Ons huis

Geschreven bij Ons huis

Het verhaal is op zich goed en op pretigge manier verteld. Helaas is het einde een teleurstelling; tenzij er een vervolg komt. Maar af is het niet en laat je met veel vragen achter.

Geschreven bij Ons huis

Dit verhaal is vanaf het begin intrigerend, meeslepend, ongrijpbaar, onbegrijpelijk, heftig en is eigenlijk een soort heftige rollercoaster. Ik voelde empathie voor Bram hoewel hij zichzelf natuurlijk richting de afgrond hielp door de vele foute keuzes. Ik zat helemaal in het verhaal door de bijzondere manier van vertellen. De twee hoofdpersonages vertellen ieder op een soort van eigen gekozen manier hun kant van het verhaal en op het einde lijkt het duidelijk maar komen er nog meer plotwendingen voorbij. Ik moet wel zeggen dat het einde mij niet geheel tevreden achterlaat. Bij de ene hoofdpersonage lijkt het einde echt afgerond maar bij de andere.....Misschien ben ik daar de enige in maar ik hou van een duidelijk einde of een einde waar ik zelf een "logisch" einde aan kan bedenken. Ik kan natuurlijk niet verklappen waarom want dan geef ik teveel spoilers en dat zou jammer zijn want het verhaal zit echt goed in elkaar, kent boeiende personages en verhaallijnen en houdt je in de greep van begin tot eind.

Geschreven bij Ons huis

Louise Candlish is in Groot-Brittannië geen onbekende meer en heeft daar ook geen introductie nodig sinds haar bestseller Our house, waarmee ze verscheidene prijzen heeft gewonnen waaronder de ‘British Book Awards 2019’. Our house is nu eindelijk ook vertaald naar het Nederlands en ik keek er dan ook enorm naar uit om Ons huis te lezen. Ik werd aangetrokken door de korte inhoud op de achterflap van het boek, het fascineerde mij enorm en tijdens het lezen werd dit gevoel alleen nog meer sterker. Ik kan het me maar niet voorstellen hoe het voor Fiona moet zijn geweest, thuiskomen en vreemden vinden die nu “wonen” in jouw eigen huis waar jij jarenlang voor hebt gewerkt en alles voor hebt gedaan. Het is bovendien niet alleen je huis maar ook je thuis dat je zult verliezen. Hoe is het mogelijk dat zoiets kan? Het klinkt zo onwaarschijnlijk en ergens vreesde ik ervoor dat het boek dan ook bij de haren getrokken zou zijn. Maar Louise Candlish slaagt er met glans in om een zeer sterk en realistisch verhaal te brengen, alleen de plot tussen Fiona en Toby leek mij iets onwaarschijnlijker maar het paste uiteindelijk wel in het verhaal. Wegens spoiler gevaar kan ik hier jammer genoeg niet verder op ingaan, maar wie het boek gelezen heeft zal wel weten waarover ik het hier heb.
Op scherpzinnige manier brengt de auteur het relaas via enerzijds Fiona die haar kant van het verhaal doet via een podcast voor de gekende Britse true crime documentaire The Victim en anderzijds via Bram die in een word-documentje zijn kant van het verhaal brengt. Beide perspectieven worden afgewisseld zonder in herhaling te vallen van elkaar, waardoor er ook geen overlappende scènes zijn wat vaak wel het geval is wanneer men werkt met wisselende perspectieven. Bovendien worden er ook af en toe na de podcastfragmenten van Fiona reacties van de luisteraars vermeld. Deze vond ik wel interessant omdat je zo kon volgen hoe zelfs de luisteraars misleid werden door alles, dit zorgde ervoor dat ik toch af en toe het boek eventjes dichtklapte om na te denken over bepaalde gebeurtenissen en passages. Ik vind het altijd wel positief wanneer een auteur verschillende manieren gebruikt om haar verhaal te brengen zoals krantenartikelen, podcastfragmenten, twitterberichten, etc… .
Doordat het verhaal vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonages wordt verteld creëert de auteur veel diepgang in het verhaal. Ik vond het bijzonder hoe de auteur van een onwaarschijnlijk verhaal een thriller heeft kunnen maken die op een zeer realistische manier is geschreven. Voor mij moet een verhaal kloppen als een bus, ook al lijkt het allemaal niet te kunnen het geheel moet logisch blijven. Ons huis is dan één van die verhaal waarvan je denkt dat het allemaal onmogelijk is maar waarbij de auteur er toch in slaagt je te overtuigen dat het wel degelijk kan. Ja, Louise Candlish heeft me met dit boek toch wel het stuipen op het lijf gejaagd… zeg dus nooit dat het waanzinnige scenario van dit boek je niet kan overkomen, mij heeft de auteur overtuigd dat het wel degelijk kan. Bovendien kon ik ook niet stoppen om over het boek te praten in mijn omgeving, conversaties zoals “stel je voor dat er plots vreemden in je huis wonen” waren de afgelopen periode dagelijkse kost. Deze psychologische thriller is voor mij toch wel een van de betere in zijn genre en zal mij nog lang bij blijven. Meermaals heb ik het boek even opzij gelegd, gezucht, nagedacht, laten bezinken, … ik mag er niet aan denken dat mij zoiets zou overkomen.
Tijdens het lezen wordt al redelijk snel duidelijk hoe de vork in de steel zit, maar vergis jullie niet het blijft spannend tot de allerlaatste pagina en er zijn heel wat onverwachte wendingen die het allemaal extra spannend maken. Als lezer blijf je geboeid van pagina één tot de allerlaatste, want je wil weten hoe het uiteindelijk zal aflopen voor Fiona en haar familie en hoe het mogelijk kan zijn dat vreemden in je huis komen wonen zonder dat jij van iets afweet.

