Quo

Hoewel ik geen Quo fan ben is deze cd van zeer hoge kwaliteit,de ene na de andere nummer knalt uit de speakers, in een woord geweldig top.

Quo in gouden jaren .Super!!!

Studioalbum Quo vormt het hart van een ijzersterke trilogie met Hello! (1973) en On The Level (1975). Quo’s moddervette plaatwerk uit 1974 mag echter gerust ook een Alan Lancaster-album genoemd worden. Zes van de acht composities vloeiden uit zijn pen. Alan Charles Lancaster, geboren te Peckham op 7 februari 1949 en van beroep bassist/vocalist, maakt Status Quo hiermee definitief tot een grootheid in bluesboogierockshuffle.
Met Backwater, Just Take Me, Break The Rules, Drifting Away, Don't Think It Matters en Lonely Man schrijft Alan Lancaster onbetwistbaar rockgeschiedenis.

Een zonnige toekomst gloort vanaf “Quo” ook voor Lancasters’ medebandleden.
John Robert Coglan (eigenlijk: Coughlan) van 19 september 1946 en geboren te Dulwich, kan verder voor jaren zijn bierconsumptie betaalbaar houden. De vader van een dochter en daarnaast uiterst zwijgzame Range Rover-autofan, valt eigenlijk alleen nog maar op door zijn uitspraak: “Ik ben de beste drummer van een Quo-nummer, zelfs als dat nog niet eens geschreven is”.

Francis Dominic Nicholas Michael Rossi die op 29 mei 1949 ter wereld kwam in Forest Hill, betaalt meteen zijn huis in Surrey af, waarin hij overigens al sinds zijn achttiende woonde. Bovendien is hij in staat hier nu een uitgebreide huisstudio in te richten: ARSIS (A Roof Somewhere In Surrey). Rossi kan dan lekker thuis blijven werken, en dat is maar goed ook, want zijn acht kinderen uit twee huwelijken kunnen papa slecht missen. “Frame” (bijnaam) schiet verder op kleiduiven en vertroetelt koikarpers.

Richard John Parfitt, geboren te Woking/Surrey op 12 oktober 1948, leert echter ook wel de schaduwkanten van het leven kennen. Zo kan hij vroege “zandbakliefde” Patty ondanks eerder een langdurige relatie en later huwelijk -onderbroken door zijn eerste officiële trouwpartij, maar niet vasthouden. Belastingsperikelen (1978), de verdrinkingsdood van dochtertje Heide, een zware bypassoperatie (1997) en veronderstelde keelkanker (2005) trekken toch een zware wissel op WOMAR (Wild Man Of Rock) Rick Parfitt.
Na de zonen Richard (1978) en Harry (1989) mag hij via IVF echter op 26 mei 2008 tweeling Tommy en Lily Rose in de armen sluiten. Samen met derde echtgenote Lyndsay Whitburn eind goed, al goed?

Laten we tot slot ook maar meteen een mythe ontzenuwen: Status Quo is nooit een pure viermansband geweest. Mondharmonicaspeler Bob Young heeft op vele fronten (studio en live) zijn inbreng in Quo van 1969 tot 1980 en weer vanaf 2000. Vergeet ook eventjes Bernie Frost niet, die zeker vanaf 1978 ongeveer dezelfde rol speelt.

En hoe onstond menig bonje binnen Quo?: Lancaster, Parfitt en Rossi bespelen meerdere muziekinstrumenten en denken alle drie de beste vocale kwaliteiten in huis te hebben.

Maar ja, Quo: altijd best aardige jongens gebleven; toch?