Leugens in de lente

Drie verhalen over drie verschillende vrouwen en hun gezin. Twee wonen er in het dorpje Driestenen en één komt daar naar toe verhuizen. Drie vrouwen uit verschillende milieus die alle drie iets mee maken in hun gezin. Je voelt je betrokken, want je kunt je makkelijk inleven in het leven van deze vrouwen, maar ook de kinderen hebben een grote rol in het verhaal met vele plotwendingen.

De jonge weduwe Manja komt met haar zoontje Rayan weer naar Driestenen terug verhuizen nadat haar man Raymond is overleden aan kanker. Zo wil zij dichter bij haar moeder Dorien wonen. Hopelijk dat die straks wat kan oppassen als Manja weer een baan vindt. Manja hoopt eigenlijk ook een vriendin te vinden in Driestenen waarmee ze kan lachen en geheimen kan bespreken, want Manja loopt met een groot geheim rond. Rayan gaat naar haar oude basisschool en krijgt daar les van meester Menno. Meteen heeft Manja een klik met de meester. Op een dag komt ze in contact met een man die door zijn vrouw uit huis is gezet, ze drinkt een drankje in het Kunstencentrum aan de bar en ze raken aan de praat. Met hem gaat ze naar de beruchte bosjes voor een one night stand, met in haar achterhoofd de legende over meneer van Zanten. Voor Menno wil ze wel gaan maar deze man is even een tussendoortje.

Het verhaal over Ilya, die met haar twee dochters Yara en Yfke een zware tijd heeft. De relatie met haar man Danny staat onder hoogspanning door de losse handjes van Danny en Ilya verdoofd zichzelf met alcohol. Wanneer de meiden op een dag een lang mee gedragen geheim per ongeluk vertellen aan Ilya, maakt zij een rigoureuze keuze en laat Danny, nadat hij na een werk trip thuis komt, niet meer binnen. . De jongste dochter zit ook op de basisschool in het dorp Driestenen en de oudste gaat al naar het voortgezet onderwijs en heeft een beste vriendin Maxime.

Dan is er ook het echtpaar Ineke en Jan die regelmaat naar het Kunstencentrum gaan om te klaverjassen. Ineke heeft het moeilijk met haar man Jan, die steeds wat trager wordt. Ineke is een nogal bazige vrouw met een sterke controle drift. De vroegere kleuterjuf van Driestenen wil nog steeds zelf het heft in eigen handen nemen, maar moet proberen zich zelf niet overal in te mengen, want ze draagt ook een groot geheim met zich mee. Haar zoon Max is gescheiden en heeft een dochter, maar hij heeft een nieuwe vrouw gevonden waar hij ook een dochtertje mee heeft. Ineke moet proberen te dealen met deze vrouw, anders ziet ze straks haar jongste kleindochter ook niet meer, net als haar oudste kleindochter, die niet vaak met haar vader mee komt en ze denkt dat dat haar schuld is.

De hoofdstukken worden steeds afgewisseld door het verhaal van één van de vrouwen en langzaamaan kom je er achter dat het één grote puzzel is waarvan de stukjes, stukje voor stukje in elkaar passen. Driestenen is een dorp waar iedereen op elkaar let en voor elkaar zorgt. Wanneer er op een avond een heftig ongeluk gebeurd, lossen de bewoners dit met elkaar op. Wanneer de puzzel helemaal is gelegd en alle personages met elkaar zijn verweven, kom je er achter dat geheimen soms beter wel verteld hadden kunnen worden.

Wat heb ik genoten van deze feelgood, geweldig dat je tijdens het lezen steeds weer een puzzelstukje kon leggen, een dikke mustread voor “leugens in de lente”.

[ De buurt stond bij elkaar als een kluwen slangen. Iedereen krioelde en schreeuwde door elkaar. Het was moeilijk te onderscheiden wie iets zei, in het lawaai leek iedereen maar wat te roepen.}

~De lichtblauwe cover & een onverwacht spannend begin

~De cover is lichtblauw van tint en bloemig. Aan de titel moet ik erg wennen, als feelgood-titel, maar past bij het verhaal.

