Marinus

De personages worden met een prettige woordkeuze en fijne zinsbouw duidelijk voorgesteld aan de lezer, zodat ze tot leven kunnen komen.
Marinus werd in dit verhaal afwisselend: Haring, De Boer en Rinus genoemd.
Door het hele boek worden veel Vlaamse woorden en uitdrukkingen gebruikt, maar dat is zeker ook voor Nederlandse lezers geen belemmering om van het verhaal te kunnen genieten.

De 73 voetnoten hebben ervoor gezorgd dat ik een heleboel bijgeleerd heb over woorden en uitdrukkingen die te maken hebben met zeevaart en wat daar aan verwant is.

Dit las ik een tijdje terug in Zeeuwse Ankers:
“Piraten en kapers zijn niet hetzelfde. Daar zit veel verschil tussen. Het is wel zo dat veel kapers later piraat werden. Ook werden een heleboel piraten kaper. Maar veel kapers dienden ook bij de marine of de handelsvloot.
Een kaper kreeg zijn feitelijke aanstelling van de overheid. Hij opereerde alleen in oorlogstijd tegen de vijanden van zijn land. Een kaper erkende dus het gezag en diende dit zelfs. Zijn acties waren duidelijk gericht tegen de schepen van de vijand.”
Onduidelijk was of dat steeds in acht genomen werd.

Ik heb niet geweten dat de diverse overheden er zo veel aan deden om hun geheimen over de oceanen en zeeën te bewaren.
Over de route via de Kaapverdische Eilanden:
“De Vlaamse zeemannen kenden de Noordzee en het Kanaal beter dan de bodem van hun pint, maar deze nieuwe route was onbekend terrein. Alleen de matrozen van de Hollandse, Franse en Engelse compagnieën waren ermee vertrouwd. Op de Hollanders moest je niet hopen. Al vanaf de eerste dag raakte bekend dat ze verbanning riskeerden als ze op de Oostendse schepen zouden aanmonsteren.”

‘Marinus’ is een heel rijk verhaal. Rijk aan liefde en rijk aan geschiedenis. We lezen over mannen die leven voor het avontuur op zee, en die bovendien twijfelen hoe ze dat kunnen combineren met hun liefde voor hun gezin en hun familie.

‘Marinus’ is een verhaal met 72 hoofdstukken, verdeeld over drie delen:
Marinus De Boer
Maria Van Lissewege
De Zonen De Boer

Perioden uit hun leven, de omgeving en locaties waar een en ander zich afspeelt worden nauwkeurig beschreven waardoor je er een heleboel van opsteekt.

“Het gerinkel van zijn sporen echode vrolijk door de straat. Onbewust verscheen er een bijna onzichtbare glimlach op het gezicht van Rinus; hij dacht aan de andere soldaten, die even verwaand waren geweest als deze, dat stond vast: Spanjaarden, Fransen, Hollanders, Engelsen, dan opnieuw Fransen… Allemaal waren ze gekomen en weer gegaan. Verdwenen. Er bleef weinig meer over van over dan de echo van hun laarzen. Oostende bestond nog altijd.”

Zonder de goede vertaling was genieten van deze uitgave van ‘Marinus’ niet mogelijk geweest. Het is een aangrijpend verhaal geworden, niet alleen interessant voor Oostendenaars, maar voor iedereen die meer wil weten over het leven van mensen met de zee in hun bloed.

Ik heb ‘Martinus’ graag gelezen.

Voor Oostendenaars een aanrader