Justine Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Justine

Eerst en vooral, omdat ik dit toch belangrijk vind, wat verstaat men onder suspense.

Definitie van suspense of spanning in een verhaal volgens Wikipedia:
• Informatie achterhouden en die stukje bij beetje vrijgeven
• De lezer nieuwsgierig maken naar de afloop
• De lezer telkens net genoeg nieuwe informatie geven, zodat die zich steeds weer een andere afloop van het verhaal kan voorstellen
• De lezer informatie geven die hij in feite niet nodig heeft en hem zo op het verkeerde been zetten.

Dus Justine valt onder de juiste noemer, en om met de deur in huis te vallen, verdient Anne-Laure Van Neer de nominatie van de Hercule Poirotprijs dubbel en dik.

Justine is geen alledaags boek maar het is wel het eerste boek (en ik heb er al heel wat gelezen) waarbij ik geregeld zat te schaterlachen. Nee, dit is geen chicklit of dergelijke, maar wel een misdaadboek.
Het verhaal gaat voornamelijk over Justine en inspecteur Verbeke. Deze laatste krijgt Justine over de vloer om een moord te bekennen. Er van uitgaande dat dit een practical joke van zijn collega’s of overste is, speelt hij in eerste instantie het spel mee, maar het wordt hoe langer hoe gekker tot op een moment dat het verhaal niet meer te geloven valt.

Justine is met heel veel humor en kleur geschreven. Deze kranige 75-jarige dame deed me eerst denken aan Jessica Fletcher uit Murder she wrote, maar zelfs Jessica had niet zoveel fantasie.

Justine is een boek dat je gelezen moet hebben. De vindingrijkheid spat van iedere bladzijde af en je vraagt je af waar de auteur de ideeën blijft halen.
Qua originaliteit blinkt het boek uit en krijgt het een 10/10 en het ganse boek, spijtig dat het uit is, verdient een dikke 5 sterren.

Anne-Laure Van Neer is al met ideeën bezig voor een ander boek en ik sta op de eerste rij als dit uit komt. Proficiat en ik hoop dat je je nominatie binnenhaalt!

Geschreven bij Justine

Het debuut van Anne-Laure Van Neer had niet beter kunnen zijn en ik hoop dat er snel nog verhalen volgen. Justine is een dame waarvoor je rechtstaat op de tram of bus, maar tegelijkertijd is ze een dame die meedogenloos doet wat ze moet doen. De details en de inventiviteit van de personages is verbazingwekkend praktisch. Je hebt een probleem, dus wat is de gemakkelijkste manier om het op te lossen? Justine komt met antwoorden die iedereen zou kunnen vinden. Er zijn in dit boek momenten om luidop te lachen, maar ook om eens serieus na te denken over onze maatschappij. Alleenstaande ouders, scheidingen, ouderen die naar een tehuis moeten, maar misschien niet willen... Er zit heel veel in dit boek om eens bij stil te staan. Het boek valt onder de categorie: ik-lees-maar-één-hoofdstuk-maar-om-drie-uur-'s nachts-slaap-ik-nog-niet.

Geschreven bij Justine

Ik wilde dit boek lezen omdat deze auteur, waarvan ik nog nooit gehoord had, genomineerd was voor de Hercules Poirot prijs 2015. En wat een ontdekking! Het verhaal is origineel, grappig en kent verrassende wendingen. Ongelooflijk goed in elkaar gezet, het samenspel tussen de inspecteur en Justine is geniaal. Dit boek is geschikt voor iedere lezer die 'nog eens een goed boek wil lezen'. Ik zou zeggen, aarzel niet om dit boek aan te schaffen!

Geschreven bij Justine

Wat een fantastisch boek is dit! Ik heb heel vaak hardop gelachen! Heerlijk gewoon; heel mooi geschreven. Ik vond het jammer dat ik het boek uit had. Een echte aanrader!!

Geschreven bij Justine

'Justine' is het debuut van de Vlaamse Anne-Laure van Neer. Beetje jammer dat elk boek dat verschijnt in een bepaald hokje moet worden ondergebracht, want het etiketje 'thriller' is hier niet echt op zijn plaats. Oké, er is een moord gepleegd (of misschien ook niet), maar 'Justine' draait niet om een spannende zoektocht naar dader en motieven.

'Justine' is daarentegen een lang uitgesponnen getuigenis van een kranige oude dame tegenover inspecteur Verbeke. Ze komt namelijk vertellen dat ze een moord gepleegd heeft en zegt er heel duidelijk bij dat ze gearresteerd wil worden, omdat de gevangenis haar heel wat aangenamer lijkt dan het verzorgingstehuis waar haar zoon en vooral schoondochter haar willen onderbrengen. Heel langzaam doet ze uit de doeken wat er de voorbije tijd gebeurd is, zo langzaam dat Verbeke meer dan eens de handdoek in de ring wil gooien. Maar net wanneer de (geduldige) lezer en de (getergde) inspecteur het fijne van het verhaal te weten zullen komen, tja dan neemt het verhaal een andere wending.

