Lieve edelachtbare winnaar Schaduwprijs 2016

In de juridische thriller‘Lieve Edelachtbare’, het debuut van auteur Max van Olden, staan twee verhaallijnen centraal. In de eerste verhaallijn is de hoofdpersoon de ambitieuze advocaat-stagiaire Luna van Rooden, jongste strafpleiter bij het prestigieuze advocatenkantoor Kratz en Kratz. Na een ruzie met haar vriend Tobias, belandt ze dronken in bed met de oudere, aantrekkelijke Marcus. Wat ze zich niet realiseert is dat deze one night stand grote gevolgen voor zowel haar persoonlijke als zakelijke leven zal hebben. De tweede verhaallijn gaat over Wessel, die na de nietsontziende moord op zijn vriendin, belandt in een nachtmerrie waarin hij geplaatst wordt voor een onmogelijke keuze: loyaal zijn aan zijn vrienden of ervoor zorgen dat het recht zegeviert en de dood van zijn vriendin gewraakt wordt.

Twee verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben behalve dan dat er in beide lijnen een kat-en-muis-spel ontstaat waarin er uiteindelijk maar één de winnaar kan zijn. Het verhaal van Wessel lijkt een nogal abrupt einde te krijgen en laat je in eerste instantie wat in verwarring achter. Maar daarna ontvouwt zich het mooi bedachte plot en wordt uiteindelijk de relatie tussen de beide verhalen duidelijk.

Auteur Max van Olden is van origine advocaat. Hoewel zijn specialisme auteurs- en portretrecht is, blijkt ook de wereld van het strafrecht hem niet vreemd. Dat hij de juridische wereld kent als zijn broekzak komt duidelijk tot uiting in ‘Lieve Edelachtbare’. De enorme werkdruk van advocaten-stagiaires, de lange dagen, de noodzaak om te presteren en het reilen en zeilen van een advocatenkantoor worden geloofwaardig beschreven, net als de beschrijving van de gang van zaken in de rechtszaal. Het onvermijdelijke juridische taalgebruik houdt hij simpel waardoor het boek op alle fronten prettig leesbaar blijft. De spanning is vooral psychologisch van aard. Voor het verhaal van Luna gaat het vooral om hoe ver ze gedwongen wordt te gaan om haar ambities waar te maken en of de besluiten die ze daarvoor neemt dan nog wel ethisch verantwoord zijn? Voor Wessel is dit vooral de sociale druk om loyaal te zijn aan zijn vrienden, waardoor hij zijn eigen normen en waarden in het geding laat komen.

Het einde van het boek biedt zeker de mogelijkheid van een vervolg, want hoewel dit verhaal een mooi einde heeft, wil je toch ook graag weten hoe het nu verder met Luna gaat. Kan zij na alles wat er gebeurd is haar werk als advocaat überhaupt nog voortzetten of is een carrière in de advocatuur nu voorgoed voorbij? De volgende vraag is dan of Max van Olden met ‘Lieve Edelachtbare’ het eerste boek in een serie met hoofdpersoon Luna heeft geschreven of dat hij ons in zijn volgende thriller verrast met een volkomen nieuwe protagonist.

Lieve edelachtbare leest heerlijk, zonder dat het saai of voorspelbaar wordt. Het is herkenbaar maar verliest hiermee zijn kracht niet. Een prachtige thriller met een onverwacht en spannend einde.

Een aanrader!

Over Max van Olden valt als schrijver nog niet veel te vertellen. Behalve dat Lieve edelachtbare het debuut van deze advocaat is. Van Olden is, meteen na het tekenen van het contract bij zijn uitgever, al betiteld als de Nederlandse John Grisham. Een vergelijking die gebaseerd is op de overeenkomst dat beide auteurs over advocatuur en rechtspraak schrijven.

