Kleine Maurits grootletterboek

Geschreven bij Kleine Maurits

Bij het zien van de cover krijg je meteen een vermoeden waar het verhaal over kan gaan. Het geeft je geen prettig gevoel ondanks de schitterende trouwfoto. Dat komt mede dankzij het rek met koffers die je aan een stukje verleden doen denken waar je liever niet aan denkt. Ook de stoel met de koffer geeft een eenzaam gevoel, alsof er iemand mist. Evengoed is de cover heel goed gekozen. Het waarom mag je zelf gaan lezen.
Het verhaal is op een beeldende manier geschreven, mede dankzij Maurits, die het verhaal in gebaren verteld. Het is wel even wennen dat het op een manier geschreven is voor een toneelstuk waardoor je niet alleen het gesprek leest, maar dat ook de gebaren beschreven worden. Je leert ondertussen een klein beetje gebarentaal. Je krijgt bewondering voor Maurits dat hij het aandurft om zelf het verhaal van zijn moeder op het toneel te vertellen, ook al zijn er veel verschrikkelijke dingen gebeurd en moet hij soms iemand spelen die hij liever niet speelt. Tussendoor vertelt Hans haar verhaal. Er komen steeds meer herinneringen boven tijdens het verhaal van Maurits op het toneel, waardoor zij weer terug gaat in de tijd en niet alleen terug naar vlak na de oorlog, hoe het er toen aan toe ging in het gezin, maar ook haar leven overziet. Op een vloeiende manier word je heen en weer geslingerd in de tijd.
Het verhaal vertelt niet alleen het verschrikkelijke verhaal van de moeder in oorlogstijd, maar ook het verhaal van Maurits. Hoe men in die tijd met dove mensen omging, hoe men die onderwees op school, hoe men hen strafte als ze niet deden zoals verwacht werd. Na het lezen van dit boek kan je alleen maar concluderen dat dove mensen het heden ten dage beter hebben.
Kortom; het is echt een boek voor diegenen die van oorlogsverhalen houden. Omdat het boek niet zo heel dik is, het een heel mooi boek voor tussendoor of voor als je een readingchallenge te halen hebt.

Geschreven bij Kleine Maurits

Maurits is nog maar acht maanden oud als zijn ouders hem wegsturen om onder te duiken.
Het is 1943 en het is oorlog. Zijn ouders zijn Joods, dus ze willen hem en zijn oudere zus in veiligheid brengen. Maurits (ze noemen hem Broer) is doof geboren. Hij kan zich niet heel veel meer herinneren van de oorlogstijd omdat hij nog zo jong was. Als de oorlog voorbij is, gaat hij weer terug naar zijn ouders en zijn zusjes. (In de oorlog, na zijn vertrek is zijn zusje Hans (Hannah) nog geboren).
Hij gaat naar de dovenschool en leert praten en gebarentaal te gebruiken. Zo nu en dan heeft hij wel een paar herinneringen aan zijn verblijf in Limburg. Hij werd daar gezien als een zoon van de familie waar hij bij ondergebracht was. Zijn moeder heeft haar oorlogsgeschiedenis op papier gezet en het aan hem gegeven. Zodat hij kon lezen wat zijn gezin en familie hebben moeten doorstaan. Maar hij heeft het nooit willen lezen, totdat ze al een tijdje overleden is. Hij leest het en is zo onder de indruk dat hij het verhaal op zijn eigen manier wilt gaan vertellen. Op het toneel, maakt hij er een voorstelling van met gebarentaal en gebruiksvoorwerpen. Zijn zus Hans volgt hem op het toneel en kent zijn gebarentaal als geen ander. Zij vertaald het als het ware voor de mensen die geen gebarentaal spreken. Maar Maurits kan het zo beeldend brengen, dat het meeste gewoon begrepen wordt. Het is ook een vrij heftig verhaal. Zijn ouders hebben moeten overleven in een verschrikkelijke oorlogstijd. Ze waren nergens welkom en hij heeft er nooit iets van geweten. Het is ook nog eens een verhaal wat gebaseerd is op echte gebeurtenissen. Ik vind het heel bijzonder hoe Maurits dit allemaal kan uitbeelden. Het is niet makkelijk om te weten te komen hoe moeilijk je moeder het vond om jou achter te laten. Hij verteld ook wat er met zijn andere familieleden is gebeurt. Heel bijzondere Novelle. Het is geen dik boek, maar het verhaal is er een die verteld moest worden. Vanuit het oogpunt van een doof jongetje naar een dove oudere man. De manier van schrijven is ook beeldend, dus je ziet alles voor je. Heel mooi neergezet! Ik geef het boek 3,5 sterren. Een boek wat altijd in mijn oorlogscollectie zal blijven.
De cover is ook erg sprekend. Past precies bij het verhaal. Het is het podium van Maurits, met de spullen die hij gebruikt.