Kukulkans Meesterplan 3 - De Zoon van de Slang

Met De Zoon van de Slang komt Kukulkans Meesterplan tot een spetterende conclusie in een wereld waar de mythologie de realiteit helemaal heeft ingehaald. Peter heeft dit boek volledig en met aandacht uitgewerkt, ik vond er alle bladzijden in terug die ik van het verhaal verwachtte. 'Last but not least' is hier zeker van toepassing!

--------------------

Aan inspiratie opnieuw geen gebrek in De Zoon van de Slang, Peter haalt alles uit de kast. De reis van het nieuwe hoofdpersonage Victor staat centraal. Victor's reis naar zijn moeder's geboortedorp is tevens een groei naar volwassenheid. Hij verwerft gaandeweg meer inzicht in zichzelf en een beter begrip voor de rol van zijn voorouders. Victor beleeft een ware Odyssee waarbij hij tal van nieuwe personages op zijn weg ontmoet. Toch komt het verhaal nu volledig tot zijn recht. Het is namelijk zorgvuldig opgebouwd en bevat vlotte dialogen waar vaart in zit. In dit laatste deel van Peter's trilogie krijgen we voldoende de tijd om de belangrijkste personages goed te leren kennen en daarnaast de verhaallijn en achterliggende boodschap in ons op te nemen. Met de continuïteit tussen de drie delen zit het goed. We keren onder meer terug naar een aantal plaatsen die we eerder al bezochten en een kern van 'bekende acteurs' verschijnen op het toneel. Blijkbaar hadden deze hier en daar toch enkele verborgen aspecten... En die leren we nu kennen.

Naast mythologie en religie blijft Peter's zin voor sociale rechtvaardigheid prominent aanwezig in dit boek. Milieuvervuiling krijgt de nodige aandacht, en is verweven met mythologische figuren die er soms bijna aan onderdoor gaan. Andere - meer demonische - personages bloeien daarentegen op door deze verloedering en halen hun voldoening uit het meesleuren van de gewone man in hun vernielzucht. Toch zijn er ook de op het eerste zicht hopeloze gevallen die er in slagen uiteindelijk een ander pad te kiezen.

Peter schrijft dark fantasy. Ik zie in hem echter geen doemdenker. Veeleer is hij iemand die gelooft dat hoe slecht het er soms voorstaat, mits een harde kern van volhouders zullen er uiteindelijk toch oplossingen gevonden worden. Dat geloof wil hij overbrengen op zijn lezerspubliek.

Tenslotte blijft het me verwonderen hoe Peter er in slaagt zijn fantasie en ideeën uit zijn hoofd te halen en op papier te krijgen. De muze is bij hem duidelijk aanwezig. Verhaaltechnisch is dit boek tot dusver Peter's meesterwerk, het gaat in stijgende lijn... Wie weet wat we later nog meer kunnen verwachten?

Peter Varg- De zoon van de slang: boek 3, kukulkans meesterplan.

Victor heeft onlangs zijn moeder verloren. Hij wil haar bij haar eigen volk laten begraven. De gewoontes van de Coya indianen zijn bijzonder. Hier komt hij bij zijn familie terecht en krijg je een familie gevoel.

Er gebeuren weer zoveel dingen, in dit verhaal, dat je echt goed bij de les moet blijven. Ik vond het hoofdstuk over Victor zijn jeugd ( in het begin), goed en informatief. Zo begon hij voor mij meer karakter te krijgen. Maar er gebeuren ook dingen zoals de stijging van de zeespiegel. De hele wereld lijkt steeds meer op pure chaos te gaan lijken.

Wat vond ik een gaaf stuk? Nou… bijvoorbeeld het stuk dat hij naar Chili reist en het vliegtuig dreigt neer te storten. Het wordt in de lucht gehouden op een gave manier. Eenmaal in Chili op het vliegveld, wordt hij overvallen door een bijzondere jongen, dan begint de echte Choas, pas echt.

In de wereld van Kukulkan kun je van alles tegenkomen. Ook weet je niet hoe kukulkan voor je zal verschijnen, in welke gedaante. Er is zoveel aanwezig. Wel neigt het echt naar de duistere kant. Het is een duistere wereld. Lucifer is er ook weer. Zijn stukjes vind ik het leukst. Ziekte en verderf. Maar het is voor Victor alsof het lot van alles en iedereen op zijn schouders rust. De wereld lijkt op Armageddon af te stevenen. Hoe moet hij dit stoppen? Kan dat wel?