Leugens in de lente speelt zich af in het fictieve dorp Driestenen, waar de mensen betrokken zijn in wat er allemaal speelt. Het begin van het boek begint met een dramatisch ongeluk. Er is flinke paniek. Zijn we dan in een thriller beland? Of niet? Het is even zoeken naar de weg door het boek, voor het antwoord. Mondjesmaat krijg je als lezer door, dat er veel geheimen zijn. Deze losse eindjes komen mooi bij elkaar richting einde.

Drie verhaallijnen van vrouwen met teleurstellingen en geheimen

Er zijn 3 vrouwen in de hoofdrol. Maar ook jongeren hebben een kleine rol in dit leugen-verhaal. Drie verhaallijnen komen bij elkaar. We maken kennis met 3 karakters:
Manja, 33 jaar. Zij is sinds kort weer woonachtig in haar jeugddorp Driestenen. Na het verlies van haar man probeert ze de draad weer op te pakken. Iiya, 42 jaar, is getrouwd en heeft 2 dochters, van 12 en 14 jaar. Ze heeft door de jaren heen veel te verduren gehad. De teleurstellingen stapelen zich op. Tineke is 50 plus en getrouwd met Jan, die qua gezondheid best achteruit gaat. Ze was vroeger kleuterjuf en een echte regeltante. Haar zoon Max heeft een nieuwe vriendin, waar ze erg aan moet wennen. Sommige dingen zou ze liever anders zien.Wat hebben deze dames met elkaar gemeen? Misschien meer dan ze zelf denken.

~Meester Menno hoort schokkende zaken die het verhaal doen kantelen

In het begin hebben de 3 dames nog niet veel met elkaar te maken en lees je per hoofdstuk over hun leven en wat er in hun hoofd allemaal afspeelt. Maar dat veranderd, als meester Menno dingen hoort, van zijn leerlingen, die eigenlijk niet voor zijn oren bestemd zijn. Zonder het van te voren te weten krijgen de dames nu met elkaar te doen. en hoe!

Auteur Nanda Roep is auteur en selfpublischer en heeft al veel boekentitels op haar naam staan. Dit was echter de eerste kennismaking voor mij met haar schrijfsels. In een fijne en eenvoudige schrijfstijl beschrijft zij de 3 vrouwen, woonachtig in hetzelfde dorp. Waar de bewoners elkaar op positieve wijze in de gaten houdt. Hoewel de personages uitgediept worden, blijft het verhaal soms wat oppervlakkig. Toch wordt wel snel duidelijk dat het drietal moeite doet om een goede moeder te zijn. Door tegenslag en eigenwijze pubers loopt dit niet altijd zo makkelijk. De vrouwen hebben ieder behoefte aan vriendschap, een arm om hun schouder voor een lach en een traan.

~Conclusie

Leugens in de lente is een fijne feelgood met spannende verrassing. Het geeft een mooie combinatie van de thema's zoals vriendschap, liefde & verdriet, geheimen en vooral veel leugens. Dat kinderen heel gevoelig zijn in de huiselijke sfeer is mooi beschreven. Zonder dat de ouders het weten hebben zij ook verdriet en moeten zij ook hun verhaal kwijt. Een erg belangrijk item.

~Waardering 3,5 sterren / Een dikke 7.

Van prettige thema’s als liefde en vriendschap, hilarische scènes rondom meneer Van Zanten, een realistische setting tot een stel personages die makkelijk zijn om te volgen en toegankelijk geschreven zinnen, die je door dit boek doen vliegen. ‘Leugens in de lente’ van Nanda Roep heeft alles wat een fijne roman moet hebben.

Je voelt je toeschouwer van het kleine dorpje Driestenen, waar drie hele verschillende personages wonen. Ondanks dat ze hier en daar wat vlak blijven, zijn ze wel realistisch. Ik vind het knap dat Nanda Roep heeft geprobeerd (en daarin deels is geslaagd) om drie hele verschillende verhalen te vertellen en dit samen te brengen. Ik raakte – op het einde na – totaal niet in verwarring wie nu wie was en wie nu met wie te maken heeft. En dat met of zonder de stamboom op het begin.

