Mijn vader had een Afro hoe Marokkaanse migranten in Nederland zich kleden sinds de jaren zestig

'Ik heb wel eens oude foto's van mijn ouders gezien. Mijn moeder droeg toen rokjes! En mijn vader had een Afro! Ik zei tegen hem, hoe durfde je? Maar dat was toen echt mode.' Aan de hand van foto's en interviews met leden van verschillende generaties, schetst deze studie een beeld van de manier waarop Marokkaanse migranten in Nederland met kleding omgingen tussen 1965 en 2010. Dat kleedgedrag blijkt veel te zeggen over hun integratie, de manier waarop zij zich identificeren en hun maatschappelijke positie. De context waarin zij bepaalde kleding dragen speelt een belangrijke rol,, maar ook sekserollen, leeftijd, herkomstgebied en een veranderend modeaanbod. De veelbesproken kleding van moslimmigranten wordt in een historisch kader geplaatst, waardoor overeenkomsten met andere migrantengroepen aan het licht komen. Joodse migranten in negentiende-eeuws Amerika worstelden ook met de kledingvoorschriften van hun geloof en Pakistani in Groot-Brittannië richtten tal van etnische kledingzaken op, om te kunnen voorzien in de vraag naar traditionele kleding. Aniek Smit laat zien dat er ten onrechte problemen worden gemaakt over de manier waarop Marokkanen in Nederland zich kleden. In de praktijk verschilt dat namelijk sterk - afhankelijk van tijd en plaats. De keuze voor een hoofddoek blijkt het niet altijd een religieus statement te zijn. Zoals een oudere Marokkaanse man, terugkijkend op zijn kledingstijl in de jaren zestig zei: 'Als je jong bent, denk je niet verder.'

'Ik heb wel eens oude foto's van mijn ouders gezien. Mijn moeder droeg toen rokjes! En mijn vader had een Afro! Ik zei tegen hem, hoe durfde je? Maar dat was toen echt mode.'

Marokkaanse jongeren kunnen zich verbazen over de vrije manier waarop hun ouders in de jaren zestig en zeventig gekleed gingen. Zelf houden zij zich zeer bewust met hun kleding bezig en hechten in sommige gevallen aan religieuze voorschriften. De vraag is: verschilt de manier waarop zij zich kleden wezenlijk van die van hun ouders?

Aan de hand van foto's en interviews met leden van verschillende generaties, schetst deze studie een beeld van de manier waarop Marokkaanse migranten in Nederland met kleding omgingen tussen 1965 en 2010. Dat kleedgedrag blijkt veel te zeggen over hun integratie, de manier waarop zij zich identificeren en hun maatschappelijke positie. De context waarin zij bepaalde kleding dragen speelt een belangrijke rol, maar ook sekserollen, leeftijd, herkomstgebied en een veranderend modeaanbod.

De veelbesproken kleding van moslimmigranten wordt in een historisch kader geplaatst, waardoor overeenkomsten met andere migrantengroepen aan het licht komen. Joodse migranten in negentiende-eeuws Amerika worstelden ook met de kledingvoorschriften van hun geloof en Pakistani in Groot-Brittannië richtten tal van etnische kledingzaken op, om te kunnen voorzien in de vraag naar traditionele kleding.

Aniek Smit laat zien dat er ten onrechte problemen worden gemaakt over de manier waarop Marokkanen in Nederland zich kleden. In de praktijk verschilt dat namelijk sterk - afhankelijk van tijd en plaats. De keuze voor een hoofddoek blijkt niet altijd een religieus statement te zijn. Of zoals een oudere Marokkaanse man, terugkijkend op zijn kledingstijl in de jaren zestig zei: 'Als je jong bent, denk je niet verder.'


- Aniek Smit is als promovendus verbonden aan het Instituut voor Geschiedenis van de Universiteit Leiden. Zij voerde dit onderzoek uit als onderdeel van haar studie Sociale Geschiedenis. Haar scriptie werd bekroond met de Cordaid-Multatuli Onderzoeksprijs 2010 en was genomineerd voor de Volkskrant-IISG Scriptieprijs Geschiedenis 2010.