Memoirs of a Teenage Amnesiac

Memoirs of a Teenages Amnesiac begint leuk, maar eindigt voorspelbaar. Het boek vertelt het verhaal van Naomi. Naomi lijdt aan geheugenverlies en weet daardoor niks van de afgelopen drie en een half jaar. Ze kan helemaal opnieuw beginnen met haar leven en dan voornamelijk haar liefdesleven en het leven op school. Dit thema trok mij aan tot het boek. Ik vond het eerste en tweede deel dan ook erg leuk om te lezen, maar vanaf deel 3 wordt het boek voorspelbaar en dan is het ineens afgelopen. Het boek is ineens afgelopen en dat was eigenlijk wel teleurstellend. Daarnaast komen er wel meerdere situaties voor in het boek die ineens ophouden, zonder enige reden (Bijvoorbeeld de relatie van Naomi met de bad boy). Wat ik ook minder vond was dat er oppervlakkige en cliché personages in zaten (Ace en Rosa) en dat de interessante personages niet verder werden beschreven (James). Er gebeurt veel in het boek, de rode draad is Naomi’s ontdekkingstocht naar zichzelf en daarnaast komen nog veel meer verhaallijnen aan te pas. Het boek komt in het midden ineens in een stroomversnelling van emoties en daarna kan je de afloop enigszins wel raden. Ik vond het wel erg leuk vond was het gedeelte waar Naomi zichzelf (haar oude zelf) leert kennen. Vooral het deel dat ze naar school gaat en mensen ontmoet en zich afvraagt ‘ben ik vrienden met hen?’ ‘vind ik haar aardig?’. Het boek is luchtig en leuk geschreven, maar als je wat van deze schrijfster wil lezen dan raad ik eigenlijk Elsewhere aan. Dit boek heeft meer structuur dan Memoirs of a Teenage Amnesiac. Desondanks is dit geen slecht boek, het is een gemiddeld vermakelijk boek. Een lekker niemendalletje voor op het strand of tijdens een regenachtige zondagmiddag. Maar ik denk dat dit boek niet lang bij je zal blijven nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen.

Geschreven bij Memoirs Of Teenage Amnesiac

Memoirs of a Teenages Amnesiac begint leuk, maar eindigt voorspelbaar. Het boek vertelt het verhaal van Naomi. Naomi lijdt aan geheugenverlies en weet daardoor niks van de afgelopen drie en een half jaar. Ze kan helemaal opnieuw beginnen met haar leven en dan voornamelijk haar liefdesleven en het leven op school. Dit thema trok mij aan tot het boek. Ik vond het eerste en tweede deel dan ook erg leuk om te lezen, maar vanaf deel 3 wordt het boek voorspelbaar en dan is het ineens afgelopen. Het boek is ineens afgelopen en dat was eigenlijk wel teleurstellend. Daarnaast komen er wel meerdere situaties voor in het boek die ineens ophouden, zonder enige reden (Bijvoorbeeld de relatie van Naomi met de bad boy). Wat ik ook minder vond was dat er oppervlakkige en cliché personages in zaten (Ace en Rosa) en dat de interessante personages niet verder werden beschreven (James). Er gebeurt veel in het boek, de rode draad is Naomi’s ontdekkingstocht naar zichzelf en daarnaast komen nog veel meer verhaallijnen aan te pas. Het boek komt in het midden ineens in een stroomversnelling van emoties en daarna kan je de afloop enigszins wel raden. Ik vond het wel erg leuk vond was het gedeelte waar Naomi zichzelf (haar oude zelf) leert kennen. Vooral het deel dat ze naar school gaat en mensen ontmoet en zich afvraagt ‘ben ik vrienden met hen?’ ‘vind ik haar aardig?’. Het boek is luchtig en leuk geschreven, maar als je wat van deze schrijfster wil lezen dan raad ik eigenlijk Elsewhere aan. Dit boek heeft meer structuur dan Memoirs of a Teenage Amnesiac. Desondanks is dit geen slecht boek, het is een gemiddeld vermakelijk boek. Een lekker niemendalletje voor op het strand of tijdens een regenachtige zondagmiddag. Maar ik denk dat dit boek niet lang bij je zal blijven nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen.

Geschreven bij Memoirs of a Teenage Amnesiac

Memoirs of a Teenages Amnesiac begint leuk, maar eindigt voorspelbaar. Het boek vertelt het verhaal van Naomi. Naomi lijdt aan geheugenverlies en weet daardoor niks van de afgelopen drie en een half jaar. Ze kan helemaal opnieuw beginnen met haar leven en dan voornamelijk haar liefdesleven en het leven op school. Dit thema trok mij aan tot het boek. Ik vond het eerste en tweede deel dan ook erg leuk om te lezen, maar vanaf deel 3 wordt het boek voorspelbaar en dan is het ineens afgelopen. Het boek is ineens afgelopen en dat was eigenlijk wel teleurstellend. Daarnaast komen er wel meerdere situaties voor in het boek die ineens ophouden, zonder enige reden (Bijvoorbeeld de relatie van Naomi met de bad boy). Wat ik ook minder vond was dat er oppervlakkige en cliché personages in zaten (Ace en Rosa) en dat de interessante personages niet verder werden beschreven (James). Er gebeurt veel in het boek, de rode draad is Naomi’s ontdekkingstocht naar zichzelf en daarnaast komen nog veel meer verhaallijnen aan te pas. Het boek komt in het midden ineens in een stroomversnelling van emoties en daarna kan je de afloop enigszins wel raden. Ik vond het wel erg leuk vond was het gedeelte waar Naomi zichzelf (haar oude zelf) leert kennen. Vooral het deel dat ze naar school gaat en mensen ontmoet en zich afvraagt ‘ben ik vrienden met hen?’ ‘vind ik haar aardig?’. Het boek is luchtig en leuk geschreven, maar als je wat van deze schrijfster wil lezen dan raad ik eigenlijk Elsewhere aan. Dit boek heeft meer structuur dan Memoirs of a Teenage Amnesiac. Desondanks is dit geen slecht boek, het is een gemiddeld vermakelijk boek. Een lekker niemendalletje voor op het strand of tijdens een regenachtige zondagmiddag. Maar ik denk dat dit boek niet lang bij je zal blijven nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen.