Mijn jaren bij de politie

Als je dit boek leest hoor je de stem van Ellie, beter bekend als de tweelingzus van Marja, het hardop uitspreken. Sommige verhalen van zijn van ach, wat lief dat ze het hamstertje heeft gered, tot een brok in je keel als ze bij een moeder gaat vertellen dat haar zoontje niet meer leeft. En zeker als blijkt dat er een tweelingbroertje zijn broertje nooit meer terug gaat zien. Voor hen die het niet weten, Ellie heeft een tweelingzus Marja. En zij weet hoe die band is met de andere helft van de tweeling. Tweelingzus Marja komt ook in het boek aan bod. Goede verhalen van een (nu ex-) diender. Je krijgt nog meer respect voor de mensen in het blauw.
Voor dat ik dit boek las, vond ik het al een domme zet om Ellie weg te sturen bij de politie, een betere PR kon de politie niet krijgen. Na het lezen van dit boek, is mijn mening op dit punt versterkt. Gelukkig pakt Ellie door en blijft ze niet bij de pakken neerzitten.

Sinds ik Ellie Lust op de televisie zag, ben ik een fan van haar. Wat een leuke, integere en wijze vrouw. De Amsterdamse politie kon zich geen beter boegbeeld wensen. Zo jammer dat ze deze bevlogen agente niet binnenboord wisten te houden toen zij almaar vaker op tv verscheen.
Met veel plezier en instemming haar goed geschreven en integere boek gelezen. Een keer keihard gelachen, zo geestig beschrijft ze het bezoek van haar en een toenmalige collega aan een politiekorps in de Oekraïne.
Het boek geeft een goed inkijkje in het zware en gevaarlijke leven van politieagenten. Agenten staan nu onder vuur vanwege Black Lives Matter. Racisme kan en mag niet, en dat geldt ook voor alle andere vormen van discriminatie, maar laten we ook niet vergeten dat de politie met gevaar voor eigen leven voor ons klaarstaat als wij in nood verkeren.
Goed dat Ellie in haar boek opkomt voor
homoseksuele en lesbische agenten. Helaas nog nodig.
Ik heb maar één minpuntje wat het boek betreft: het had wat mij betreft twee of drie keer zo dik mogen zijn, want Ellie Lust heeft veel te vertellen. Hopelijk houdt ze het niet bij dit boek.
Ik wens Ellie Lust alle goeds met haar verdere loopbaan.

Leuk geschreven, leest alsof ze de verhalen tegen je zelf verteld.
Sommige verhalen zijn soft maar zeker de moeite waard om te lezen.
En sommige verhalen zijn heftig, toch moet je wel een bepaald persoon zijn om bij de politie te kunnen werken en dat bedoel ik positief.

Waar ik mijzelf dan weer over frustreer is dat onze overheid een geconserveerd bekropen zooitje is.
Elliie komt op tv, dus ze moet weg bij de politie.
Waarom het lijkt mij erg verstandig/handig dat je iemand heb zoals Ellie die een uithangbord is voor de politie.
Maar dat kan volgens onze overheid niet, precies hetzelfde verhaal als Klaas Wilting en Laura Dekker.

Prachtig hoe ze haar ervaring deelt in de politie jaren

Puur, oprecht geschreven.

Geschreven bij Mijn jaren bij de politie

De schrijfstijl van Ellie is net zoals ze praat. Ze neemt je in het verhaal mee. Je schrijft levendig en beeldend, waardoor je het allemaal voor je kan zien. Heerlijk om te lezen, mag nog wel een deel 2 komen. Ze is integer met namen van andere mensen.

Leuk boek, echt de moeite waard om te kopen.

Het boek van Ellie Lust “Mijn jaren bij de politie” was een boek waar ik echt naar uitkeek, dus gereserveerd, gekocht en nu eindelijk gelezen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen : Boek van het jaar 2019! Ik heb het boek in een ruk uitgelezen!