Wel miste ik een bepaald punt waar naartoe werd gewerkt: een soort spanningsboog. Er is een ongeluk gebeurd waar je niets over weet, maar de aanwijzingen daarnaar waren mij te zwak om mijn aandacht volledig te houden. Jammer, aangezien ik ‘Leugens in de lente’ nu net iets te vaak weglegde en ook niet snel meer oppakte. Maar ik ben blij dat ik dat uiteindelijk wel heb gedaan!

Het einde verdient nog alle lof net als het uiterlijk van dit boek. Overigens ook pluspunten voor de thema’s: door een vrouw geschreven en over vrouwen. Dat zouden meer auteurs mogen doen!

Manja keert terug naar haar geboortedorp Driestenen nadat ze haar man verloren is. Ze zegt haar baan op als juf en verlaat Drenthe samen met haar zoontje Rayan. Haar moeder woont nog in Driestenen en is compleet met dorp verweven. Naast de verhaallijn van Manja en Rayan is er een verhaallijn van een ongeluk. Naarmate het verhaal vordert wordt er meer duidelijk. Ik vond het een leuke combi een feelgood met wat spanning erin.
Het boek leest makkelijk weg en is heerlijk om te lezen op de bank met een dekentje en een pot thee. Ik moest wel wennen aan de schrijfstijl, wat afstandelijk haast, alsof je er met een soort van helikopter van bovenaf naar kijkt. Op een of andere manier kon ik me slecht inleven in de situaties die beschreven werden. Er zullen vast dorpen zijn waar mensen zo voor elkaar opkomen dat met waarheid een loopje wordt genomen om elkaar te beschermen maar weet niet of dit op waarheid berust. Hoe Manja omgaat met haar nieuwe leven, dacht er wel wat herkenning in te vinden maar dat lukte ook niet, word ik nu oud?
Het leuke aan het boek vond ik de combinatie van feelgood, de romantiek en verwikkelingen en het willen weten hoe het zit het het ongeluk, wat is er gebeurd. Daar komt je pas op het einde achter waardoor de voorspelbaarheid, die altijd in dit genre boeken zit, minder is dan anders. Een heerlijk boek om even de wereld om je heen te vergeten. Ik worstel daarom het het aantal sterren dat ik wil geven aan dit boek. Omdat dit boek meerdere elementen bevat, feel good, spanning en humor zou ik het 4 sterren willen geven, maar omdat het voor mij niet echt een goed boek vanwege de schrijfstijl en het me moeilijk kunnen inleven, maar zeker voldoende is, zou ik 3 sterren willen geven. Daarom geef ik, ook al is het misschien niet gebruikelijk, 3,5 ster.
Bedankt voor het recensie-exemplaar en graag tot een volgende keer.

In ‘Leugens in de lente’ spelen drie vrouwen de hoofdrol. Manja, Ilya en Ineke. Het lijkt er op of deze vrouwen niets met elkaar gemeen hebben, maar niets is minder waar. Hun levens zijn meer met elkaar verstrengeld dan gedacht.

Nanda Roep heeft een vlotte pen. ‘Leugens in de lente’ leest gemakkelijk en voor je het weet ben je vele hoofdstukken verder. Je kan snel lezen door de korte hoofdstukken en de gebeurtenissen die elkaar in een rap tempo opvolgen. Je wilt gewoonweg weten waarom, hoe of wat en hoe het een personage vergaat. Want leven met leugens is niet gemakkelijk en waarom storten werelden in elkaar. Kun je wel verder leven als leugens ontrafeld worden?

Hoe verder je in ‘Leugens in de lente’ vordert, hoe meer stukjes in elkaar schuiven. Het plot is bijzonder, al zijn er verschillende plots in dit boek.

‘Leugens in de lente’ is een prettig leesbaar boek met een vleugje spanning. En deze spanning is de kers op de taart. Daarnaast is er diepgang in de personages, en zou ‘Leugens in de lente’ realiteit kunnen zijn. Mensen hebben geheimen en deze kunnen zeer verstrekkende gevolgen hebben.

