Speelfilm - Los Abrazos Rotos

Vanuit verschillende personages wordt dit verhaal weergegeven. Het draait niet om 1 hoofdpersoon, maar het draait om allemaal. Iedereen zoekt en hunkert, geeft en ontvangt. Mooi bedacht dit verhaal, mooi gespeeld en erg mooi geregisseerd.
Mede omdat gedurende de film de focus op de blinde schrijver gaat veranderen, die wordt mede verdeeld over de anders personages. Dan blijkt dat omarmen/helpen niet zomaar is. Daar zit een verdriet, een verleden achter. Naarmate de film vordert wordt dit steeds zichtbaarder en voel je dit als kijker. Het maakt dat het een kwetsbaar verhaal wordt.
Het werkt als een soort van lijm, je bent niet meer alleen met de hoofdpersoon, maar je wilt dat andere personages ook keuzes maken, geheimen delen, lijden en dan uiteindelijk goed terechtkomen.
Het is een min of meer sobere film, maar dat werkt in het voordeel van de personages. Zo blijf je verwant met hen en word je niet afgeleid door 'teveel'.

In vergelijking met "Todo sobre mi madre" en "Volver" (voorafgaande films van Pedro Almodóvar) is deze flim minder sterk.
Echter, acteerwerk van Penélope Cruz blijft goed.

Zeker niet de meest aansprekende film van Almodovar, hoewel de kleuren, heldere beelden, decors en mensen er als vanouds goed verzorgt uitzien, valt het verhaal wat tegen. Het lijkt alsof de regisseur teruggrijpt naar het begin van de jaren '90, waardoor je de film kunt plaatsten in het rijtje Live Flesh, Kika, Atame. Echt geen slechte film, maar we zijn misschien een beetje verwend met hoogstandjes als Hable con ella en Todo sobre mi madre, waar Abrazos Rotos niet aan kan tippen. Toch aanschaffen want wie wil nou niet genieten van de prachtige Penelope Cruz...

In veel opzichten komt deze film overeen met ander werk van deze geweldige regisseur: Veel terugkerende acteurs, die inmiddels bekende gezichten zijn geworden, en het aankaarten van serieuze onderwerpen. Maar het lijkt alsof in deze film humor een minder grote rol speelt en het in plaats daarvan serieuzer/volwassener is. Dit betekent niet dat sommige dingen minder absurdistisch zijn gemaakt! Het belangrijkste aan zijn films vind ik altijd dat het je aan het denken zet: zowel over de onderwerpen als het medium van film zelf. Ook dit wordt op een prachtige wijze gedaan in deze film.

Het mooie is dan ook hoe alles cinematografisch in beeld is gebracht. Verschillende camerabewegingen, uitdrukkingen en creaties van sfeer worden op een prachtige manier in beeld gebracht, zoals alleen een filmmeester als Almodovar dat kan. Wat betreft het onderwerp wordt op een interessante manier omgegaan met de blindheid van de hoofdpersoon, die films maakt (wat op zich al weer te verbinden is aan andere films van Almodovar).

Of dit betekent dat Almodovar nu meer serieuze films gaat maken is niet duidelijk, maar ik kan in ieder geval met zekerheid zeggen Los Abrazos Rotos een geweldige aanvulling is op het repertoire van Pedro Almodóvar in samenwerking met zijn lieftallige vrouwen.