Karoo

Min of meer afgeraden door de influencers van LetterenTribunaal Wassenaar, vaak door mij gewaardeerd, maar hiermee zaten ze er toch vies naast. Misschien omdat ik vooraf gewaarschuwd was, maar ik kon al die zogenaamde negativiteit wel goed aan, eigenlijk. Ik vind "Karoo" gewoon een (dark) humoristisch topboek, dat van mij een zelfde soort zegetocht door NL beleven mag als door de westerse landen die ons daarmee vooraf gingen!

Voormalig Serviër Steve Tesich (Stojan Tesic) was een uiteindelijk zeer gewaardeerde (onder meer dankzij het Oscar-winnende Breaking Away) Amerikaanse scenarioschrijver, maar wilde vooral als literair schrijver worden gezien. En dat dan meteen maar met een Grote Roman. Tesich schiep daartoe Saul Karoo, een valselijk humaan en sociaal gedrag vertonende, kettingrokende, ongelimiteerd zuipende en Balkanisch doordravende Hollywood-scriptdokter. Een zogeheten fixer van onvolmaakt de storyboards achter zich gelaten hebbende films. Een structurele wegsnijder van andermans scheppend vermogen. Een, niet in het minst daarom, gevoelloos onmens vooral.

Tesich wist de rottend misantropische principes van zijn protagonist bijzonder goed neer te zetten, maar het verhaal, in de overtreffende trap van zwartgallig natuurlijk, desalniettemin fascinerend, soms ook ‘mooi’ tragisch en met een bijna grootmeesterlijke finale twist, duurt te lang. Veel te lang. De bij meerderen van ons oprijzende vraag hoe de auteur-zelf al die narigheden kon blijven verdragen werd beantwoord door een zich op genadeloze wijze vastzettende optie: níet. Steve Tesich overleed voordat deze roman werd gepubliceerd. De vervolgvraag of de zieke roman Tesich’s gezondheid aantastte, of dat Tesich’s steeds minder gezonde status deze roman aanvrat, mag de lezer dezes zelf beantwoorden.

Op puur literaire gronden waarderen wij, lees: de 22 van onze 66 leden die de over elkander heen tuimelende naargeestigheden konden blijven weerstaan, Karoo met ruim 4 sterren. De geest van dit boek kent een uit het intrinsieke ervan opklauterende meeslependheid van geniepig gijzelende waarde. Dit is literatuur! Tópliteratuur zelfs! Maar toch... de mainstream romanlezer dient zich goed te realiseren waar zij/hij aan begint. We kennen letteren die spetteren en letteren die knetteren, maar dit is een werk dat nog verdomd lang zal blijven étteren. De zich door deze woorden getriggerd wetende hardcore literatuurfreak zal daarna ontdekken dat Karoo nauwelijks in reeds bestaande categorieën te plaatsen valt.

Qua inhoud, ontwikkeling en (als egoïstisch en koudbloedig gepresenteerd) karakter: gruwelijk goed! Lezen dit boek!