Kind in bemiddeling over de transformatie van ex-partners in collega-ouders en de kindermomenten in bemiddeling

Twijfel tussen twee of drie sterren...

Prima boek voor mensen die geloven dat alle ouders in de basis welwillend zijn als het om hun kinderen gaat en dat vrijwel alle problemen bij (v)echtscheidingen op te lossen zijn met goede bemiddeling en verbeterde communicatie. Wie echter te maken heeft met een twistzieke ouder (Jan Storms, 2014) heeft niets aan deze methode. Er zijn veel ouders (veel meer dan de meesten denken) die, vanwege een groot gebrek aan empathie en geweten, jarenlang door middel van leugens en manipulatie hun omgeving, mediators, jeugdhulpverleners en rechters weten te misleiden. Met alle gevolgen voor de betrokken kinderen van dien.

De noodzaak tot waarheidsvinding en de erkenning dat sommige ouders uit zijn op destructie in plaats van samenwerking, ontbreken in ‘Kind in bemiddeling’. Op pagina 82 staat letterlijk: “Zoals gezegd willen we een beeld krijgen van de levenssituatie van de kinderen. Dit betekent dat we niet gericht zijn op waarheidsvinding, noch aan de kant van de ouders, noch aan de kant van de kinderen.”

Dit is schokkend, omdat kinderen jarenlang kunnen leven onder schijnbaar goede omstandigheden, terwijl de werkelijkheid schrijnend is. Kinderen zijn loyaal en zullen niet snel iets negatiefs over een van of beide ouders zeggen. Zonder waarheidsvinding komt niet aan het licht wat een psychopatische ouder hen aandoet. Dit soort mensen is meester in het verbergen van hun donkere kant en doet zich ten opzichte van de buitenwereld volstrekt anders voor dan zij zijn. Het is hen jarenlang gelukt hun ex-partner en omgeving een rad voor de ogen te draaien; het lukt hun ook bij de scheiding. Het zorgmodel bouwt dan op onwaarheden en manipulatie.

Pas als de bemiddeling niet tot stand komt of de strijd tussen de ouders uit de hand loopt, bespreken de schrijvers mogelijkheden zoals verplichte bemiddeling en forensische mediation. Dit zou de waarheid aan het licht kunnen brengen. Als er direct aan waarheidsvinding gedaan zou zijn, zou in het geval van een twistzieke ouder een heel andere aanpak gekozen zijn. Daar komt bij dat de noodzakelijke, kostbare, juridische procedures die de gezonde en welwillende ouder nodig heeft om dit voor elkaar te krijgen jaren kunnen duren. Deze zijn zowel financieel als geestelijk voor lang niet alle gezonde en welwillende ouders vol te houden. Om over de schade voor de betrokken kinderen maar te zwijgen.

Waar er twee vechten, hebben er twee schuld, gaat dus niet altijd op. Communicatie en bemiddeling zijn niet altijd hét medicijn. Soms is er simpelweg sprake van een ouder die, ondanks al zijn of haar prachtige praatjes, kwaad wil. Over de rug van de kinderen. Het idee dat dit op te lossen is met communicatie en bemiddeling is naief. Het idee dat je altijd eerst moet proberen te bemiddelen dus ook. Mediators, rechters, onderzoekers en jeugdhulpverleners zouden hierop bedacht moeten zijn. Voor de kinderen.

Duidelijk zakelijk boek goed om je voor te bereiden