Maar ik heb helemaal geen centjes voor de begrafenis... 33 jaar ambulancehulpverlening

Jemig wat een boek... Het heeft al mijn verwachtingen ruimschoots
overtroffen! Menig boek over de ambulancehulpverlening heb ik gelezen, maar geen van deze komt ook maar in de buurt van wat jij hebt neergezet. Als ik het zo mag omschrijven: geschreven recht uit het hart, zoals dingen gebeuren. Geen heldenverhalen of technisch ingewikkelde handelingen, maar vanuit de mens. Ambulancehulpverlening in zijn puurste vorm bijeengebundeld in een boek vol humor, emoties en spanning. Ik heb ervan
genoten en me laten leiden door je prettige schrijfstijl, alsof je het naast me staat te vertellen. Ik hoop dat vele mensen met 'ons' van dit boek zullen leren, genieten en nog eens terugdenken aan de wijze woorden die erin schuil gaan!

Heel mooi boek! Ronald beschrijft in zijn boek gewoon hoe het is. Praat dingen niet mooier of beter dan ze zijn en houd ook vooral zijn mening over onprofessionele collega's niet voor zich. Mooi, puur en een echte aanrader! Sommige verhalen komen best hard binnen, maar door zijn humor worden sommige verhalen ook weer een stuk makkelijker om te lezen. Het verhaal met het toefje in de broek heeft me echt de tranen over wangen laten rollen van het lachen! Nogmaals: een echte dikke aanrader!

Wat een indrukwekkende kijk in de wereld van de hulpverleners op de ambulance.
Lekker vlot geschreven met veel blikken in de keuken die je als niet hulpverlener niet ziet.
Tijdens het lezen van dit boek kan je huilen, je verbazen en lachen, dan ook nog wat zelf spot erbij en dan
heb je het juiste recept in handen voor een avondje heerlijk lezen.
Zeker een aanrader!

Heel bijzonder en inderdaad aangrijpend om te lezen. Ik had de tranen in mijn ogen staan toen ik het verhaal las waarin geciteerd wordt: maar ik heb helemaal geen centjes voor de begrafenis..... Ja heel bijzonder om te lezen. Echt een aanrader als je een kijkje wilt nemen in de wereld van de ambulance medewerkers en wat zij tegen komen.

een mooi boek dat je de achterkant van het ambulancewezen laat zien.
het boek verteld mooie verhalen van reddingen maar ook de trieste kant van wanneer het niet lukt...

een aangrijpend boek wat je van de eerste letter tot de laatste je in zijn greep houdt.

een schitterend boek, maar bedenk wat je wil weten.......

Dit boek laat je zowel lachen als huilen. Het is zeer vlot geschreven, een aanrader!

Tijdens de uitreiking van de Hulpverlenersaward 2014 op 23 mei jl. in Enkhuizen ontmoette ik Ronald de Jong, ambulanceverpleegkundige en schrijver van het boek met de hierboven genoemde titel. Hij vertelde mij het een en ander over zijn aankomende boek en als oud-politieman werd mijn interesse natuurlijk direct gewekt.

Toen ik het boek maanden later in mijn bezit kreeg en de achter in het boek opgenomen reacties van lezers had gelezen, zag ik direct dat het een indrukwekkend verslag moest zijn van de persoonlijke ervaringen van de auteur.
Al lezende werd ik van de ene in de andere emotie geslingerd. Ik dacht altijd dat ik in mijn 43-jarig politieleven veel had gezien, maar wat Ronald hier beschrijft, tart zelfs mijn fantasie. Ik kan me heel goed voorstellen dat een nietsvermoedende leek bij het lezen van dit boek enorm schrikt van de menselijke wreedheden en tragische gebeurtenissen waarmee ambulancepersoneel met de regelmaat van de klok worden geconfronteerd. De woorden van de persoon wiens naam niet wordt genoemd in de reacties van lezers, spreken boekdelen. Deze lezer zegt dat hij moeite heeft gehad om de kracht van het boek onder woorden te brengen maar uiteindelijk tot de slotsom kwam dat de auteur het ambulancepersoneel niet afschildert als de helden van 112, maar als gewone mensen van vlees en bloed. Die mening ondersteun ik uit de grond van mijn hart.