Na haar rechtenstudie kan Luna van Rooden als advocaat-stagiaire bij het goed bekend staande advocatenkantoor Kratz & Kratz aan het werk. Al snel wordt ze bedolven onder een groeiende stapel dossiers, heeft ze rechtbankzittingen en eerste gesprekken met verdachten. Luna woont samen met haar werkloze vriend Tobias. Tobias wil graag aan het werk, maar omdat hij daarin niet slaagt wordt hij steeds gedeprimeerder. Na een ruzie met hem ontmoet Luna later in een café een man waar ze vervolgens de nacht mee doorbrengt. Ze realiseert zich op dat moment niet dat dit verstrekkende gevolgen heeft.

Lieve edelachtbare is een typische legal thriller. Advocaten en rechters hebben een belangrijke rol in het boek en wordt er gebruikgemaakt van juridische terminologie. Dat jargon is door Van Olden overigens op een voor iedereen te begrijpen manier geschreven waardoor het boek laagdrempelig is. Deze toegankelijkheid is mede het gevolg van de eenvoudige, prettige, beeldende en heel soms humoristische schrijfstijl van Van Olden.

Naast het verhaal van Luna, dat voldoende is uitgewerkt om een duidelijk beeld van haar te kunnen hebben, heeft het boek een tweede, maar kortere verhaallijn. Daarin is Wessel het belangrijkste personage. Van meet af aan is duidelijk dat beide verhalen op een bepaald moment samen zullen vloeien. Dat moment doet zich pas aan het einde van het boek voor en is minimaal. Omdat er toch redelijk wat aandacht aan Wessel besteed wordt, ligt een iets ander verloop van het verhaal meer voor de hand. Nu lijkt de aandacht die aan Wessel besteed wordt enigszins overbodig, terwijl het wel van belang is.

Lieve edelachtbare is geen thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit. Toch kent het boek wel degelijk momenten van spanning en zorgt een aantal plotwendingen voor enkele verrassingen. De ontknoping is eveneens verrassend en ook afwijkend van die in de meeste thrillers. Daarom kun je daaraan een enigszins onbevredigend gevoel overhouden. Het verhaal lijkt namelijk niet helemaal af. Is dit een bewuste keuze van Van Olden en kunnen we meer Luna van Rooden verwachten? De enige die dit weet is de schrijver zelf.

Omdat Max van Olden bekend is met het Nederlandse rechtssysteem geeft hij via zijn boek een kijkje in deze juridische keuken. Merk je dat advocaten een onderlinge machtsstrijd kunnen voeren en dat rechters ook maar mensen met hun fouten en tekortkomingen zijn. Lieve edelachtbare is een geloofwaardig geschreven debuut en toont aan dat Van Olden, behalve een kundig advocaat, ook een begenadigd schrijver is.

Na haar afstuderen werkt Luna van Rooden tijdelijk in een callcenter en ondertussen solliciteert ze naar banen bij gerenommeerd advocatenbureaus.. Tijdens haar werk krijgt ze het verlossende telefoontje dat ze is aangenomen bij het advocatenkantoor Kratz & Kratz. Haar lang gekoesterde droom carrière te maken gaat in vervulling . Het verloopt echter niet zoals Luna in haar gedachten had vanwege een paar foutjes, maar ze weet ook een aantal zaken te winnen.
Luna heeft een relatie met de werkeloze Tobias, door de vele afwijzingen op zijn sollicitaties raakt hij steeds meer gedeprimeerd. Dit wordt Luna allemaal teveel en na de zoveelste ruzie besluit ze om een avond te gaan stappen.
Deze avond stappen eindigt met te veel drank op en wordt ze wakker naast Marcus. Marcus is niet helemaal eerlijk is over wat hij in zijn dagelijkse leven doet. Nadat ze hem in de rechtbank is tegengekomen spreekt ze hem aan om verhaal te halen.
Dit heeft tot gevolg dat ze ergens in terecht komt waar ze eigenlijk niets mee te maken wilt hebben.
Het rechtssysteem wordt veel besproken in boeken, maar Max geeft ons een inkijkje hoe het werkelijk functioneert. Door zijn rechtskennis heeft hij dit weten om te zetten in een juridische thriller die gelukkig niet bol staat met juridische termen. Het verhaal is vlot, helder en duidelijk geschreven en je kan aan de schrijfstijl goed merken dat hij over veel kennis van zaken beschikt. Hoewel de vaart er goed in zit is de spanning subtiel verwerkt. Dat had wat mij betreft wel met iets meer pit aangezet mogen worden.
De beschreven personages zijn goed op elkaar ingespeeld en halen het goede en het slechte in de mens naar boven.
Plezierig zijn de onverwachte wendingen in het verhaal dat duidelijk naar het plot toe leidt.
“Lieve edelachtbare” heeft twee verhaallijnen die elkaars niveau omhoog halen om tot een heel goed geheel samen te komen. Het boek sluit mooi af en heeft het een kleine opening gelaten voor een vervolg.

