Luuk en waps en de allerlaatste draak

Lang geleden is de allerlaatste draak van de wereld zomaar in de kerktoren van een klein dorp komen wonen. De draak heeft maar liefst zeven koppen en deze koppen willen om de beurt een kind opeten. Alle kinderen moeten binnen blijven, het is te gevaarlijk om buiten te spelen. Twee kinderen uit het dorp, Luuk en Waps, vervelen zich verschrikkelijk, alle spelletjes hebben ze al gespeeld. Ze bedenken een plan en sluipen stiekem het huis uit…

José’s oudste zoon Jan, geboren in 1985, was vier jaar oud en vroeg zijn moeder voor het slapen gaan een spannend zelfverzonnen verhaaltje te vertellen. Het moest gaan over een draak en reuzen. José zorgde wel voor een goede afloop zodat Jan lekker kon gaan slapen. Jaren later heeft zij het verhaal opgeschreven en is het aan schoolklassen kinderen (groep 1 t/m 4) voorgelezen. Haar schoonzus Judith heeft de prachtige illustraties bij het verhaal gemaakt.

Fragment Luuk en Waps en de allerlaatste draak
De draak heeft zeven koppen. Soms kunnen de mensen alle zeven koppen uit de torenramen zien hangen. De koppen willen om de beurt één kind opeten. Je begrijpt dat dit verschrikkelijk is voor de mensen in het dorp. De kinderen mogen van hun ouders niet meer naar buiten. De hele dag moeten ze binnen spelen. Dat is heel erg want het is zomer en het is lekker weer. Maar geen enkel kind mag buiten spelen. Het is te gevaarlijk!

Omdat alle kinderen steeds maar binnen blijven, kan de draak geen kinderen eten. Hierdoor is de draak erg boos. Elke dag kun je zijn luid gebrul horen.

De burgemeester van het dorp heeft een heleboel geld beloofd aan degene die de draak wil doden. Maar niemand van het dorp durft het te proberen. Het is ook niet makkelijk om de draak te doden. Want als je er één kop af zou hakken, leeft de draak nog steeds verder. Met zes koppen en natuurlijk nog veel bozer dan hij nu al is.