Oogst van de angst

Een rijke informatiebron, non-fictie in romanvorm. Zo kun je ‘Oogst van de angst’ van Willem Erné omschrijven. Dé manier om lezers te bereiken die niet van non-fictie houden. Erné heeft enorm veel onderzoek verricht naar de zogenaamde coronapandemie, en is uitstekend op de hoogte van wat er in de wereld gaande is.

Quote: ‘“Kijk wie je niet mag kritiseren en je weet wie je onderdrukt”, heeft iemand eens gezegd.’ Einde quote

Quote: Men jaagt het publiek angst aan, waarop de farmaceutische industrie de reddende hand biedt: het geneesmiddel, in dit geval een vaccin. Einde quote

De tweelingbroers Alexander (Alex) en Leonidas (Nidas) kijken elk op een andere manier aan tegen de coronapandemie. Protagonist Alex, sinds kort freelance vertaler, gelooft alles wat de regering vertelt over de coronacrisis. Hij kan zich absoluut niet voorstellen dat er sprake is van kwade opzet. In het begin kon ik weinig sympathie voor hem opbrengen en had ik de neiging om te roepen: ‘Man, wees toch geen doetje, word wakker!’ Tegelijk had ik te doen met deze angstige man, die ook nog eens gebukt gaat onder een uitgeblust huwelijk. Zijn vrouw Gonnie wakkert zijn angst alsmaar aan, wat het leven van Alex nog zwaarder maakt.
Na het lezen van een boek verandert er iets in zijn inzichten.

Quote: Ik knikte. ‘Precies, Wij bepalen zelf of we risico lopen. Dat hoeft de staat niet voor ons te doen.’ Ik merkte dat ik onbewust toch nog angst had voor het virus. Einde quote

Helaas ondervindt Alex alleen maar weerstand van zijn vrouw. Er blijven weinig mensen over met wie hij van gedachten kan wisselen.
Aan het eind van het verhaal neemt een van de personages een rigoureuze, maar heel begrijpelijke beslissing.

Erné begint ‘Oogst van de angst’ met de visie van een ‘coronagelovige’. Slim gedaan, omdat het merendeel van de bevolking het narratief van de regering (nog steeds) blindelings gelooft. Door de aanpak van Erné is de kans groter dat de lezer zich identificeert met de protagonist, en het boek dus niet meteen verwerpt. De verhaallijn en het plot hebben niet veel om het lijf, ze zijn ondergeschikt aan het verstrekken van informatie. Deze verstrekt Erné door de ogen van beide broers, in dialoogvorm en door hen te laten overdenken wat ze hebben gelezen, gezien en gehoord over de onderwerpen ‘corona’ en ‘pandemie’. De dialogen komen niet geforceerd over, ze zijn heel natuurlijk en zeker niet storend. De schrijfstijl is vlot, niet ingewikkeld en toegankelijk voor een breed publiek.

Quote: De acht- tot achtenhalf duizend mensen aan de top die de wereld besturen, regelen alles amicaal met elkaar, maar wel volgens de regels die ze zelf hebben opgesteld. Die regels zorgen ervoor dat de gewone man onder de duim wordt gehouden en het niet te druk wordt aan de top. Einde quote

Quote: Bernard en zijn collega’s – dit soort bezigheden is teamwork – schijten op de mensen. Alles is afval, de natuur, de planeet, de mensheid, alles mag kapot, als ze maar hun doelen halen. Einde quote

Ondanks het feit dat ik niet graag een ‘horrorverhaal’ lees tijdens een ‘horrorperiode’ vind ik ‘Oogst van de angst’ een plezierig en zeer nuttig boek. Een eyeopener voor ‘slapers’ en een herkenning voor hen die (al vele jaren) ‘wakker’ zijn. ‘Oogst van de angst’ is een must-read voor iedereen (ook voor jongeren!) en zou eigenlijk verplichte leeskost moeten zijn. Misschien, héél misschien kan het tij dan nog keren.

Wie teleurgesteld is in ‘Oogst van de angst’ houdt er in ieder geval een fraai kookboek aan over. Ik denk dat Erné behalve auteur tevens een niet onverdienstelijke kok is.

Wat opbouwende kritiek: in het dankwoord schrijft Erné o.a. dat Chris Junge de redacteur is die alles ziet. Toch heeft Junge een paar foutjes over het hoofd gezien, waaruit blijkt dat het onmogelijk is om een foutloze tekst te schrijven. (Wordt vervolgd, niet alles past in één reactie.)

'Oogst van de angst' beschrijft in verhaalvorm de achtergronden van het corona fenomeen.
De twee broers, die aanvankelijk totaal verschillende gedachten hebben over corona, komen langzaam maar zeker nader tot elkaar.
Nidas heeft alles uitgeplozen en het is hem volkomen duidelijk hoe de corona pandemie is geregisseerd.
Langzaam maar zeker komt Alex tot het inzicht dat ondanks zijn oorspronkelijke twijfels, er toch veel waars in de verhalen van zijn broer lijkt te zitten.
De auteur heeft veel onderzoek gedaan, er komen zaken aan de orde waar ik tot het moment dat ik het las zelf geen weet van had.
Het verhaal op zich is niet heel bijzonder, maar is een middel om de feiten rondom corona op een rij te zetten en te bespreken.
Het boek leest prettig, hoewel ik de 'kookrubrieken' heb overgeslagen.
De beschrijvingen en bereidingswijzen van diverse gerechten interesseren mij niet en komen op mij vooral over als bladvulling.
Al met al een redelijk compleet beeld van de merkwaardige tijd waarin we al geruime tijd leven.
En áls we de corona periode ooit achter ons kunnen laten, geeft het boek een goed beeld van wat er allemaal in die tijd gebeurd is en vooral: hoe.