Quotum

Het verhaal start op een interessant en spannend moment in het leven van de twee broers Tommy en Axel. Ze leven al twee jaar met schaarse middelen, en ondanks dat het een oneerbiedige positie is tegenover de mensen die wel nog lampen, snoepgoed en telefoons bezitten, proberen ze er het beste van te maken. Het duurt niet lang of het gaat mis. Hun huis wordt doorzocht wanneer ze niet thuis zijn en daarna moeten ze vluchten om zichzelf te redden. Met hun dertien en vijftien jaar hebben ze nog niet veel levenservaring en dat komt tijdens hun vlucht ook regelmatig naar voren. Ze maken niet altijd even goede beslissingen en weten zichzelf soms niet eens meer raad wat te doen. Het feit dat dit bespreekbaar wordt gemaakt, zorgt ervoor dat het verhaal wat geloofwaardiger wordt. Want ondanks dat het zich in een dystopische wereld afspeelt, de gebeurtenissen voelen levensecht.

De schrijfstijl is regelmatig behoorlijk beschrijvend en ondanks dat er genoeg gebeurtenissen plaatsvinden of dialogen voorbij komen, leest het af en toe wat traag. Dit komt af en toe door de zinsopbouw, dat een zin net niet helemaal lekker loopt en de aandacht hierdoor verslapt. Maar de herhaling van de denkpatronen van de personages hebben er ook mee te maken. Vooral Axel valt op een gegeven moment veelal in herhaling wat betreft het leiden van de groep en het niet kunnen vertrouwen van anderen. Hierdoor wordt zijn personage voorspelbaar en minder interessant. Wanneer Axel en Tommy overigens bevriend raken met Mau, Yannis en nog enkele andere slinkers, neemt het verhaal een andere wending. Zo lees je om de zoveel hoofdstukken ook vanuit het perspectief van een antagonist. Hij gaat undercover dus het is niet duidelijk welk personage hen op een gegeven moment zal gaan tegen werken. Door goed te lezen en alle gebeurtenissen goed te analyseren, zal het voor een gevorderde lezer niet moeilijk zijn om de dader aan te wijzen. Maar deze perspectiefwisselingen brengen wel extra spanning met zich mee.

De onschuld en onwetendheid van de jonge personages strekt zich uit tot verder in het verhaal als ze uiteindelijk bewijsmateriaal in handen krijgen. Ze hebben geen flauw idee wat ze er mee moeten en het is nog lastiger voor ze om het te ontcijferen. Met hier en daar ene beetje hulp, maar niet altijd van de goede kant, komen de jongens erachter dat ze iets groots hebben ontdekt. Hoe meer initiatief ze nemen, hoe benarder hun situatie wordt. De spanning wordt zo steeds een tandje hoger tot er een ontknoping plaatsvindt. Met een mooi, maar nog niet afgesloten einde weet Marloes Morshuis de lezer uit te dagen om op het vervolg te wachten.

spannend boek en ziet er mooi uit. favoriete schrijver van onze zoon

De aarde is overbevolkt. We zijn met te veel mensen en maken de aarde kapot. De oplossing? Een quotum. Een maximum aantal inwoners per land.
Axel en Tommy hebben pech, zij zijn een van de gezinnen die uitgekozen zijn om in de slinkstand te gaan. De Euro-Unie probeert met de slinkstand te voorkomen dat ze mensen moeten vermoorden om aan de quota te komen. Slinkers tellen namelijk als een half persoon omdat zij niet naar school mogen, ze krijgen een armazlig voedselpakket en werken in slinkerdienst.
Als de ouders van Axel en Tommy worden opgepakt moeten ze vluchten naar een veiligere plek. Maar is er wel een veilige plek voor slinkers?

Ik vind het een ontzettend goed bedacht dystopisch verhaal. Tijdens het lezen was ik onder de indruk van de wereld en hoe alles in elkaar zat. Het heeft me ook best wat kippenvel bezorgd omdat een overvolle aarde toch best dicht bij de realiteit ligt en bepaalde toestanden niet ondenkbaar zijn als je kijkt naar de geschiedenis van de mensheid.

Helaas voelde ik heel weinig binding met de hoofd personages. Dit kwam vooral omdat ik me totaal niet kon vinden in hun gedrag of gedachtengang. Tommy was de enige waarbij ik me wel wat kon inleven maar Axel en Sunny wekte vooral wat irritatie op. Ze waren naar mijn mening vaak onnodig hard en gemeen en iets te veel "tough love".
Wel merkte ik dat de personages groeide naarmate het verhaal vorderde.

Wat ik een beetje miste in dit boek was een map. Ik had heel graag gezien hoe de Euro Unie er precies uitzag, welke landen erbij horen, waar het moeras was etc. Dat had het net wat tastbaarder gemaakt voor mij.
Ook hoop ik dat we in het tweede deel wat meer te zien zullen krijgen over slinkkampen, ondanks dat ze zo gruwelijk klinken.

Al met al vond ik het boek leuk en smaakt het naar meer! Ik ben heel benieuwd naar het vervolg en hoe het verhaal zich verder gaat ontwikkelen.