Klimaatoorlogen

´De pijn is dus niet eerlijk verdeeld, althans niet in de eerste fasen van de [klimaat]crisis, en juist dat verschil tussen winnaars en verliezers vormt de grootste bedreiging voor de wereldorde.´ - Gwynne Dyer

"Schat, kan je aub onmiddellijk naar de winkel rijden en een voorraad water, voedsel, diesel en Jodiumtabletten inslaan? Als nog maar een fractie uitkomt van wat er in deze boek beschreven wordt, dan zitten we binnenkort flink in de problemen."

Het klopt: "Klimaatoorlogen" belooft niet veel goeds voor de nabije toekomst en eigenlijk helemaal niet voor de verre toekomst. De onheilsvoorspeller van dienst is Gwynne Dyer, ook auteur van enkele hypothetische rampscenario's tijdens de dreiging van een kernoorlog in tijden van de Koude Oorlog. Een stigma waarvan hij zich maar al te zeker bewust van is.

Gwynne bouwt zijn verhaal op in acht verschillende scenario's die een mogelijke toekomst beschrijven. Dit gaat van overstromingen en hongersnood tot eco-terrorisme en kernoorlogen. Achteraf geeft hij uitleg die zijn scenario tracht te onderbouwen. De meeste scenario's houden ergens wel steek, maar je mag niet vergeten dat het hier over assumpties en voorspellingen gaat. Door in de verschillende scenario's expliciet namen van presidenten in 2020 en valse interviews te vermelden, dreigt het boek over te hellen naar science fiction. Wanneer de voormalig president George W. Bush dan nog eens komt aandraven met wijze raad, moet ik toch mijn wenkbrouwen fronsen.

De eerste drie scnario's voorspellen alleen maar onheil en behandelen enkel de gevolgen waardoor ik na een kleine honderdveertig bladzijden werkelijk snak naar mogelijke oplossingen. Gelukkig komen deze er dan ook, al zal het niet simpel zijn. De algemene tendens is echter dat we al te laat zijn en zonder een omkeer manus militari we enkel nog aan schadebeperking kunnen doen.

Na uitgebreid de shenanigans rond Kyoto en Kopenhagen besproken te hebben, waagt de auteur zich in het voorlaatste hoofdstuk aan het veel omstreden geo-engineering onderwerp. Dit gebied was volledig nieuw voor mij en de verschillende opties waren een echte eye opener.

In het laatste hoofdstuk verliest de auteur echter zijn objectiviteit en dit vertaalt zich in puur pessisisme. Samengevat was het dus een moeilijke start, een mooi middenstuk en een zwart einde.

Nu, extremen moeten er natuurlijk zijn, anders zijn er geen gemiddelden. Daarom zou ik de scenario's die deze boek beschrijft niet volledig klasseren als science fiction, maar eerder met de nodige korrel zout serveren. Als er immers geen zwarte literatuur als deze is, gaat de balans overhellen naar de ontkenners van de klimaatveranderingen en meer aansturen op een gematigde aanpak. Of wacht... doen we dit nu niet al?

"Schat, doe toch nog maar wat extra Jodiumtabletten. Bedankt."

Originele titel: "Climate wars. The fight for survival as the world overheats".

Uitstekend!

Een bijzonder waardevol boek met veel onderbouwing, waarbij je je afvraagt hoe het kan dat deze inzichten (nog) niet terugkomen in het maatschappelijk debat.