Bepaalde dialogen en scènes zijn heel grappig bedoeld, helaas kwam de humor niet altijd aan. Originele invalshoeken waren er echter voldoende, en ook fantasie heeft van Neer meer dan genoeg. Al bij al wist het boek mij echter niet te raken. Ik heb geen probleem met absurditeit (à la Jonas Jonasson), maar deze 'Justine', die dus voor thriller moet doorgaan, is niet specifiek genoeg om een topper te zijn. Wel zeer aangenaam om een boek te lezen waarin veel zorg aan taal en spelling werd besteed.

Toen ik een aantal maanden geleden voor het eerst over dit boek hoorde, moest ik trouwens meteen denken aan 'Je geld of je leven' van Catharina Ingelman-Sundberg. In dat boek beslissen vijf bejaarden om een misdaad te plegen (en zo in de gevangenis te belanden) om aan de verslechterde omstandigheden in hun tehuis te ontsnappen. Hetzelfde idee dus, maar voor de rest twee verschillend uitgewerkte boeken.

Spanning 2, Plot 4, Leesplezier 3, Schrijfstijl 4, Originaliteit 4, Psychologie 3.

Geschreven bij Justine

In 2015 op de Antwerpse boekenbeurs heb ik Anne-Laure ontmoet , omdat ze daar was ivm met de nominatie van de Hercule Poirot prijs.
Natuurlijk ging dat boek op mijn NTL stapel, maar die stapel blijft maar groeien en het boek zakte naar beneden. Iedere keer dacht ik nu ga ik beginnen en kwam er weer een boek tussendoor dat ik moest lezen voor een recensie.
Omdat we voor ons blog een interview met Anne-Laure hadden, moest ik natuurlijk wel weten waar het boek over ging, dus naar boven gehaald en gaan lezen.
Waarom heb ik nu weer zo lang gewacht !!!!!

De cover is door zijn eenvoud erg mooi. Wit met het silhouet van Justine erop, afgemaakt met een vingerafdruk door het silhouet . Na het lezen begrijp je de vingerafdruk.

“De deuren van het tehuis schoven automatisch en uitnodigend uit elkaar. Dat gaf een vals gevoel van verwelkoming. Ik wist wel beter. De enige manier om te ontsnappen een de deur je opslokte, was netjes in een lijkzak geritst. Kent u iemand die zo’n oord levend heeft verlaten?”

Op een dag komt er een oud vrouwtje genaamd Justine de Jager naar het politie bureau en zegt:”Ik kom een moord bekennen.”
Inspecteur Verbeke wordt door zijn nieuwe baas commissaris Declercq met het verhoor van het vrouwtje belast, maar niet voordat hij tegen Verbeke zegt dat hij de theorie in praktijk moet brengen en wel met Tact, Empathie en Geduld.
Verbeke gaat met Justine naar de verhoorkamer en schakelt de opname apparatuur aan.
Dit is het begin van een ellenlang verhoor. Justine vertelt precies wat er is gebeurd. Verbeke wacht op de bekentenis van de moord, maar omdat hij zich aan de drie regels moet houden, laat hij het vrouwtje rustig vertellen. Hij valt wel van de ene in de andere verbazing, wat is er allemaal rond die moord gebeurd?

Wat een heerlijk boek. Al in het begin van het boek zat ik te lachen om de anekdotes, die Justine vertelde. Inspecteur Verbeke moest zich echt inhouden om de bekentenis niet uit het vrouwtje te persen. Dit lieve oude dametje, was zo gek als een deur volgens Verbeke. Af en toe werd er een pauze ingelast en ging hij bij Tanja de secretaresse zijn nood klagen.
Doordat er niet heel veel personages in het boek voorkomen, was het heerlijk lezen. Het verhaal gaat over de gezinnen die samen met Justine in een drie verdieping hoge flat wonen.
Justine’s schoondochter Katja probeert haar naar een verzorgingshuis te krijgen. Om daar niet in te komen bekent ze een moord.
Het is aan Verbeke om er achter te komen of dit vrouwtje de moord nu echt geplaagd heeft of dat ze hem gewoon van het werk zit t houden.
Alle acties die Justine deed kwamen voort uit citaten die in het het schriftje van haar overleden man Ray stonden. Ze bladerde door zijn schriftje en wanneer ze haar vinger op een citaat zette, was dat de oplossing voor het probleem. Ze interpreteerde het natuurlijk op haar eigen wijze. Haar vriendin Amsah riep ze vaak om een partijtje domino te spelen en vroeg haar dan om raad. De vrouw praatte niet zo goed Nederlands en ook haar antwoord interpreteerde Justine op haar eigen wijze.
Inspecteur Verbeke komt er langzaam aan achter dat Justine zelfs met het stranden van zijn huwelijk te maken heeft. Hij doet alles om achter de waarheid te komen, is dit vrouwtje de politie echt te slim af of komt Verbeke achter de waarheid.

