Place Of Greater Safety

Zo luidt de leus het symbool is geworden van de Franse Revolutie. De bedenker van deze leus was Georges-Jacques Danton, een advocaat en politicus die leefde van 1759 tot 1794. Hij was één van de belangrijkste politieke leiders tijdens de Franse Revolutie, net als Maximilien Robespierre die leefde van 1858 tot 1794.
De beide mannen komen tegenover elkaar te staan, als de revolutie in een cruciale fase komt.
Frankrijk is vanf 1792 verwikkeld in een oorlog met bijna alle omringende landen, terwijl interne politieke tegenstellingen het land dreigen te verscheuren: er zijn royalistische opstanden, ultrarevolutionaire complotten, er heerst hongersnood en er is sprake van en een enorme geldontwaarding.
Robespierre's antwoord op al deze bedreigingen van de revolutie is de Terreur: tegenstanders, speculanten, woekeraars en koningsgezinden worden in groten getale opgepakt en geëxecuteerd. Danton wil een eind maken aan de Terreur, terwijl Robespierre deze wilde handhaven omdat de revolutie nog niet veilig is gesteld.
Danton houdt van het leven, van de liefde, van eten en drinken. Hij is een politicus die niet vies is van geld, en die er, voor de goede zaak, niet tegenop ziet om vuile handen te maken. Robespierre is een pure idealist, zijn bijnaam is "de onomkoopbare". Hij is oprecht begaan met het lijden van het gewone volk, en wil van Frankrijk een paradijs op aarde maken. Iedereen die daaraan in de weg staat, is volgens hem een vijand van het volk en de terreur zal genadeloos afrekenen met vijanden van het volk.
Hun verschillen van opvatting over politiek komen voort uit hun verschillende karakters, die werden gevormd in hun jeugd. Danton had een gelukkige, onbezorgde jeugd en is een ongecompliceerd mens met het hart op de tong. Robespierre daarentegen had een miserabele, liefdeloze jeugd. Hij is een gesloten, gereserveerde einzelgänger, pessimistisch en wantrouwend van aard, die moeilijk contract maakt met andere mensen.
Hun beider vriend was de dichter, journalist, advocaat en flierefluiter Camille Desmoulins. Als Camille's beide vrienden, die tijdens de revolutie de machtigste mannen van Frankrijk worden, de strijd aangaan om te bepalen wiens visie op de toekomst van de revolutie zal worden uitgevoerd, moet Desmoulins kiezen......
Een prachtig geschreven boek, spannend tot de laatste bladzijde, hoewel je weet wat er gaat gebeuren. Hilary Mantel vertelt het leven van deze drie fascinerende mannen en het verhaal van de tijd waarin zij leefden. Ik heb vrij veel gelezen over de Franse Revolutie en durf te beweren dat de sfeertekening, de achtergrond, de hoofdpersonen en de vele, vele andere historische figuren die optreden en de gebeurtenissen die plaatsvinden, naar waarheid zijn weergegeven. Waar de schrijfster wel heeft gespeculeerd en een eigen draai aan de geschiedenis heeft gegeven, doet ze dit met grote kennis van, en liefde voor, het onderwerp. Een hele knappe prestatie!!! Een geweldig boek, dat je in één ruk uitleest, ook al heeft het bijna 800 bladzijden. Ten zeerste aan te bevelen. Als het mogelijk was zou ik tien sterren geven!

A Place of Greater Safety is a good take at explaining and describing the French Revolution from within, but the overwhelming number of characters makes the storyline difficult to follow. Added to that H. Mantel choses to switch the narrative perspective continuously (different first person narrators, third person narrator) making it even more chaotic.

I'm not completely sure the confusion the book left me in was a deliberate attempt at portraying these confusing times or just a lack of focus. I believe that less attention for detail and a story focused on a smaller part of the events would have been more gripping or would have showed greater mastery at identifying the true essence of the events. However, one must admit the book must be the result of great effort in studying the French Revolution and all its different political plots and intrigues.

Mevrouw Mantelle is een eminent schrijfster en kiest voor een mooi onderwerp de franse revolutie. In aanvang grijpt het boek je ook aan door haar stijl vooral, later in het boek verliest ze zichzelf in de personages en gebeurtenissen die zijn verzonnen heeft. Er is geen ' narrative' en het wordt langdradig met 250 bladzijden minder had het wellicht een spannend boek kunnen zijn.