Leven aan de onderkant Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. het systeem dat de onderklasse in standhoudt

Geschreven bij Leven aan de onderkant

Dalrymple laat zien dat het progressieve linkse wensdenken geleid heeft tot een bepaald soort determinisme. De menselijke keuze wordt vooral bepaald door zijn omgeving, in plaats van door zichzelf. Criminelen zijn daardoor niet verantwoordelijk voor hun keuzes, maar slachtoffer van een oneerlijke samenleving.
Ook de seksuele revolutie en het cultuurrelativisme wat in progressieve kringen werd uitgedacht, heeft desastreuze gevolgen gehad voor de lager opgeleide bevolkingsgroepen. Huiselijke gezinnen als baken voor de kinderen bestaan er nauwelijks meer. Vrouwen hebben veel verschillende vriendjes die hen mishandelen en na een bepaalde tijd weer vertrekken. Kinderen weten slechts dat ze een biologische vader hebben.
Mensen zoeken verder hun zingeving en vermaak in televisie en uitgaan. Ze worden afgestompt en niets kan ze nog interesseren. De verzorgingsstaat maakt mensen lui en onverantwoordelijk voor hun eigen leven.

Geschreven bij Leven aan de onderkant

De vele jaren praktijkervaring van Dalrymple in een ziekenhuis en gevangenis in de achterbuurten van een grote stad en in arme gebieden in een aantal werelddelen, hebben bij Dalrymple een visie op de oorzaken van de ellende van de mensen aan de onderkant opgeleverd die diametraal staat tegenover de gangbare progressieve opvattingen die sinds de jaren 60 ook in Nederland opgang deden.
Met een fileermes snijdt hij het cultuurrelativisme aan gort, want dat is de voornaamste oorzaak van de misère van de onderklasse, zo betoogt hij overtuigend en gelardeerd met talloze voorbeelden uit de harde, concrete praktij.

Uiterst relevant werk dat een groot lezerspubliek verdient.

Geschreven bij Leven aan de onderkant

Een van de beste boeken die ik tot nu toe gelezen heb, zou verplichte kost moeten zijn voor alle mensen die geinteresseerd of actief zijn in de politiek! Geeft zeer helder aan wat er fout is gegaan in de jaren 70-80 en wat er (snel!) moet veranderen willen we het tij nog keren! Geeft crystal clear aan waarom linkse sociaal-democratische politiek gefaald heeft, inclusief de dubieuze rol van de media daarin....Zeer goed boek met goede mix van cijfers en ervaringen, leest ook nog eens zeer makkelijk weg, ook goed te gebruiken om citaten te selecteren voor discussieavonden!

Zeer interessante situatieschets van de 'lower class' in Engeland. Extrapoleerbaar naar de meeste grote Britse steden. Belangrijk is te noteren dat er een omgekeerde beweging is tussen de klassen. De 'lower class' hun gebruiken (tattoo's, kledij, drankgebruik, sex...enz) worden meer en meer overgenomen door de 'middle class'. Auteur laat duidelijk aanvoelen dat in de huidige economische situatie de 'middle' naar de 'lower' met al de gevolgen van dien (cultureel zwarte gaten). Beangstigend is dat deze zogenaamde cultuur aan het overwaaien is naar het continent.

Geschreven bij Leven aan de onderkant

Dalrymple beschrijft in zijn boek het spook dat door Europa waart: het spook van de onderklasse.
Al in het eerste hoofdstuk valt hij het historisch materialisme van zowel Marx (socialisme) als Smith (liberaal) aan: beschaafd gedrag is de uitweg uit armoede, niet andersom.
Wat hierna volgt, is een gruwelijk portret van een groep mensen uit de Westerse 'onderklasse'. Deze mensen hebben het financiëel vele malen beter dan de armen in ontwikkelingslanden en mensen uit eerdere generaties; toch zijn ze doorgaans ongelukkiger en komen ze moeilijker uit de penarie. Hoe komt dit?
Volgens Dalrymple is het voornamelijk te wijten aan de afwezigheid van een zgn. leitkultur. Het woord staat niet eens in het boek, toch lees ik het erin. Wat Dalrymple aanvecht, is het alomtegenwoordige waardenrelativisme dat haar wortels kent in zowel de verlichting (Rousseau, Mill) als het daarop aansluitende post-modernisme (Sartre, Nietzsche misschien). De schuld van het leed van de onderklasse ligt niet in economische factoren besloten; het is het resultaat van een eroderende beschaving als gevolg van de invloed van 'progressieve' denkers die mensen enerzijds adviseren zichzelf te zijn (ergo: impulsief te handelen) en anderzijds de schuld van de gevolgen hiervan afschuiven op derden. Dit leidt tot een mentaliteit waarin elke misdaad goed te praten is, waarin het gezin gereduceerd is tot een biologisch fenomeen ipv een beschavingsfundament en waarin de ere-cultuur zijn herintrede doet op een uiterst bizarre wijze.
Het is onjuist zijn werk te typeren als louter kritiek op de verzorgingsstaat. Op pagina 1 schrijft hij al dat de hoofdoorzaak iets anders is. Dat blijkt later vanzelf: het voornaamste probleem is het gebrek aan zingeving, moraal en zero-tolerance jegens het intolerabele.

Geschreven bij Leven aan de onderkant

Dit boek is voor sommigen om van te smullen en kan een eye-opener zijn voor anderen, maar niet objectief en wetenschappelijk niet relevant. Men kan veel leren van het beeld dat geschetst wordt in dit boek, maar het is tegelijkertijd een erg vertekend beeld. Veel uitspraken zijn slecht onderbouwd of ongeloofwaardig.

Al met al wel de moeite waard om te lezen, maar moet naar mijn mening niet te serieus genomen worden.

Geschreven bij Leven aan de onderkant

Wij leven ook aan de onderkant en ik beroof mensen niet en drink geen alcohol en gebruik geen drugs en gok niet. Er wordt bij voorbaat al op neergekeken met vooroordelen en wantrouwen. Wij hebben nergens aansluiting mee want ze kijken toch al bij voorbaat op je neer en zetten je dan in een hokje. Alleen maar hulpverleners en die hebben je eerder geschaad dan gebaat. Je betaalt wel maar krijgt er niets voor terug dan alleen maar tegenwerking en ellende en hoogmoed. Deze mensen worden als paria"n neergezet terwijl zij al bij voorbaat behandeld worden met vooroordelen. De psychiater Dolriempie zou daar zelf eens geboren moeten zijn om te weten wat het is. Interesse moet van twee kanten komen. Het is dan een ambteloos burger zonder staat van dienst dan wat pochen over status en anderen in een hokje zetten. . .