Maria

Geschreven bij Maria

Diep weggezakt was het verhaal uit de geschiedenisles. Hugo de Groot die in een boekenkist ontsnapt uit slot Loevestein. De onthoofding van Van Oldenbarnevelt afgekondigd door stadhouder Maurits. Het twaalfjarig bestand binnen de tachtigjarige oorlog. De slag bij Nieuwpoort.
Suzanne Wouda heeft het lumineuze idee gehad om dit verhaal opnieuw te vertellen vanuit het perspectief van Maria van Reigersberch, de vrouw van Hugo de Groot, en haar dienstbode, Elske van Houwingen. Twee sterke vrouwen die de vlucht in de boekenkist hebben mogelijk gemaakt. Het verhaal berust op de ware geschiedenis, maar is ingekleurd met fictie. Suzanne Wouda doet dat met prachtige beelden uit de natuur. De wind en de golven op het Zeeuwse strand; de witte wiev’n in het moeras rond het dorpje Bredevoort; de gierende tocht in het huis in Rotterdam, en last but not least, de doodse kilte van Slot Loevestein. Naast het natuurgeweld zijn ook de innerlijke gedachten van Maria en Elske levendig en overtuigend. Al heel snel word je door beide vrouwen meegenomen in hun belevingswereld en hun innerlijke conflicten.

Na de proloog, begint het verhaal in Veere met de jonge Maria, dochter van de burgemeester Van Reichersberg, meteen wordt haar eigenzinnige en zelfbewuste karakter duidelijk gemaakt. Hoewel er bijzonder weinig over bekend zal zijn geweest, geeft Suzanne Wouda de lezer het gevoel dat het zo is gegaan. Het perspectief vanuit Elske, de latere dienstbode van de familie de Groot, wordt afgewisseld met de hoofdstukken over Maria. Ook Elske’s personage begint met haar jeugd in Bredevoort, tamelijk grimmig en rauw. Dit levert een mooi contrast op tussen beide vrouwen, die later zo’n bijzondere band krijgen.

Door deze roman te beginnen met de jeugd van beide vrouwen, neemt Suzanne Wouda een risico. Werkt het wel om een volwassenenroman te beginnen met een kinderperspectief? Ik merkte bij me zelf een lichte weerstand, maar dat zal persoonlijk zijn. De jeugd is de basis van de vorming van het karakter en die moest in het geval van Maria en Elske duidelijk gemaakt worden. Ze hebben allebei, vooral Elske, genoeg meegemaakt in hun jeugd om in hun latere leven met angst te kunnen omgaan.

Over Hugo de Groot (is genoeg over te vinden) komen we in dit verhaal weinig te weten, behalve dat hij een workaholic was en met Maria een goed en liefdevol huwelijk had. De kracht van deze roman zijn de twee sterke vrouwen op de voorgrond, al zullen ze in hun tijd de achtergrond hebben ingenomen. Naast de goede karakterstudies krijg je als lezer ook nog even een geschiedenisles mee, zonder dat er sprake is van infodump. Ik heb genoten van deze roman en hem uiteindelijk achter elkaar uitgelezen.

Maria is een boek dat je bijblijft. Aan de ene kant laat het de onmacht van de vrouw in de 17e eeuw zien, aan de andere kant toont het juist de kracht van twee bijzondere vrouwen.
Het is bijzonder goed geschreven, met mooie zinnen en bijzondere beelden (nooit geweten dat het weer zoveel sfeer kan brengen), dicht op de huid van de hoofdpersonen, waardoor je echt meeleeft.
Toen Maria er bijvoorbeeld voor koos om vrijwillig met haar man naar Slot Loevestein te gaan, dacht ik: niet doen! Hij is meer bezig met politiek dan met jou, laat hem lekker naar de plomp lopen. Maar helaas...
De ontsnapping van Hugo de Groot is spannend, hoewel je van tevoren al weet hoe het afloopt (wat dus heel knap geschreven is). Vooral de voorbereidingen van de ontsnapping zijn geweldig om te lezen!
In het boek wordt een goed tijdsbeeld geschapen. Nu onvoorstelbaar hoe een heel land verscheurd kan worden door verschillende opvattingen over Predestinatie, maar Suzanne Wouda sleept je mee in de strijd (maar legt niet precies uit waar de strijd over gaat). Haar schrijfstijl houdt je gevangen tot de laatste zin.
Een dikke, vette aanrader!