Wat mij vooral boeide was dat Ronald op een menselijke, soms kritische maar altijd open, oprechte en eerlijke manier omgaat met huisartsen, politiemensen, begrafenisondernemers en personeel op de Noodhulpdiensten van het ziekenhuis. Eerlijk, recht uit het hart en uiterst kwetsbaar geeft hij zijn mening maar legt hij ook verantwoording af voor wat hij wel of niet doet. Daar moeten ze het maar doen, het is niet anders.
De menselijke, warme en professionele benadering van en omgang met slachtoffers en omstanders is van een wel heel bijzonder gehalte. Uniek, zou ik bijna zeggen.
Ik zou willen dat ik in een onverhoopte situatie door zo'n verpleegkundige zou worden aangetroffen. Met dit boek ontpopt Ronald zich als een waardige ambassadeur van zijn beroep.

Het boek leest, ondanks alle ellende die het bevat, lekker vlot. Een aantal hilarische ervaringen doorbreken de bittere ernst op een aangename manier. De auteur heeft een bijzondere stijl, waarin geplaatste humor en beroepsmatige ernst op een natuurlijke manier in elkaar overgaan. Alsof ze vanzelfsprekend bij elkaar horen.

Een echte aanrader voor elke hulpverlener, in welke rang of functie dan ook.

Jacques Smeets
auteur van De Blauwe Diender

Je begint met lezen, en vanaf het moment dat je het boek openslaat wil je het niet meer dicht doen!
Elk verhaal en eigen tintje, elk verhaal meeslepend, ontroerend, onwerkelijk, bizar, vreemd of soms heel herkenbaar.

Hulde aan de zorgverleners!
Het is soms niet te bevatten in welke situaties je als zorgverlener terecht komt.
Dit boek geeft een mooi kijkje achter de schermen en een blik op de soms oh zo harde realiteit.

Een boek wat je leest met een lach en een traan.
Ik heb genoten van dit boek, en ik raad ook iedereen aan het te lezen!
Geschreven met humor, en zo geschreven dat je, je bij elk verhaal een beeld kan schetsen!

'Maar ik heb helemaal geen centjes voor de begrafenis' is een boek vol kippenvelmomenten waarin Ronald de Jong zijn ervaringen van de afgelopen 33 jaar in de ambulancehulpverlening beschrijft.

Elk verhaal begint met een nieuwe melding die soms zo gruwelijk en wreed is dat je nauwelijks kunt geloven dat dit soort dingen echt gebeuren; werkelijk onvoorstelbaar maar helaas bittere realiteit. Na een aantal meldingen over fracturen, verstikkingen of de zoveelste reanimatie moest ik het boek soms even opzij leggen om zelf weer eventjes op adem te komen.

Je maakt tevens kennis met een stukje geschiedenis, protocollen, ziektebeelden en andere disciplines die soms verre van menselijk zijn. Absoluut geen boek dat je voor je plezier eventjes wegleest. De verhalen zijn vaak te afschuwelijk voor woorden en kwamen, stuk voor stuk, keihard bij mij binnen. Gelukkig heeft de auteur wel de juiste woorden gevonden om zijn ervaringen op een menselijke en respectvolle manier op papier te zetten.

Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de hulpverlening. De schrijfwijze is meeslepend en levensecht; alsof je vanachter het raampje van de ambulance mee zit te gluren naar het betreffende incident. Kortom: een knap stukje werk en de hoogste waardering meer dan waard!

© Monique de Vries - Schrijverspunt

Erg mooi boek, met indrukwekkende verhalen. Een aanrader voor iedereen.