Geschreven bij Ons huis

Ben nu halverwege en wordt toch wat saai. Maar misschien krijgt het nog een bijzondere wending, maar is nu doorbijten. Vooral de onnozelheid van Bram vind ik saai.
De manier van schrijven en indelen in stukjes is wel leuk.

Geschreven bij Ons huis

In het begin moest ik erg wennen aan dit boek. Het verteld 1 verhaal vanuit drie verschillende posities. Wel allemaal met een eigen stem, dat maakt het ook minder makkelijk leesbaar. Pas halverwege kwam ik in het verhaal. Het is niet echt een spannend boek maar wel een goed verhaal.

Geschreven bij Ons huis

Goed opgebouwd verhaal over een vrouw die op een dag erachter komt dat zonder haar medeweten haar huis is verkocht.

Origineel verhaal, originele wijze van vertellen. Aanrader!

Geschreven bij Ons huis

Ik zat er lekker in en heb het binnen een paar dagen uitgelezen. Goed verhaal dat lekker leest en je in z’n greep houdt. Bepaalde gebeurtenissen geven je een beklemmend gevoel en je glijdt van de ene in de andere emotie. Verrassend einde!

Geschreven bij Ons huis

De auteur vertelt het verhaal op een bijzondere wijze.
Er zijn stukken in het heden, verteld in de derde persoon, waarin we volgen hoe Fiona ontdekt dat haar huis verkocht is zonder dat ze daar deel van uitmaakte. Na een romantisch weekend komt ze thuis en merkt dat er een ander koppel in haar huis woont en dat al haar spullen verdwenen zijn.
Daarnaast zijn er de stukken vertelt door Fiona in de ik-vorm. Fiona gaat terug in de tijd, het begin waar alles begon of verkeerd begon te lopen. Dit doet ze via een podcast serie en je leest dan ook onder iedere aflevering de commentaren van de luisteraars.
Als derde is er een word document dat Fiona’s man, Bram, heeft uitgetypt. Hij vertelt daarin zijn kant van het verhaal.
Door die werkwijze te gebruiken duiken we diep in de belevenissen en gedachten van de twee hoofdpersonages. We leren ze door en door kennen.
Hoewel je al relatief vroeg te lezen krijgt hoe het werkelijk zit met de verkoop van het huis, blijven er toch nog genoeg verrassingen over. Zelfs helemaal op het einde van het verhaal.
Het is niet zo dat het uitermate spannend is allemaal, maar toch voldoende boeiend om verder te willen lezen.
Een aangename psychologische thriller op een bijzondere manier verteld, en daarom 3 op 5 sterren.

Vanwege de titel en de goede reviews hier besloot ik het boek te kopen. Het bleek in miskoop te zijn absoluut niet spannend of grappig. Het idee is origineel maar de uitwerking laat te wensen over. Ik heb geprobeerd het te lezen maar na 1/3 heb ik het dichtgeklapt. Ben nog even vlug naar het laatste hoofdstuk gegaan maar het was niets vernieuwend.Ik kan mijn tijd wel beter besteden,