Matthäus-Passion (SACD)

Wat deze uitvoering doet verschillen van alle uitvoeringen tot nu toe, 'authentieke' of 'niet-authentieke', is dat de koren niet bestaan uit grote groepen zangers, maar uit groeperingen van de 9 solisten. Het effect is dat je in de koren iedere 'stem' apart hoort, inclusief de bijzondere kwaliteiten van die stem. Het effect is te omschrijven als 'transparant'. Hoe prachtig het zingen van grote koren ook kan zijn, dit is een uitzonderlijke ervaring met een méérwaarde. Met name de lyriek komt hier zeer sterk door tot uiting. Er zijn heel sterke historische aanwijzingen dat dit ook precies de bedoeling was: Bach zou met de koren inderdaad de samenzang van de solisten bedoeld hebben. Wat daar ook van zij, van de vele schitterende uitvoeringen is dit er één die men gehoord moet hebben!

Ik heb verschillende cd's van de Mattheus Passion in mijn bezit, echter naar mijn mening is dit de mooiste bewerking die ik ooit gehoord heb. De Mattheus is door Le Petite Bande als het ware uitgekleed tot de essentie ervan overbleef. Deze versie komt bij mij veel minder zwaar en bombastisch over zonder dat iets van de ziel van de Mattheus te niet wordt gedaan. Ik moest geen enkele moeite doen om bij het beluisteren ervan in gedachten terug te gaan naar de tijd van de componist. Zo zou de originele versie inderdaad geklonken kunnen hebben. Chapeau !!!

De discussie over 'de' juiste uitvoering van Bach's Matthäus-Passion zal misschien nooit beslecht worden. De interpretatie van La Petite Bande neemt de luisteraar in ieder geval mee naar ijzingwekkende hoogtes en aangrijpende dieptes van het gemoed. Het 'geweld', dat soms zo dwingend kan overheersen in uitvoeringen met grote koren, is hier volkomen afwezig. Het ragfijne spel en de bijna innige verbinding met de zang geven de verlammende treurnis, die onlosmakelijk samenhangt met het passieverhaal, een sterk dramatische lading. Voorbij het gevoel van 'verlies' kan in deze interpretatie de samengebalde kracht van menselijke liefde en een aankondiging van de wedergeboorte van de hoop bijna tastbaar worden ervaren.

De Mattheus-Passion hoort bij elke liefhebber van koormuziek in de kast of op de plank te staan. Critici en recensenten zijn het erover eens dat het het meest onvolprezen meesterwerk uit de Barok zo niet uit de hele muziekgeschiedenis is. Ook vindt men wel dat er in alle uitvoeringen, van authentiek (HIP) tot niet-authentiek, dingen te horen zijn die beter hadden gekund, van zang tot spel en directie. Maar of dit ook werkelijk voor alle uitvoeringen geldt, is voor mij de vraag, althans wat de uitvoering van Sigiswald Kuijken en zijn La Petite Bande betreft. Al tijdens de eerste beluistering werd ik door het mooie, gedragen en ingehouden spel (vergelijkbaar met dat van Karl Richter in zijn schitterende uitvoering uit '58 - zie recensies) de 'muziek 'ingetrokken'. De vocale prestaties zijn zonder uitzondering fenomenaal. Dit is een HIP-uitvoering, maar let wel, zonder de franje en extreem schrille uitbundigheid in zang en spel waar naar mijn smaak andere HIP-uitvoeringen nog wel eens last van hebben. Deze bijzonder goed opgenomen Mattheus-Passion komt overigens het best tot haar recht op een sacd-speler maar klinkt ook heel goed op een gewone cd-speler en zal de liefhebber bijzonder veel luisterplezier verschaffen!

Deze uitvoering raakt tot het diepst in de ziel. Ontroerend, schitterend van transparantie.

MOOIE UITVOERING

Prachtige uitvoering, goed opgenomen.

Dit is een uitzonderlijke uitvoering van de passie waarbij de koorgedeelten worden gezongen door de solisten. Dit is een huzarenstukje dat enkel kan gerealiseerd worden door een dirigent met visie, een ragfijn orkest en solisten die er op alle vlakken staan. Nog nooit een dergelijke, transparante uitvoering gehoord. Waarvoor hulde.

Wat een prachtige uitvoering van de zo bekende Matteüs!!