Mooi geschreven historische roman.

Wat mooi om een historisch verhaal te lezen waarbij man en vrouw echt ontzettend van elkaar houden en ze gewoon gelijkwaardig met elkaar praten over allerlei zaken die gaande zijn.

Maria is weer een ontzettend boeiend en meeslepend historisch verhaal van Suzanne Wouda. Het brengt dat stukje geschiedenis echt tot leven door de fijne levensechte personages waarmee je intens meeleeft. En ik krijg er gewoon zin van om nog meer over Hugo de Groot en zijn leven te gaan lezen! Ik heb genoten.

Geschreven bij Maria

Goed tijdsbeeld.

In deze non-fictie roman wordt het verhaal van de ontsnapping van Hugo de Groot uit slot Loevestein verteld vanuit het perspectief van Elske, de dienstmeid, en echtgenote Maria en overall door een alwetende verteller (de schrijfster). Naar mijn idee had dit verhaal mooier verteld kunnen worden. Ik vond het lineair vertelde verhaal teveel tijdsgaten vertonen, teveel passages met duidelijk ‘even’ ingevoegde weetjes met informatie, teveel onwaarschijnlijke gedragingen door de filmische stijl (of juist theatraal poëtisch??) van schrijven (kies voor theaterstijl of film, nu raakte ik vaak de draad van het verhaal kwijt) en er was voor mij te weinig tot geen gelegenheid om me in te leven in de hoofdpersonages. Blijft het verhaal van de ontsnapping zelf natuurlijk wel interessant en ook leuk dat het verteld wordt vanuit de ogen van de betrokken vrouwen. Ondanks de door mij ervaren onhandige gekunsteldheid van de schrijfster heb ik het idee dat Wouda haar vak verstaat (ik ruik potentie!), heeft ze het boek voldoende gedocumenteerd en blijft het verhaal gedurende de hoofdstukken genoeg boeien. Uiteindelijk benadrukt Wouda in het slot van het boek haar motief “Is liefde genoeg om alles wat vertrouwd is achter te laten?” Naar mijn gevoel heb ik dit motief er niet uit kunnen halen, wat mij doet afvragen “Is de liefde voor dit boek genoeg om wat vertrouwd is achter me te laten?” Mijn antwoord is: “Ja, wat mij betreft goed genoeg”, maar ik vond haar roman Roeien naar de Volewijck beter.

Geschreven bij Maria

Leuk boek, zeker met als achtergrond de Nederlanden van een paar honderd jaar geleden. Het voelt alsof je in een stukje geschiedenis stapt, zeker met de typerende beschrijvingen over het Hollandse leven, af en toe met voor mij volslagen onbekende woorden uit die tijd, werd de sfeer goed neergezet. Bijzonder verhaal over Maria, de vrouw van Hugo de Groot, gebaseerd op waargebeurde feiten. De hoofdstukken werden afwisselend vanuit het perspectief van Maria zelf en haar dienstmeid Elske geschreven, altijd in chronologische volgorde. Aan de ene kant een traag lopend verhaal, maar toch heel interessant. Ik had met Maria te doen en moet toegeven dat ik op het einde van het boek net als een andere reviewer hier ook wel even dacht: wat moesten vrouwen in die tijd zich toch enorm vormen naar hun man. Zo volgzaam hoeven vrouwen gelukkig niet meer te zijn ;-) Mooi historisch verhaal, met een beeldende geschiedenis, dat makkelijk wegleest.