Rainbow pocketboeken 950 - Zaterdag " Wijnig Auteurs Formuleren Zo Raak,Zo Zeldzaam Precies.Verbluffend."

In dit boek wordt een zaterdag beschreven van de hoofdpersoon. Een zaterdag die anders verloopt dan anders en waar de hoofdpersoon het nodige beleeft.

Het boek heeft voor mij twee kanten: aan de ene kant, zoals altijd, de zeer mooie en goede schrijfstijl van de schrijver en het toch spannende verhaal; aan de andere gaat dit boek over slechts één dag en weidt de schrijver uit in herinneringen, gedachtes en meningen van de hoofdpersoon, die soms het boek langzaam maken, waarneer de verhaallijn juist spannender wordt!

Niet voor de 'gemakkelijke' lezer, maar zeker de moeite waard voor wie houdt van de mooie en goede schrijfstijl van McEwan.

Geschreven bij Zaterdag

Henry Perowne is een neurochirurg. Al uit de eerste paar bladzijden blijkt dat hij extreem veel taken parallel kan uitvoeren. Omdat een aantal collega’s ziek is, neemt hij hun werk over door meerdere operatie gelijktijdig uit te voeren, geholpen door een kundig team. Zo veel als hij aan kan in de operatiekamer, zo veel doet hij ook op zijn vrije zaterdag. Talloze afspraken volgen elkaar op, met een bezoek aan zijn dementerende moeder in het tehuis als verstilling in het relaas. De enorme dynamiek die tot dan toe beschreven is komt tot stilstand en hij er is alleen voor zijn moeder. Een prachtig en aangrijpend deel van het boek.

Het bezoek aan zijn moeder is echter ook een metafoor, voor wat hem te wachten staat later op de dag. Een toevallige aanrijding brengt hem in een benauwende positie, waar hij zich door zijn professie uit kan redden. Enerzijds stelt zijn beroep hem in staat om afstand te nemen van zijn emoties en rationeel te handelen, anderzijds helpt zijn aanzienlijke medische kennis om gebruik te maken van de situatie, waarbij hij zich wel afvraagt of hij ethisch bezig is. Een vraagstuk waar hij later een uitweg uit vindt.

De gebeurtenissen van de dag zijn een voorbode voor wat hem te wachten staat. Een dramatische gebeurtenis brengt zijn wereld tot stilstand. Een existentiele bedreiging moet het hoofd worden geboden. De ontwikkelingen houden je op het puntje van je stoel en jagen je door de passages heen.

‘Zaterdag’ is wederom een uitmuntend boek van McEwan. Het is uitvoerig gedocumenteerd, zoals we van hem gewend zijn, en de auteur gebruikt prachtige taal. Het boek bevat meerdere lagen en maakte bij mij begrippen wakker als ‘ingeklemd zitten tussen uitersten’, ‘ondersteund door een uitgebreid support system’ en dynamiek en verstilling. Het boek stemt inderdaad tot nadenken, ook lang nadat je hebt weggelegd.

Dit boek gaat over één dag uit het leven van een neurochirurg. Het begint redelijk rustig met een blik uit het raam. 's morgen vroeg en eindigt ook weer min of meer zo. Het is een cirkel. Deed me sterk denken aan het ijzeren motto dat de oude grieken al hanteerden: eenheid van plaats, tijd en handeling.
Er gebeurt verbazend veel, de setting is eigentijds, heel eigentijdse problemen kom je tegen, zoals wel of niet meedoen aan de oorlog in het Midden Oosten, maar ook de visie op hoe ver men is in de neurochirurgie, wat men weet van de werking van de hersenen en daartussen nog veel meer. Popmuziek, massademonstraties, ga maar door. Allemaal boeiend beschreven en met intelligente dialogen. Die helaas in mijn eigen leven niet vaak op dit niveau gevoerd worden.
Ik vond het een prachtig boek en heb het, zover andere bezigheden het toelieten, in een ruk uitgelezen.

Gewoon een magnifiek boek!

Ik moest dit boek voor school kopen en lezen. Omdat ik zelf van lezen houd, vond ik dit geen probleem en ik ging met gemak het boek door. Ik vond het een bijzonder boek; zeker het lezen waard, door de manier waarop het geschreven is leest het lekker makkelijk weg. Wel is het jammer dat dat hoofdpersoon niet iemand is waar je erg meeleeft, het verhaal is erg afstandelijk geschreven.

Geschreven bij Zaterdag

Het gegeven van de succesvolle neurochirurg die op een doodgewone zaterdag te maken krijgt met ramspoed en voorbodes daarvan is tergend traag beschreven. Het verhaal ontvouwt zich tergend traag en bevat een aantal onwaarschijnlijke toevalligheden, maar boeide mij omdat er een zeer zeldzame neurologische aandoening in voorkomt die bijzonder herkenbaar wordt beschreven. Huiveringwekkende paragraaf.

Geschreven bij Zaterdag

Nou, zo fijn is het allemaal niet wat je leest. Maar ongelooflijk hoeveel bladzijden over 1 dag kan worden geschreven. Knap dat wel. Koppie er bij houden! Nog niet uit gelezen, vind het wel onderhoudend.

Geschreven bij Zaterdag

Prachtig boek van McEwan en als NL vertaling handig vanwege de neurochirurgische termen.

Geschreven bij Zaterdag

het artikel is prima nette bezorghing
maar inhoudelijk een slecht boek

Op aanraden van mijn buurvrouw begon ik in Zaterdag, niet wetende waar het over zou gaan, niet wetende dat het heel beschrijvend zou zijn en zelfs maar een dag zou beslaan. Zij beschreef het als een verhaal waar alle lijnen weer bij elkaar komen, en daar hou ik erg van. Ik moest ontzettend wennen aan de schrijfstijl en het slome tempo. Tot pagina 200 had ik het gevoel dat er niet zoveel gebeurd was (het blijft immers een dag) tot het verhaal omslaat en ontzettend spannend word. Het maakt dat je het boek niet neer kan leggen... tot het verhaal weer verandert en nog harder uitdooft dan een nachtkaars... Dan breekt er bijna een nieuwe dag aan en laat McEwan een onbevredigde lezer achter met een verhaal wat natuurlijk doorgaat, want het leven gaat door.

Jammer, dat is het tempo (en de beschrijvende schrijfstijl), tenzij je daar van houdt. De hoofdstukken die eigenlijk te lang zijn om lekker te kunnen lezen voor het slapen gaan. Het verhaal wat omslaat tot spanning en daarna terug naar de rust van daarvoor. Knap is het dat van een dag een verhaal van 330 pagina's is geschreven wat om sommige vlakken nog weet te boeien ook.