Lees ‘Leugens in de lente’. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Deze roman is vandaag, 20 februari 2020, verschenen.

Leugens in de lente gaat over een aantal bewoners van de wijk Driestenen: Manja, Ilya en Ineke. Manja is na de dood van haar man terugverhuisd naar de buurt van haar jeugd voor een nieuwe start, samen met haar zoontje van tien. Ilya woont haar hele leven al in Driestenen en is nu ongelukkig getrouwd met Danny, de vader van haar twee dochters. Ineke zou graag haar kleindochters meer zien, die buiten Driestenen wonen, en heeft een lastige verhouding met haar schoondochter.

Alle drie de vrouwen hebben hun eigen problemen. Ze kennen elkaar niet, maar gedurende het boek worden hun levens steeds meer met elkaar verweven. Je vraagt je als lezer constant af wanneer ze elkaar nou echt gaan leren kennen en hoopt hier ook op. Je ziet steeds meer lijntjes tussen de personages, waardoor het steeds onvermijdelijker wordt dat er iets gaat gebeuren. Tegelijkertijd weet je dat er drama gaat komen. Helemaal aan het begin van het boek wordt er al geschreven over een ongeluk. Dat heeft nog niet plaatsgevonden, maar je weet dat het gaat komen. Wie het is? Waarom? Wanneer? Dat weet je niet! Door het boek heen zit er af en toe weer een stukje tekst over het ongeluk in, zodat de spanning hierover scherp blijft. Onwillekeurig vraag je je bij elk nieuw personage af of dit degene gaat zijn die verongelukt……

Toch gaat het niet alleen over het ongeluk. Er gebeuren heel veel andere dingen. De drie vrouwen hebben zoals gezegd allemaal problemen, die bovendien steeds erger worden. Het zijn begrijpelijke, voor sommige lezers waarschijnlijk herkenbare problemen. Problemen met kinderen, met relaties, verwachtingen van anderen, familie, gezondheid. Voor iedere lezer is er dus wel iets herkenbaars bij.

Dat gold ook voor de personages. De verschillende leeftijden en karaktereigenschappen van de drie dames zorgen ervoor dat er voor diverse lezers iemand bij zit om je in te leven. Ze werden daarnaast erg leuk neergezet. Niet alleen de hoofdpersonen, maar alle personages duidelijk en herkenbaar. Ze hebben goede eigenschappen, maar doen ook wel eens iets volledig verkeerd. Dat maakt menselijk. Het zorgt er ook voor dat je soms van schaamte haast niet verder kunt lezen, of dat je juist denkt ‘Ja meid, ga ervoor!’

Een heel sterk thema in het boek is leugens – niet zo gek, als je naar de titel kijkt. Waarom liegen mensen? Vaak denkt men dat het beter is om te liegen, maar is dat wel zo? Zeker in een hechte gemeenschap, zoals de buurt Driestenen, weten mensen al snel alles van elkaar. Dus om een geheim te bewaren, moet er soms gelogen worden. Maar dat heeft ook gevolgen…

Door de spanning in het verhaal is dit boek niet alleen maar feelgood – het is ook een beetje een thriller. Wat gaat er nou gebeuren met dat ongeluk? Maar er zitten ook veel grappige, gênante, zielige, heftige en mooie momenten, waardoor de spanning totaal niet overheerst. Het is heerlijk om mee te leven met Manja, Ilya, Ineke en de rest. Door de makkelijke schrijfstijl van Nanda Roep leest dit boek vlot weg. Ik denk ook dat Leugens in de lente een leuke film zou zijn, maar voor nu moeten we het doen met een gemakkelijk feelgood boek, waarin spanning en gênante situaties ervoor zorgen dat je het in één keer uit wil lezen.

In het dankwoord noemt schrijfster Nanda Roep dat haar nieuwe boek Leugens in Lente ontstond na een gebroken hart. Een studie van literatuurwetenschapster Corina Koolen (2018) kwam tot de conclusie dat vrouwelijke auteurs een lagere status genieten vanwege hun gekozen onderwerpen in boeken. Deze lagere status speelt zowel een rol bij de boekverkopers als bij vertegenwoordigers en journalisten.


