Persona Q, Shadow of the Labyrinth - 2DS + 3DS

De persona serie is niet bepaald een serie die bekend is voor zijn games op nintendo consoles, sterker nog dit is de eerste die op een nintendo console uitkomt. In het verleden kwamen de Persona-spellen alleen op de Playstation spelcomputers uit.
Waar Persona vooral om bekend staat is zijn diepe verhaallijn met zeer geloofwaardige karakters, ook Persona Q weet het voor elkaar te krijgen zeer geloofwaardige karakters te hebben. Dit is best verassend omdat Persona Q een soort van spin-off is. Het speelt zich namelijk af in een alternatieve dimensie waar karakters uit zowel Persona 3 en Persona 4 elkaar ontmoeten, terwijl dit chronologisch niet zou moeten kunnen. Zonder teveel te verklappen, Atlus (de makers van het spel) hebben het voor elkaar gekregen het plot toch te laten werken. Helaas gaan bepaalde personages hier wel aan ten onder. Bepaalde eigenschappen van karakters worden enorm vergroot, totdat het belachelijk word, bijvoorbeeld een vrouwelijk karakter genaamd Chie (uitgesproken als tji-ee) is plotseling compleet geobsedeerd door vlees, dat soort dingen maken de ervaring niet minder leuk, maar wel wat minder geloofwaardig. Ook moet ik vermelden dat dit spel zowel Persona 3 en 4 qua verhaal niet verpest en dus op zich een goed beginpunt voor de serie is. Dit betekent natuurlijk niet dat het voor fans van de serie niets aan is, want de nieuwe verhaallijn zorgt zeker voor interessante gesprekken tussen karakters die elkaar eigenlijk nooit zouden moeten ontmoeten. Het typische gevoel voor humor is dan ook zeker aanwezig.
De stijl van het spel is overigens geweldig. Het gebruik van de chibi-stijl zorgt ervoor dat karakters er uniek uit zien en bepaalde karakters worden er zelfs heel schattig van.
Dan nu het belangrijkste deel van het spel, hoe speel je het? Persona Q is een dungeon-crawler, oftewel je gaat een onbekend doolhof in en je moet het einde vinden. De twist in dit geval is dat je je eigen kaart moeten tekenen op het onderste scherm, iets wat Atlus direct uit hun Etrian Odyssey serie heeft gehaald, het spel houd je de hand dan ook echt niet vast, je moet het zelf doen. Een andere toevoeging zijn de F.O.E.'s supersterke vijanden die in het doolhof ronddwalen, ze volgen een vast patroon, dus je kunt ze vermijden, dat is dan ook een aanrader want ze vegen de vloer met je aan als je niet voorbereid bent.
Het laatste punt wat ik wil benoemen is de muziek.
De muziek van de Persona serie is meestal een combinatie van rock, pop, jazz, klassiek, maar vooral J-pop. Iets wat dan ook zeker niet in dit spel ontbreekt, zowel oude liedjes uit Persona 3 en 4 als nieuwe liedjes worden zeer goed gebruikt en voelen altijd op hun plek.

Kort samengevat, dit spel is zowel geschikt voor nieuwkomers in de serie en veteranen, heeft een redelijk hoge moeilijkheidsgraad, maar niets onvermijdelijks,(de moeilijkheidsgraad kan in het begin verandert worden) bevat een goed verhaal en goede muziek.

Ik raad dit spel dan ook aan iedereen aan die iets unieks wil spelen.

Persona is a spinoff from the Shin Megami Tensei series, and as such it has the same element of having demons (called Personas) to help you in battle. And through fusion in the Velvet Room you can acquire personas that are stronger or have a better skill set. This latest game, Persona Q: Shadow of the Labyrinth is the first one to be released on the 3DS, and it’s my first encounter with this series. Still, aside from seeing familiar elements from Shin Megami Tensei, that I’ve played before, I see another familiar set of gameplay elements, those of Etrian Oddyssey. Not surprising then, that I really like this game! If you like Etrian Odyssey, then you will surely like this game too. It even got me thinking of perhaps owning a PS Vita in future, if only to see the originial Persona 3 and 4. From what I’ve seen of it, it doesn't use the grid like Persona Q does, but still, turn based battle, which I always prefer.
But overall, a great game! You can read my full review here: http://wp.me/p43dCw-gn