Los roman

Racisme, euthanasie en multiculturele relaties. Onderwerpen die vele auteurs gebruiken in vaak extreme situaties en omgevingen terwijl dit meer en meer een deel wordt van het dagelijkse leven. Tom Naegels slaagt erin om deze thema's op een hedendaagse en nuchtere manier aan te pakken. Vooral in de hoofdstukken wanneer het over racisme ging, kon ik me elke minuut opnieuw vinden in de aanpak die hij hanteerde en de reactie die hij had.

Ik denk niet dat ik de enigste ben als ik zeg dat ik, na de eerste 13 pagina's gelezen te hebben, het boek terug in de boekenkast wou zetten en gezworen te hebben het niet meer aan te kijken . Misschien is het wel de bedoeling van Tom Naegels om zowel in het verhaal als in de chronologie van het boek de lezer te laten inzien dat die beruchte eerste indruk vaak moet worden herbekeken.

Ik was dus aangenaam verrast door "Los" en zou het zeker aanraden bij iedereen die ouder is dan 18.

Geschreven bij Los

Los van Tom Naegels is een interessant boek over de visie van een schrijver over drie actuele onderwerpen waar er vandaag de dag nog steeds discussies over zijn namelijk euthanasie, racisme en een relatie met een vreemdeling. Het boek leest vlot omdat Tom Naegels gebruik maakt van een vlotte zinstructuur en niet al te moeilijke woorden gebruikt. Door gebruik te maken van humor in het verhaal begint het boek ook niet te vervelen. Een minpuntje aan het boek is dat het verhaal soms te oppervlakkig blijft onder andere in de hoofdstukken waar hij zichzelf vergelijkt met een racist en zich dan ook afvraagt of hij dit zelf ook is. De samenhang tussen de verschillende onderwerpen miste je ook. Bij elk nieuw hoofdstuk ging het over een ander onderwerp zonder enige overgang.
Ik raad dit boek aan voor de mensen die geïnteresseerd zijn in euthanasie of racisme en interesse hebben voor het leven van een schrijver van een column.

Geschreven bij Los

Na het lezen van het boek Los van Tom Naegels zat ik met vele vragen. Het boek haalt vooral drie belangrijke actuele thema’s aan: euthanasie, een relatie met een vreemdeling en de rellen in Borgerhout. Mijn favoriete thema dat aan bod kwam, ging over racisme. Dit thema stond niet centraal maar kwam wel verschillende keren terug. Naegels vroeg zich vaak af wat racisme is. Waar trek je de lijn? Hoewel hij er geen antwoord op gaf, bleven deze vragen in mijn hoofd spelen. Dit boek doet je verder nadenken dan wat er juist staat. Er zit bijna achter iedere regel een diepere betekenis, iets wat de moeite waard is om over na te denken. Ik vond het dan wel weer minder dat er (bijna) geen getuigenissen instaan van een doorsnee burger. Het waren ofwel zijn gedachten ofwel van mensen die ergens extreem in geloofden. Een getuigenis van een gewone burger zou voor mij een grote aanvulling zijn geweest.

Geschreven bij Los

Deze week heb ik het boek Los gelezen voor school. Het leek me interessant omdat het boek over de vluchtelingenproblematiek gaat, een veel voorkomend onderwerp in het nieuws de laatste weken. Ik persoonlijk vond het een goed boek, het las zeer gemakkelijk (op één dag had ik hem uitgelezen). De gevoelens van het hoofdpersonage waren soms tegenstrijdig, maar wél herkenbaar. Want er zijn inderdaad veel mensen die de vluchtelingen willen verwelkomen, maar doordat ze soms rellen veroorzaken, willen ze hen niet meer in ons land. Deze gevoelens zijn vaak moeilijk uit te drukken tegenover andere mensen, maar ik vind dat de auteur hier zeker in geslaagd is.