Een gebroken hart, dat was de reactie van voorheen kinderboekenschrijfster Nanda Roep. Een nieuw doel kwam op het toneel; om feelgood boeken te schrijven waar zoveel mogelijk vrouwen trots op kunnen zijn en van zullen genieten. Gewoon ‘goede boeken’, geschreven en gelezen door vrouwen.

En die passie voel je terug in Leugens in de Lente. Het resultaat mag er zijn, een feelgood roman waar spanning en romance elkaar afwisselen. Ik mis iets van diepgang in de personages, 50 bladzijdes extra waren voor mij erg welkom geweest. Maar dat mag niet pret niet drukken. Leugens in de Lente is een boek geschreven vanuit een plek van passie. En het resultaat mag er zijn, een feelgood roman waar spanning en romance elkaar afwisselen.

Een boek waar veel soorten lezers van zullen genieten!

Volledige recensie is terug te lezen op www.booksandmacchiatos.com

Ik las het papieren boek en genoot van de soepelheid van het papier in het boek, de flappen en de mooie illustraties voor en achter in het boek.
Tot dusver mijn mening over het boek.

Mijn mening over het verhaal:

Een verhaal dat midden in het leven staat, zo heb ik het ervaren.
Het verhaal speelt zich af in een plaatsje waar de mensen elkaar kennen, of denken te kennen. Zoals in elke plaats, leeft in Driestenen iedereen met een eigen versie van de werkelijkheid.
Je leest over Manja, Ilya en Ineke: het zijn drie totaal verschillende vrouwen die in eerste instantie blijkbaar niets met elkaar te maken hebben, maar ook het leven is niet altijd zoals het schijnt te zijn.
Vanaf de eerste bladzijde blijf je doorlezen, want wegleggen is geen optie meer.

“Al meteen na de aanrijding was er de vraag of het een ongeluk was of een poging tot moord. De hele buurt dacht er het zijne van – dat het wel heel toevallig was dat nu net dit deze mensen overkwam.”

Naarmate je verder leest in het boek, wordt duidelijk dat de personages gewone mensen zijn, zoals wij allemaal. Hierdoor raak je nog meer betrokken bij het verhaal; er zijn zoveel dingen herkenbaar.

Het is zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn in deze roman.

“Draaiend met haar ogen had ze willen zeggen dat hij zich eerst maar moest verklaren, maar zo ver kwam het niet. Hij greep haar direct bij de keel, nog voor de deur helemaal open was. Hij duwde haar tegen de muur in de gang, met haar hoofd vlak naast de sleutelhaakjes. Ze moest er niet aan denken wat er was gebeurd als hij haar schedel met zoveel kracht óp een haakje had gebeukt.”

Kortom: ‘Leugens in de lente’ is een spannende roman, waarin humor zeker niet ontbreekt. Het is een verhaal dat uit het leven is gegrepen; over hoe mooi het leven kan zijn?

