Lief Zonnekind

Foekje verstaat de kunst om woorden te geven aan het grote verlies van haar zoontje Sybe, aan het transformatieproces dat in gang is gezet door zijn overgaan.
Hoe Foekje de woorden vanuit haar hart laat stromen en uiting geeft aan verdriet en rouw, hoe zij haar gevoelens weet te beschrijven, is werkelijk ontroerend mooi. Zij neemt ons mee op haar reis. De reis van groot verdriet en diepe rouw naar zichZelf, de weg naar binnen, waar liefde alles heelt.
Dank je wel voor het delen van dit geschenk. Ik wens dat iedereen die met zo'n verlies te maken krijgt, het geschenk mag ontvangen, dat inherent verbonden is aan het verlies. Zodat iedereen - net als Foekje- mag leven met de zon in zijn hart.

Ontroerd en geraakt door dit prachtige boek vol gedichten. Wat een prachtige ode aan Sybe.

Wat me het allermeest trof aan het boek “Lief Zonnekind” is de rauwheid van het verdriet, maar vooral ook van de liefde die een moeder voelt voor haar overleden kind. Ongepolijste, pure oerliefde. Moederliefde laat zich niet stoppen door de dood. Ze woekert weelderig, overgroeit alles. Als een kindje komt te overlijden gaat die liefde gepaard met verdriet. Het verdriet wordt soms zelf de enige manier waarop je uiting kunt geven aan die allesoverheersende liefde die niet meer geuit kan worden in kusjes en knuffels en strelingen en wiegen en zelfs gemopper omdat je moe bent van de slapeloze nachten en het 24/7 aan moeten staan. Dat alles beschrijft Foekje op een hele pure manier, recht uit haar hart. Het raakt diep, het bracht me terug naar die begintijd van mijn eigen rouw. Herkenning en herinnering. Zoals alles nieuw is bij een pasgeboren baby, is ook alles nieuw bij rouw. In wezen hetzelfde proces. De rouw die pas is geboren en langzaam groeit en ontwikkelt met de tijd.
Een prachtig eerbetoon aan Sybe, maar vooral ook een heel erg eerlijke en werkelijke weergave van het rouwproces. Confronterend maar zo mooi. Liefdevol. Ontroerend en troostend. Rouw is liefde. Dat is de boodschap!

Een meeslepend boek met gedichten over verdriet, rouw, liefde en (verder) leven en een prachtige ode aan Sybe. Ik zou het iedereen aanraden.

Een indrukwekkend en troostend boek.

Het is een mooi spiritueel poëtisch geschreven boek over de diepste liefde die je kunt kennen.
Je eigen kind verliezen. . . als moeder raakt mij dit nog meer.
Het is vooral de weg, de reis, die Foekje van der Heide geestelijk maakt, doorheen gaat. Zowel tijdens haar Sybe ziek was als na zijn overlijden.
Het is mooi en bijzonder iemands geestelijke reis te mogen lezen, hoe zwaar deze ook is... het komt voort uit liefde en dat voel je.
Voor mensen die soortgelijks hebben meegemaakt kan dit boek zeer steunend zijn.

Bewonderenswaardig hoe Foekje van der Heide voor elk specifiek moment in het verlies van haar zoon treffende woorden heeft gevonden. Het boek raakt (de pijn, en ook de liefde), geeft hoop en ook handvatten, (voor mensen die daar behoefte aan hebben). De gedichten zijn als parels aan een ketting. Elke parel is uniek en bestaat op zichzelf, alle parels samen vormen een mooi geheel.
Ik las het op momenten dat ik volledige aandacht had en me open kon stellen voor alles ze heeft geschreven. Dat verdient het werk van Foekje. Inmiddels staat t in de boekenkast. Ik pak t regelmatig om eens wat terug te lezen. Ook neem ik het mee naar de rouwretraites die ik organiseer, als troost en hoop voor andere ouders die moeten leren leven met het verlies van een kind.

Prachtig, diep rakend geschreven. Vaak moest ik het boek wegleggen, omdat het mij teveel deed. Dat zegt wat over het talent van deze schrijfster. Voor een ieder die met rauwe rouw te maken krijgt.

Dit boek moet je gewoon lezen, het doet zoveel met je gevoel.Het raakt echt van binnen