt de zware inhoud wat smeuig gemaakt met anekdotes van de schrijver die zelf in het onderwijs heeft gezeten.
Verwacht geen opwekkend boek, maar wel een aanklacht tegen het huidige onderwijs in duidelijke bewoording en met duidelijke voorbeelden. Een boek dat voor leerkrachten en anderen binnen het onderwijs zeer herkenbaar zal zijn en dat in de politiek zeker op de verplichte leeslijst zou moeten staan.

Dit boek heeft een titel die je in eerste instantie niet kan plaatsen. Het gaat om het verdraaien van feiten, dan wel karakters bij een verkeerd jaartal plaatsen. Tijdens het lezen van het boek bekruipt mij dit gevoel regelmatig. De schrijver wijst met een vinger naar de anderen die het allemaal verkeerd doen en ondertussen klopt hij zichzelf en zijn onderwijsgroep BON op de borst.
Met zijn slotconclusie ben ik het wel eens. We moeten het onderwijs weer in zijn oude eer herstellen en af van alle geldverslindende flauwekul.
Het boek leest makkelijk weg, alhoewel het wel ee nstuk dunner had mogen zijn. Na een bladzijde of 100 snapte ik de essentie ook wel. Jammer genoeg zal de bedoelde doelgroep het boek nooit lezen. Voor mij als docent wel herkenbaar, maar ja ik snapte dit allang.

Jeronimoon schrijft vanuit oprechte betrokkenheid over hebzuchtige, graaiende, zweefliegende en luchtfietsende managers, zelfbenoemde onderwijsdeskundigen en andere uit de onderwijsruif vretende betweters.
Hekele items als het lerarenregister, het grote adviesgraaien en de bestuurdersmaffia worden loepzuiver op de korrel genomen.
Een prominente plek is ingeruimd voor onderwijsdeskundologen van velerlei pluimage en alle onderwijsvernielingen die het onderwijs gemaakt hebben tot wat het nu is.
Met veel humor geschreven en prettig leesbaar. Als het niet de schrijnende waarheid was, zou het zelfs vermakelijk kunnen worden genoemd :-(