Nanda Roep is schrijfster en selfpubber en heeft al veel kinderboeken op haar naam staan. Daarnaast schrijft zo ook boeken voor volwassenen. Leugens in de lente (2020) is haar nieuwste feelgoodroman.
In leugens in de lente speelt het verhaal zich af rondom een paar vrouwen die wonen in Driestenen, een dorpje waarin iedereen alles van elkaar weet en waar men elkaar altijd steunt. Manja is de dochter van Dorien en heeft een tijd in Drenthe gewoond met man en zoontje Rayan. Ze is jong weduwe geworden en keert ze terug naar haar geboorteplaats. Ilya is getrouwd met Danny en ze hebben twee dochters Yara en Yfke, maar Danny is vaak weg en als hij thuis is, is hij gewelddadig. En Ineke was kleuterjuf en heeft het moeilijk nu ze met pensioen is. Ze is samen met haar man Jan, maar haar leven draaide naast haar baan compleet om haar zoon Max, en die ziet ze bijna niet meer.
Het zijn drie vrouwen waarvan de levens weinig met elkaar te maken lijken te hebben, maar niets is minder waar. In de opbouw van het boek krijgen we als lezer uitgebreid de kans om kennis te maken met deze mensen. De hoofdstukken zijn niet heel lang en wisselen tussen de personages. Al snel wordt duidelijk dat ze allemaal geheimen en problemen hebben. Tussendoor zijn klein stukjes tekst te lezen over een ongeluk, deze zijn schuingedrukt en vallen daardoor op. Het is al snel duidelijk dat het ongeluk van groot belang is voor het verhaal, maar prijsgeven van het hoe en het wat gaat met nieuwsgierigmakende kleine porties.
Het verhaal leest vlot, door de korte hoofdstukken en door de diverse gebeurtenissen in Driestenen. Het volgt snel op elkaar en het houdt de lezer constant geboeid en nieuwsgierig. De keuze van het ene personage heeft grote gevolgen voor de ander, het is een soort vlinder effect en zeer goed uitgewerkt. Naarmate het boek vordert richting de climax, vallen puzzelstukjes op hun plek en blijkt hoe zorgvuldig het boek is opgebouwd en hoe sterk het verhaal is.
De personages maken dan ook een grote ontwikkeling door en het ‘samen zijn we sterk’ geldt zeker voor de inwoners van Driestenen.
Nanda Roep heeft een prettige schrijfstijl, waardoor het makkelijk leest en alle aandacht bij het verhaal en de personages kan blijven. Knap is de uitwerking van zowel de jonge kinderen als de oudere Ineke. Zo roept Ineke in eerste instantie weerstand op, maar later blijkt ze een lieve vrouw, en zijn de jonge meiden in het verhaal echte pubers die een plan bedenken zoals jonge mensen dat kunnen doen, zonder na te denken over de consequenties.
Levens in de leugen is een heerlijk feelgoodverhaal met een stukje spanning en een hoop geheimen. Met thema’s als rouw, overspel, machtsmisbruik binnen een huwelijk, en schuldgevoel is het een rijk boek met diepgang en fijne personages wat het een zeer geslaagde roman maakt.

De flaptekst van dit boek is heerlijk mysterieus. Zo begint het boek ook. Er is een ongeluk gebeurd, maar je weet niet wie het slachtoffer is. Je weet ook niet of er een dader is. Je weet alleen dat er in de buurt Driestenen, waar dit verhaal zich afspeelt, spontaan van alles in gang gezet wordt.

De drie hoofdpersonen zijn heel verschillend qua leeftijd en achtergrond. Dit maakt het boek interessant. Ik kon met alle hoofdpersonen goed meeleven. Ze hebben allemaal problemen die niet zo makkelijk opgelost kunnen worden. Juist die problemen brengen de drie onbekenden echter met elkaar in contact en dan wordt het verhaal nog leuker. Er zit ook een soort spanning in het verhaal omdat maar langzaamaan duidelijk wordt hoe het nu zit met dat ongeluk.

Leugens in de lente is een goed gekozen titel. Wat begint met één leugen, wordt al gauw een heel web van leugens. Van sommige dingen kom je als lezer te weten dat het een leugen is, van andere dingen kun je het alleen vermoeden. Tot werkelijk de laatste alinea van het boek komen dingen bovendrijven die je niet vermoed had. De consequenties van al deze leugens worden ook pas op het laatst duidelijk.

Het boek wordt afgesloten met een hoofdstuk dat vertelt hoe het een jaar later gaat en met een epiloog. Vooral die epiloog zet de dingen nog eens lekker op zijn kop. Ik vond dat dan ook een heel fijn einde.

Ik vond dit een erg leuk boek met leuke personages. Humor en drama wisselen elkaar af. Naarmate het verhaal vordert lijkt het steeds onmogelijker, maar zelfs liefde krijgt een kans in dit verhaal. Ook zit er enige spanning in het boek. Daarom zal het boek waarschijnlijk veel mensen aanspreken. Ondanks de soms dramatische gebeurtenissen, is het voor mijn gevoel toch wel een feelgood boek. Ik vond het in ieder geval erg leuk om te lezen.