Het Verhaal:
Luna van Rooden is afgestudeerd advocate en werkt voorlopig in een callcenter, wachtende op een positief telefoontje over een sollicitatie. Bij een advocaten kantoor.

Wanneer ze wordt aangenomen bij het gerenommeerde bureau Kratz & Kratz, gaat Luna’s lang gekoesterde wens in vervulling, ze wordt nu echt advocaat.

Bij Kratz & Kratz houden ze niet van foutjes, want het bureau heeft een goede naam op te houden. Enkele malen wordt Luna op het matje geroepen, door fouten die ze maakt in zaken, maar daar tegen over staan ook weer zaken die ze gewonnen heeft.

De secretaresse van Luna, Kenneth houdt niet van het woord secretaris , hij zit niet in het bestuur van de plaatselijke golfbal vereniging, dus het is secretaresse. Samen met hem probeert ze op te klimmen van stagiair tot maat.

Luna woont samen met Tobias en hun kat Simon. Tobias is masseur, maar kan geen werk vinden en neemt het huishouden voor zijn rekening. Luna werkt iedere dag tot laat .

Wanneer Luna na een avondje stappen, iets teveel heeft gedronken, wordt ze de volgende morgen wakker naast Marcus. Marcus vertelt niet wat zijn werkelijke beroep is.

Wanneer ze Marcus in de rechtbank tegen komt, schrikt ze enorm. Ze gaat verhaal halen bij hem na de rechtszaak, maar Marcus kan niets zeggen maar geeft haar een briefje met een email adres en inlog code. Via de mail spreken ze wat af, maar dat heeft verstrekkende gevolgen voor beide partijen.

Wessel is bevriend met Guido, nou ja bevriend, Wessel past een soort op Guido. Hun ouders zijn bevriend en daardoor de jongens eigenlijk ook.Het is een stil zwijgende overeenkomst tussen de ouders van Guido en Wessel, dat hij de jongen in de gaten houd. Guido leeft in een heel ander wereldje dan Wessel en eens per maand gaan ze samen uit. Sinds kort heeft Wessel een vriendinnetje, Hanna. Hanna is wat stevig, maar Wessel is smoor verliefd op haar. Voordat de vrienden gaan stappen, drinken ze eerst altijd nog wat bij Guido thuis en Wessel vertelt hem dat hij Hanna ook heeft uitgenodigd. Guido heeft een vriend Paco en die komt toevallig die avond ook. Wessel is een beetje bang voor de reactie van de twee vrienden op Hanna, maar ze doen gelukkig heel normaal. pistool Paco is een vreemde jongen en Wessel vind het eigenlijk niet leuk dat hij mee gaat, maar zegt er niets van. Guido zit in de xtc handel, maar dat gaat niet echt heel goed. Guido laat een pistool zien aan Wessel en Paco, die hij in zijn kast heeft verstopt. Hij heeft het ding aangeschaft voor zijn veiligheid.

Wanneer de vier eindelijk gaan stappen krijgt Paco ruzie, voor de deur van de club, met de beveiliger en mag hij er niet in. Hij heeft al vaker bonje geschopt.

