Lieve Céline roman

Geschreven bij Lieve Céline

Een boek dat je boeit, om te lezen wat sommige mensen bezighoudt en dat je als buitenstaander nooit precies weet wat iemands achtergrond is en hoe iemand denkt. De schrijfster heeft zich goed ingeleefd in de levensstijl van haar personage. Ik vond het mooi en ontroerend.

Geschreven bij Lieve Céline

in minder dan een dag uitgelezen, zo boeiend en mooi vond ik het. Erg origineel hoofdpersoon, wordt niet vaak geschreven vanuit een laagbegaafd persoon. Minder rake observaties dan in Bervoets' columns en andere romans maar dat is logisch en versterkt juist het perspectief vanuit Brooke. Aanrader!!

Geschreven bij Lieve Céline

Een aangrijpende roman van Hanna Bervoets, die alle kwaliteiten heeft van een goede roman. Een meeslepend verhaal dat aangrijpend is en waardoor je raze nieuwsgierig bent naar de afloop. Personages goed uitgewerkt en levensecht. Een absolute aanrader.

Geschreven bij Lieve Céline

Een aandoenlijk en tragisch boek. Door het oogpunt van Brooke, kom je steeds meer te weten over de wereld waarin zij leeft wat ontroerend, maar ook tragisch is. Ik heb het boek in één keer uitgelezen.

Goed geschreven, gebruikt als boek in 4 vwo voor een boekverslag.

Als je ‘lieve Céline ‘ eenmaal in handen hebt en wilt gaan lezen, pas dan op en doe het op een moment dat je door kunt blijven lezen.....je wilt het boekje niet meer wegleggen.
Prachtig, ontroerend soms ook grappig. Je gaat intens van Brooke, de hoofdpersoon, houden...lieve,domme, dappere, slimme Brooke...
Dank je wel Hanna Bervoets voor dit mooie verhaal...

Bervoets is als schrijfster erg goed in het neerzetten van een bepaalde sfeer. In de twee boeken die ik van haar las was er altijd iets unheimisch. Bij Lieve Céline komt dat deels door de onwetendheid van Brooke die geuit wordt in dat niet alles helemaal wordt toegelicht, het blijft vaak een insinuatie. Daarnaast hangt er ook een bepaalde dreiging: Waarom is Brooke het land ontvlucht? Waar is haar moeder gebleven? Dit betekent voor mij als lezer echter ook dat niet alles wordt uitgelegd en ik sommige delen vaker heb gelezen: is wat ik denk nu echt gebeurd? Ook blijf ik na het lezen achter met een aantal vragen. Nou hou ik daar persoonlijk niet van. Maar wat me nog meer stoort is de schrijfstijl. Aan de ene kant schrijft Brooke brieven aan Celine (Dion) en door die schrijfstijl zouden wij als lezer moeten begrijpen dat ze zwakbegaafd is, wat er voor mij te dik bovenop ligt. Daarnaast wordt er verder altijd in de derde persoonsvorm over de gebeurtenissen gesproken. Die derde persoonsvorm moet er misschien voor zorgen dat het verhaal zakelijk lijkt of dat we als lezer afstand houden van de hoofdpersoon? Of simpelweg het verschil tussen hoe Brooke de wereld ziet en beleeft benadrukken. Voor mij werd de afstand te groot gecombineerd met de insinuaties was er teveel voor mij als lezer in te vullen. Het boek is inderdaad vrij filmisch geschreven, misschien is de verfilming meer mijn stijl.

Geschreven bij Lieve Céline

Spannend prachtig geschreven

Geschreven bij Lieve Céline

Het duurt even voor je mee bent met het verhaal,maar dan wil je echt verder lezen en uiteindelijk breekt je hart....

Het is een ontroerend en verrassend verhaal over Brooke die zo'n grote fan is van Céline Dion dat ze haar brieven schrijft over haar leven