Metallica de definitieve biografie : episch, tragisch en rauw

Metallica. De definitieve biografie: episch, tragisch en rauw door Mick Wall

Muziek-biografieën, ik lees dat wel eens graag omdat je dan niet enkel een kijkje neemt achter de schermen van de desbetreffende persoon of groep maar ook ineens achter de schermen van een hele scène. En dat is in deze biografie niet anders.

Wall neemt ons mee naar het prille begin toen Lars Ulrich op zijn dertiende een drumstel kreeg van zijn oma, hij vertelt ons over Lars’ eerste ontmoeting met James Hetfield (geen succes) en de eerste optredens (met een andere bezetting), hij neemt ons mee doorheen de tijd vol hoogtepunten (One, het nummer dat deuren opent en harten verovert) maar ook vol gitzwarte dieptepunten (zoals de onverwachte tragische dood van bassist Cliff Burton) tot aan het heden.

Momenteel kent de ganse wereld Metallica als een groep die al tientallen jaren volle zalen trekt, een icoon, maar hoe het zo ver is gekomen en dat het allemaal niet als een fluitje van een cent is verlopen lees je in dit gedetailleerde verslag over het reilen en zeilen van een niet onbesproken groep. Voor mij hadden er iets meer persoonlijke verhalen in het boek mogen staan maar dat neemt niet weg dat dit boek een allesomvattend, boeiend relaas vol kleine details en weetjes is.

Het meest indrukwekkende is wel dat Metallica al die jaren heeft stand gehouden; ondanks de wisselende muziektrends, persoonlijke beslommeringen, groepsperikelen en het middelengebruik (lees: misbruik).

Metallica heeft mede aan de wieg gestaan van de trashmetal maar is nooit bang geweest om zichzelf te vernieuwen, bredere horizonten te verkennen en te kiezen voor het artistieke in plaats van voor het geld. Ze hebben het pad geëffend voor heel wat andere groepen en ze hebben de mainstreammedia wat alternatiever gemaakt. Hun ‘Black album’ is een geweldige metafoor voor hun carrière; in één woord te omschrijven als controversieel. Je hebt voor- en tegenstanders, die zelfs geregeld van kant wisselen bij het verschijnen van een nieuw album. Saai is het nooit, dat heeft Wall met dit boek aangetoond.

Weinig info over hoe de albums echt tot stand zijn gekomen en de ins en outs tijdens touren. Veel geschreven over Cliff Burton en dat Metallica nooit meer de band is geworden na zijn dood, als voor zijn dood.
Als je interesse hebt dit boek te lezen heb je, denk ik, de documentaire Some kind of monster ook wel gezien. Deze schrijver verteld in geuren en kleuren wat iedereen al gezien heeft in deze docu. Schrijft uitgebreid over hoe slecht alle muziek van Metallica is na The black album (of eigenlijk na Master of puppets) en vervolgens blijft hij bladzijdes lang vertellen over het commerciële succes van guitar hero. Zo kan ik ook wel een boek schrijven. Ik heb het boek op blz. 355 van 400 dichtgeklapt.

Ik heb zijn boek over Guns N' Roses ook aangeschaft maar ga hier voorlopig niet aan beginnen.

Zeer matige schrijver.

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

Voor de echte fan. Niet heel boeiend...

Enkel voor Metallica fans natuurlijk

Goed boek

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

Het boek is een vreemde verheerlijking van Cliff Burton. Alsof Metallica niet Metallica kan zijn zonder hem. Voor de rest is het boek wel aardig om te lezen.

Mooi boek
Minder goed t was niet meer in folie weet dus niet of nieuw was