Paco gaat weg en zegt tegen de andere drie dat ze maar lekker moeten gaan feesten. Halverwege de avond ontstaat er commotie bij de ingang van de club, het lijkt wel of er geschoten wordt. De man waar Paco ruzie mee had op het begin van de avond, ligt op de grond en wanneer Wessel naar buiten gaat ziet hij Hanna, die buiten even een sigaretje aan het roken was,ook liggen

Wat is er gebeurt???

Mijn mening:
Lieve Edelachtbare was niet echt een boek wat ik zo zou oppakken. Maar omdat Max van Olden de schaduwprijs won, werd ik toch wel heel erg nieuwsgierig naar het verhaal.

Luna als advocate zich moet gaan bewijzen en eigenlijk haar loopbaan op het spel zet door bedrog, maar vooralsnog kiest voor de waarheid, ook al kan dat haar baan kosten.
Wessel en Guido die door het achter houden van bewijzen steeds verder uit elkaar groeien. Een moordenaar loopt vrij en moet hoe dan ook gepakt worden.
Twee verhalen die samen komen tot een plot. Het duurde lang voor het duidelijk werd wat de verschillende verhaallijnen met elkaar te maken hadden. Dit houd Max tot het einde verborgen.

Het was zeker geen saai verhaal over advocaten, maar een verhaal waarin advocatuur, spanning en romantiek samen komen.

‘Lieve edelachtbare’ is het debuut van de Nederlandse advocaat Max van Olden. Gezien zijn beroep is de auteur goed geplaatst om zijn eerste boek in het gerechtelijke milieu te laten spelen. Hij verstaat de kunst om de lezer niet te laten verdwalen in ingewikkelde procedures of een gespecialiseerd taalgebruik en heeft een uiterst toegankelijk boek afgeleverd.

Hoofdpersonage is twintiger Luna van Rooden die haar advocatenstage doet bij een gerenommeerd kantoor. Al gauw wordt ze bedolven onder massa’s werk, de druk om te presteren is gigantisch. Thuis loopt het met vriend Tobias ook al niet van een leien dakje en dus gaat Luna elders vertier zoeken. Iets wat een one-night-stand had moeten worden, zal verstrekkende gevolgen hebben.

Naast het verhaal van Luna speelt een tweede, ondergeschikt verhaal met een zekere Wessel in de hoofdrol. Het is duidelijk dat beide verhaallijnen op een bepaald moment zullen samenkomen, maar dat gebeurt uiteindelijk iets te laat en wordt te weinig uitgewerkt. Het verhaal lijkt daardoor niet helemaal af, wat de lezer met een onbevredigd gevoel achterlaat. Allicht ook wilde de auteur de deur openlaten voor een tweede verhaal rond advocate Luna.

Hoofdthema’s in het boek zijn moord, overspel, schuld en chantage, om er maar enkele te noemen. Vrij goed uitgewerkte personages maken van ‘Lieve edelachtbare’ een sterk debuut. De manier waarop het verhaal is geschreven is eenvoudig en licht verteerbaar, rechttoe rechtaan, ideaal voor dit soort boek. Ook aan de taal werd de nodige zorg besteed.

Leesplezier 5, Spanning 3, Originaliteit 4, Schrijfstijl 4, Plot 3

Na het lezen van "De juiste man" was ik ook nieuwsgierig geworden naar "Lieve edelachtbare". Het verhaal had mij gelijk beet en ik kon het boek maar moeilijk wegleggen. Een spannende thriller is het niet, eerder een psychologische thriller. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar die pas aan het eind samenvallen. Daardoor blijf je getriggerd om verder te lezen, want wat hebben die verhalen met elkaar te maken?

Nu ik beide boeken van Max van Olden heb gelezen kan ik wel zeggen dat de vergelijking met John Grisham terecht is. Ik ben benieuwd naar het volgende boek van deze Nederlandse legal thriller schrijver!

Leest lekker weg.
Een boek waar alles in zit!
Ik kijk uit naar het tweede boek van Max van Olden.

Geschreven bij Lieve Edelachtbare

Een wereld die we slechts zijdelings kennen spannend weergegeven met een leuk plot. Je leeft mee met de hoofdpersoon.