Een boek dat je blijft lezen. Geweldige anekdotes, die je steeds dichter of juist verder van de waarheid brengen. Super goed geschreven, je ziet het gewoon voor je, ik had echt medelijden met inspecteur Verbeke. Na de lange weg om een bekentenis af te leggen, was het einde wat afgeraffeld.
Een thriller met een hoog psychologisch karakter, maar zeker niet saai. Ik heb erg veel moeten lachen om dit debuut van Anne-Laure.

Geschreven bij Justine

Een zalig boek. Leest vlot en is niet saai, waarbij je denkt het plot al te weten.

Geschreven bij Justine

Justine de Jager woont samen met haar zoon Fred en diens echtgenote Katja, in dezelfde appartementenblok. Justine woont onder haar zoon, op de tweede verdieping. Trappenlopen wordt voor Justine steeds zwaarder en als Fred zijn moeder komt halen voor de maandelijkse familiemaaltijd, heeft hij nog een verrassing in petto voor haar. Als Fred haar meeneemt naar een verzorgingstehuis voor een rondleiding, waarschijnlijk omdat Katja dit wilt en ‘watje’ Fred dus ook, vindt Justine het tijd voor plan B. Geen haar op haar hoofd denkt eraan om zich te laten opsluiten in zo’n tehuis. Sterker, ze gaat nog liever naar de gevangenis. Als Justine op het politiebureau een moord komt bekennen, krijgt Inspecteur Verbeke de opdracht haar te verhoren volgens het boekje. Met tact, empathie en geduld! Theorie moet in praktijk omgezet worden, volgens de nieuwe commissaris Declerq, waar Verbeke niet bepaald op goede voet mee staat. En Verbeke zijn geduld wordt op de proef gesteld, want Justine verteld haar verhaal beetje bij beetje met al de nodige details. Het humeur van de inspecteur, sinds kort een alleenstaand man, wordt er niet beter op. Gelukkig heeft Tanja, die achter de balie staat hem een goede tip meegegeven; ‘koe in de wei!’ Verbeke vraagt zich af of zij nu echt dementeert, knettergek of een gewiekst oud dametje is. Hoe komt zij aan het zandmannetje, wat probeert Ray haar uit het hiernamaals te vertellen, wat met Tom.... Waar haalt zij in godsnaam de verhalen vandaan en waar is dat lijk?

‘Justine’ is anders dan anders. Het woord ‘suspense’ op de cover geeft dit al aan. Het verhaal is best spannend te noemen, maar niet op een manier dat je nagelbijtend bladzijde na bladzijde omslaat. En toch blijf je bladzijde na bladzijde omslaan, omdat de auteur haar verhaal zo geschreven heeft, dat je je constant zit af te vragen welke kant het op zou gaan. De ‘fundering’ voor dit verhaal is en blijft Justine die niet naar een verzorgingstehuis wilt. Zij vindt zichzelf nog te gezond en wil daar niet zitten wegkwijnen. Op zich een schrijnend gegeven, want geef toe, een verzorgingstehuis is wel het laatste wat ik (en menig ander) zou willen.
Anne-Laure heeft dit ingevuld op haar eigen, humoristische manier; een oude dametje met een vilten hoedje pleegt een moord om liever (gratis) in de gevangenis te verblijven, dan zich blauw te moeten betalen in een verzorgingstehuis. Want, hoe je het ook draait of keert, in beiden zit je tussen vier muren en ben je gebonden aan allerlei regels. Het verhaal dat de auteur daarrond heeft geweven spreekt tot de verbeelding. Het is zeer filmisch, maar vooral hedendaags weergegeven. Toch is het bij momenten totaal ongeloofwaardig wat Justine op haar leeftijd nog allemaal kan. Stoort dit? Totaal niet, omdat het verhaal er soms echt ‘over’ is. De manier waarop Justine haar zin doordrijft en hoe zij dit aanpakt zijn werkelijk hilarisch. Neem daar de ‘droge’ humor bij en je moet lachen of je nu wilt of niet. Ook de gedachtegang van Justine vind ik in één woord, schitterend! En niet enkel die van haar, maar ook die van Verbeke sluit daar goed bij aan. Er waren momenten dat ik me in de schoenen van Verbeke voelde staan, machteloos en ‘kom nou op, laat me nu eindelijk weten wat en waar!’ Ik vind het geniaal gevonden van Anne-Laure hoe alle stukjes op het einde als een puzzel in elkaar vallen.
Bovendien is de schrijfstijl prettig en het lettertype aangenaam, waardoor het vlot leest. Toch is het een boek waar je je aandacht bij moet houden, want er zitten ‘verdoken’ stukjes in die later in het verhaal terugkomen.

Het mag gezegd; ik vind dit een schitterend en origineel debuut. Als lezer word je lang in het ongewisse gehouden, waardoor de nieuwsgierigheid aangewakkerd wordt om verder te lezen. Knap en je moet er maar opkomen om dit allemaal in een verhaal te gieten.
Vier ‘pittige’ sterren voor ‘Justine’
Karin

Geschreven bij Justine

Dit boek lezen