Perpetua 72 - Middlemarch

De naam Mary Anne Evans zal weinig personen wat zeggen. Maar haar pseudoniem, George Eliot, is wat anders! Zoals vaker in de literatuurgeschiedenis: om serieus genomen te worden moet je een mannennaam hebben. Maar tegelijkertijd maakt dit boek duidelijk waarom dit zo vreemd is. Middlemarch is een briljante roman, die zich afspeelt in de eerste helft van de 19e eeuw. Het is in feite een groot complex aan verhalen, allemaal met elkaar verbonden. Maar oorspronkelijk was het de bedoeling van Eliot om alleen het verhaal te vertellen van Tertius Lydgate. Dit is een eerzuchtige jonge dokter. Hij komt naar het kleine stadje Middlemarch in de verwachting hier tot bloei te kunnen komen. Door zijn huwelijk met de mooie, maar wel heel erg oppervlakkige Rosamonde Vincy, ziet hij zijn dromen in rook opgaan. Hij verliest niet alleen zijn illusies, maar ook zijn integriteit. Hij besluit uiteindelijk dan ook om Middlemarch te ontvluchten. Een tweede lijn in het boek is het verhaal Dorothea Brooke. Zij is de tegenhanger van Lydgates. Zij verlangt naar een leven, dat haar verheft boven haar omgeving en daarom huwt ze met de geleerde Casaubon. Ze droomt ervan hem te kunnen helpen bij zijn onderzoek, maar al snel komt ze erachter dat zijn werk waardeloos is en nooit enig nut zal opleveren. Dat is natuurlijk een geweldige knauw voor haar, hetgeen nog verergert wordt door het gegeven dat Casaubon zich geen enkele moeite getroost om zijn vrouw te begrijpen. Ook de liefde, waar zij zo naar verlangt, wordt haar door Casaubon niet gegund. Sterker nog: hij blijkt een jaloerse man te zijn. Wanneer Casaubon namelijk merkt dat zijn vrouw en de kunstenaar Will Ladislaw zich tot elkaar aangetrokken voelen, maakt hij een testament waarin Dorothea niets krijgt als zij na zijn overlijden toch met Ladislaw zou trouwen. Maar uiteindelijk huwen beide geliefden toch.

In Middlemarch slagen de hoofdpersonen er over het algemeen niet in helemaal te bereiken, wat ze willen bereiken. Ze moeten allemaal compromissen sluiten. De hoofdpersonen worden door het leven gebutst en daarvan moeten zij leren. Het leven dwingt hen in te zien, dat hun idealen en verwachtingen niet (helemaal) haalbaar zijn. In deze breed uitwaaierende roman laat ze zien, wat het voor de mensen betekent te leven in een kleine stad met zijn typische aspecten, de goede en de slechte dingen die met dit leven samenhangen. Door de verschillende verhalen als het ware commentaar op elkaar te laten leveren winnen ze allemaal aan rijkdom.

Geschreven bij Grote belletrie serie - Middlemarch

Middlemarch is wat mij betreft de beste roman ooit geschreven. De compositie is weergaloos. De verteller is alwetend, maar bovenal heel wijs en liefdevol. Ik vind de romans uit de negentiende eeuw sowieso heel goed. Maar deze roman staat op eenzame hoogte.

Geschreven bij Middlemarch

Dit is een prachtige klassieker - maar niet in deze (Google?) vertaling. What happened here?

Prachtige moderne vertaling van een grootse, klassieke roman

Interessant

vlot om lezen en goed vertaald

Goede kwaliteit maar prijzig.

Een boek uit de 19e eeuw. Toch spring levend. De personen in het denkbeeldige dorp zijn levensecht. Ook het verhaal mag er zijn. Enig nadeel is dat er in de tijd van dit boek geen redacteuren bij de uitgeverij waren. Delen zouden schrijfster verteld hebben dat er wel wat pagina's geschrapt zouden kunnen worden. Nu is het daar kwestie van overslaand lezen.