Ellie Lust, ja wie kent haar eigenlijk niet? Ik kende haar voornamelijk van het programma “Opsporing verzocht” een programma wat ik nooit oversla, ik noem dat altijd mijn avondje “boeven vangen”. Ja ik vind het nog steeds een gemis bij het programma. Geen Ellie meer. Natuurlijk alle programma’s van Ellie gezien, stuk voor stuk zeer interessant. En nu dan het boek.

In het boek geeft Ellie een kijkje achter de schermen van haar leven als politievrouw. Vanaf de eerste pagina wordt je in haar verhaal meegezogen en vliegt de tijd voorbij. Over vele zaken die het politiewerk inhoudt, wordt openhartig geschreven. De eerste jaren, de mooie en minder mooie kanten van het vak. Over haar motivatie om dit werk te doen namelijk iets goeds doen voor de samenleving. Als lezer zit je soms je tranen weg te slikken en denk je bij jezelf “wow heftig wat een agent(e) zoals voor de kiezen krijgt”. Op een ander moment schiet je weer in de lach waarbij de huisgenoten je aankijken en vragen wat is er zo lollig aan het boek? Dus zelfs een stukje voor gelezen (verhaal hamster). Wel het gebeurt zelden of nooit dat ik de huisgenoten voor lees (een volwassene voorlezen ja ja…)

Ellie schrijft in het boek niet alleen over haar werk, maar ook privézaken komen aanbod. Het wordt allemaal heel openhartig beschreven waarbij je soms stil wordt. Vooral als gebeurtenissen opeens heel herkenbaar worden. Een beetje een oepsie moment.

Uiteraard ontbreekt het gedeelte over de Roze in Blauw’-beweging niet. Ellie was daar vanaf het begin bij betrokken en eigenlijk toch wel de drijvende kracht er achter. Zeer interessant om te lezen.

Zoals vermeld je vliegt door het boek heen, het is dan ook zeer toegankelijk geschreven, het leest als een spannend boek maar wel met de gedachte dat het echt gebeurd is. Ellie Lust weet het zo te vertellen dat de verhalen binnen dringen en je niet meer los laten. Na het lezen ben ik nog wel even met het boek bezig geweest en het maakt dat je een eigenlijk een diepe buiging voor Ellie moet maken. In mijn ogen heeft de ze politie een menselijk gezicht gegeven. Een wijkagente die langsgaat bij mensen om de eenzaamheid tegen te gaan. Dat hoor je niet vaak. Hier hebben we ook een wijkagent (voor 3 dorpen), nou ik kan er geen gezicht op plakken hoor…En dan komt het denk ik toch op je persoonlijkheid aan of je betrokken bent of niet. Nou dat is Ellie! Dat merk je door het heel het boek en haar programma’s. Ik blijf het dan ook jammer vinden dat Ellie de politie heeft moeten verlaten. Een beter boegbeeld of visitekaartje kun je je niet wensen.

Boek is absoluut een aanrader!

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, wat een tof boek! Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik series zoals bureau 040 en Dienders ook erg leuk vind om te kijken waarbij er een kijkje gegeven wordt in het werk van de politie.

Het boek is een verzameling van gebeurtenissen die Ellie onderweg heeft meegemaakt. Van een lieve actie van een hamster redden tot een lijk vinden wat al een langere periode op een zolderkamer lag. Door het hele boek voel je de passie voor het vak doorschemeren. Ook laat ze heel mooi de mens achter het uniform zien. Hoe situaties haar raken en soms uit het veld slaan, maar dat ze altijd weer veerkrachtiger terug komt.

Ook neemt ze je mee in de ontwikkelingen op het gebied van Roze in Blauw en hoe dit er ook in het buitenland aan toe gaat. Ik heb genoten van het boek en ik voorzie nog wel een deel 2 waarbij ze haar avonturen beschrijft tijdens het maken van Ellie op patrouille :-)

Na Ellie op patrouille op tv waar ik elke week voor ging zitten, dit boek gekocht en geen moment spijt van gehad. Heerlijk geschreven en je hoort eigenlijk hoe Ellie dit zou vertellen. Echt van genoten en kon het boek maar niet wegleggen, volgens mij nog nooit een boek zo snel uitgelezen.