Maantje

‘Het was zielig voor papa dat hij het vond. Want papa houdt niet van dieren.
Hij vindt ze vies en eng. Dan is het moeilijk om van ze te houden.’

In weinig woorden schildert Sjoerd Kuyper de lezer de leefomgeving van Armani en haar ouders. Een sprookje in een verhaal. Dat van Maantje. Een naam van hoop voor een heerlijk ondernemend en ad rem meisje dat je spontaan in je hart sluit. Een meisje dat een groot dierenliefhebber is. Haar mama ook. ‘Ze vinden muizen lief en ze zijn dol op padden en kikkers en salamanders. Spinnen pakken ze met hun blote handen.’ Een kikker liefdevol een zoentje geven en zelf in de vijver zetten? Natuurlijk doe je dat. Papa denkt daar iets anders over. Hij springt terstond op een stoel als er maar iets van een dier op twee poten of meer op de drempel zit.

Hij vindt zichzelf de grootste pechvogel als er opeens ‘een kluit van die smerige oranje slakken’ in de tuin ligt. Mama en Maantje worden ogenblikkelijk gebeld. Het blijkt een jonge eekhoorn te zijn. Maantje ontfermt zich over ‘Eek’. Eek doet niets, ‘Hij ademt nog… maar ik heb hem niet zien lachen.’, en wordt in een doek gewikkeld voor de nacht. Na overleg wordt besloten dat Eek naar de dierenopvang moet. Maantje ziet dat het daar beter gaat met Eek. Haar staart beweegt weer en ‘gaan alle haartjes op een rij liggen, alsof ze worden gekamd door de stralen van de zon.’

Een verhaal waarin wordt ervaren dat niet alle dieren bij jou thuis kunnen blijven wonen, maar in de vrije natuur hun thuis blijven vinden. Kuyper legt op een prettige manier uit dat ondanks iemand of iets verder weg woont wel jouw familie blijft. De familie van Maantjes vader woont in Suriname, Eek gaat in Friesland verblijven tot ze in de vrije natuur verder kan leven. Het is bijna ontroerend hoe invoelend de ouders worden neergezet t.o.v. het kind, maar ook hoe ouders iets van het kind kunnen leren. Papa ontdekt dat hij wel met fantasie een verhaal kan helpen schrijven of bijna van dieren kan houden. Maantje wordt serieus genomen. Er wordt gecommuniceerd door zowel ouders als opvang in belang van kind en dier.
Wie beweert na het lezen van dit liefdevolle stoere verhaal dat voorlezen niet genezend of rustgevend werkt, moet Maantje even vragen om haar sprookje over prinses baby-eekhoorn met de witte staart voor te komen lezen.

Maantje leert veel in dit toegankelijk poëtisch geschreven verhaal waarin je menigmaal met een glimlach verder leest. De wereld rondom Maantje is overzichtelijk gehouden. De mooie soepele zinnen vol verbeelding en dialogen geven gesprekstof. Begrippen worden uitgelegd, een filosofische gedachte niet geschuwd, zalige logica, een prettig lettertype met cursief gedrukte woorden, je leert over de natuur, emoties komen voorbij, woordenschat wordt speels aangereikt.
‘Ze is zo blij dat ze dit mag zien en zo verdrietig dat ze dit moet zien.’ Maantje ziet alles in een ‘onderwaterbos’ door de tranen in haar ogen.

Dit alles is omlijst door de in passende, veelal aardetintkleuren, mooie dan wel grappige illustraties van Alice Hoogstad. Zij geven het verhaal de glans die het verdient. De ene keer paginagroot, de andere keer een detail waardoor tekst tegelijkertijd wordt uitgelegd en een verhaal op zich kunnen zijn. Een omslag passend bij dit klein maar groots geschreven verhaal maakt het een compleet geheel. Maantje, een verhaal waarin de essentie van liefde, aandacht voor elkaar en de natuur door een geweldig verteller tot uitdrukking komt. Maantje, het kan zomaar je lievelingsboek blijven!

Samen lezen vanaf ong. 5 jaar. Zelf lezen vanaf ong. 7 jaar. In onder- en middenbouw zeer goed in te zetten bij een verschillende lessen.

Een prachtig boek waar zowel wij, als ouders, als onze kinderen van 7 en 4 jaar ontzettend van genoten hebben. Sjoerd Kuyper weet het verhaal meesterlijk te vertellen met zinnen vol proza die ook voor kinderen begrijpbaar zijn. Het verhaal komt op een heerlijke manier tot leven. Het is daarbij ook erg humoristisch.
Het beste kinderboek wat we sinds tijden gelezen hebben en we lezen er behoorlijk wat. Een echte aanrader!!