Ook de Boom komt weer in het boek voor, voor mijn gevoel groeien zijn wortels door alle verhalen van kukulkan heen. Deze boom is belangrijk en niet te onderschatten. De personages komen er zo nu en dan terecht.

Ik werd niet in het verhaal getrokken, was er steeds uit. Kon niet onthouden wat er gebeurt was en was af en toe echt goed de weg kwijt. Er gebeuren te veel dingen en er zijn teveel personages, dan kom ik er (soms) niet echt in. Dat is jammer, maar ik moet daar eerlijk in zijn. Ik zat er nu steeds wel even in, dan weer niet, dan weer wel. Dat leest heel intensief.

Ik heb behoorlijk lang over dit derde deel gedaan. Het is geen boek dat je zomeer even uitleest. Je moet je hoofd erbij houden. Wat voor mij erg moeilijk was. Het is geen fantasy verhaal dat vlot leest, daarvoor is de omvang van het verhaal en deze wereld te groot. Een samenvatting van de vorige delen, was fijn geweest en ook een namenlijst, had mij misschien kunnen helpen.

Dit laatste deel krijgt van mij een cijfer 5. Dat zijn 2,5 sterren. Het was overduidelijk mijn boek niet.

Voor wie de vorige twee boeken reeds las van deze trilogie begint dit verhaal met een afscheid.
De held en heldin uit de eerste boeken hebben de vloek waarmee ze opgezadeld zaten niet
overwonnen. Neen, het is zelfs nog erger.
Reeds van in het begin wordt de lezer geconfronteerd met de dood van beiden terwijl de vloek
zich naar hun nageslacht heeft verplaatst.

In dit boek zijn we genoodzaakt om het met een nieuwe held te doen.
Dit boek start relatief gezapig als een dystopie om daarna razend snel te evolueren tot een rasecht
Armageddon met meer dan één verrassende twist aan het einde.

We kunnen dit werk klasseren als apocalyptische literatuur in een mix van
Magie, SF, Verlossing, Eindstrijd en Klimaatverandering.
Peter Varg schetst hier een onheilspellend nabij toekomstbeeld over de ondergang van ons universum
en de daaruit voortvloeiende oneindige dictatuur van een krankzinnige god.
De feiten verlopen volgens zich herhalende cycli gelijklopend aan de grote massa-extincties die onze
wereld in realiteit reeds doorgemaakt heeft.

Varg schuwt daarbij geen geheimzinnige, visionaire taal bolstaand van symboliek.
Het opvoeren van machtige grootheden zoals:
“Het Niets, De Leegte, Akash, De Kosmische Boom, Kukulkan, De Splinter van Chaos, De Weerbeer,
De Zwerm, El Padre, Generaal Glinster, De archivaris van het Kwaad, De Vloek van Juan, Zidions,
Een Zwarte Engel, Scheppers en Witte Vlammen”
kán aanvankelijk verwarrend overkomen maar vrees niet…

De ultieme strijd wordt gestreden door slechts enkele herkenbare personaliteiten.
De protagonist is een onrijpe en ontwrichte wees.
Een zoekende ziel die vooral boosheid voelt omdat men zijn ouders offerde op het altaar van
een profetie die de laatste strijd aankondigt.
Hij is een onwetende mens maar ook het product van de eerder genoemde grootheden die om
beurten aan zijn touwtjes trekken.
Hij wordt overladen met immense kracht en bescherming waardoor men zich als lezer haast
bezondigd aan de gedachte:
"Met zoveel macht ter beschikking kan zelfs ik het universum redden… "
tot men leest wat de antagonist allemaal in stelling brengt en men beseft dat de twee tegenpolen
elkaar waard zijn. De jongeman is echter onervaren en zijn geest vertroebeld door haat terwijl de
vijand bij name van Lucifer sluw en berekend te werk gaat.
De kleurrijke figuur van Lucifer is echter evenzeer een handpop als alle anderen. Hij moet het
reddende kind verslaan en doden ter ere van Akash maar deze keer heeft hij een alternatief eind
in gedachten.