Over de rand Mijn baby met een hersentumor. Mijn depressie. Hoe we overleefden

Het leven is te waar om alleen maar mooi te zijn. ‘Over de rand’ is een verhaal over de grillen van het noodloot, over liefde en veerkracht, vallen en opstaan, over wonderen en botte pech. Als we Linda leren kennen lacht het leven haar toe: mooie reizen, lieve vrienden, goede baan, leuke vent, de geboorte van Lars, haar eerste zoon. Maar Lars blijkt ter wereld te zijn gekomen met een hersentumor. Een martelgang van operaties, chemokuren, noodingrepen, valse hoop en slechte vooruitzichten volgt. Uitbehandeld voor het leven goed en wel is begonnen.

Of misschien dan toch weer niet. We lezen hoe Lars op miraculeuze wijze overleeft, terwijl Linda zelf geleidelijk onder de spanning bezwijkt. Ze neemt ons mee in het proces van toenemende stress en vermoeidheid die haast ongemerkt overgaan in een steeds dieper wordende depressie. Ze laat ons toe in de krochten van haar innerlijke wereld, toont hoe ze de grip op het leven en de controle over haar brein verliest, tot we naast haar staan op de bovenste verdieping van een flatgebouw en misschien een beetje beginnen te begrijpen waarom zelfmoord als enige optie overblijft.

Of misschien dan toch weer niet. Want ook Linda overleeft en daaraan hebben we dit goudeerlijke verhaal te danken, geschreven met moed, open vizier en een gepaste dosis Rotterdamse humor. Ik heb het in één ruk uitgelezen en kan het iedereen aanbevelen.

Ik heb ook Linda’s boodschap aan het eind van het boek luid en duidelijk begrepen. In de mallemolen van het leven kan iedereen tegen een depressie aanlopen. Je kunt eraan onderdoor gaan. Je kunt er ook voor behandeld worden en genezen. En dat wordt makkelijker als we het fenomeen uit de taboesfeer halen en gaan behandelen als een gewone ziekte. Zo had ik er nog niet tegenaan gekeken, maar het is eigenlijk een waarheid als een koe. Laten we ernaar handelen.

Mooi geschreven, waargebeurd, verhaal. Auteur deelt haar diepste gevoelens, zonder onnodig drama. Stelt zich kwetsbaar op en spaart daarbij zichzelf niet. Doordat het boek vanuit het ik-perspectief geschreven is voel je je deel van dit verhaal. Het boek plaatste me voor een steeds terugkerend dilemma: enerzijds wilde ik niets liever dan non-stop doorlezen omdat het zo’n aangrijpend verhaal is, anderzijds moest ik soms een pauze nemen omdat het zo bij me ‘binnenkwam’ dat ik even terug moest naar mijn eigen realiteit. Heb veel bewondering voor dit sterke gezin. De thema’s in dit boek zijn heftig, maar door de vlotte schrijfstijl en ook humor is het prettig leesbaar. Boven alles overheerst de liefde voor elkaar, zichzelf en het leven. Een absolute aanrader!

Dit verhaal heeft me echt geraakt. De emoties die Linda doormaakt in het ziekteproces van Lars zijn zo pakkend beschreven dat ze me nog dagen zijn bijgebleven. Je voelt mee met de kwetsbaarheid van dit gezin, snapt hun vechtlust en ziet dat het teveel wordt....

Het is een prachtig geschreven boek dat je in 1 ruk uit wilt lezen. Voor mij als verpleegkundige goed en herkenbaar om te lezen waar een gezin met een zieke baby in terecht komt. Je leeft ontzettend mee met de schrijfster en ziet hoe ze pagina voor pagina verder afglijdt. Ook de boodschap over psychische aandoeningen komt binnen en blijft hangen.

In 1 dag uitgelezen. Pakt je direct. Linda neemt je mee in haar wereld. Knap hoe ze het vertelt en hoe ze je mee neemt terwijl ze steeds dieper verzeild raakt in haar depressie. Ze is een sterk, pienter en positief ingesteld persoon, waardoor je jezelf geen illusie hoeft te maken dat het jou nooit zal overkomen.

Heftig levensverhaal, zonder franjes geschreven. Open en eerlijk, intens.

Een aangrijpend levensverhaal van een moeder over hoe wanhopig en machteloos je bent wanneer je kind doodziek is. Het verdriet en de angst zijn zo goed beschreven dat je het zelf beleeft.

Een indringend verhaal van een spontane vrolijke vrouw die door een diep dal is gegaan, maar er gelukkig uit is gekomen met dank aan goede hulp en dierbare familie & vrienden.

Wat een prachtig boek! Het boek neemt je mee alsof je erbij bent geweest.
Het is heftig om te lezen en als je je daarbij realiseert dat dit écht gebeurd is kan ik niets anders zeggen dan: respect. Ik heb dit boek in 1 week uitgelezen en ik ben van mening dat iedereen dit boek moet lezen om een beter begrip van depressie te krijgen.

Een rollercoaster. Geen rust en ik kan me heel goed voorstellen dat je dit niet kan volhouden. Respect voor de moeder dat ze er weer is bovenop gekomen. Doorzetters zowel moeder als vader. Goed geschreven boek, die je in 1 keer wil uitlezen. Fantastisch.