Red Ons Maria Montaneli

Het boek zou over een zwakbegaafde jongen moeten gaan, maar ik vind dat, dat niet helemaal terecht is. In het verhaal wordt zijdelings over deze jongen gesproken. Een aantal keer komt er een kleine verwijzing naar hem, maar dit is absoluut niet de leidraad. Het is meer een autobiografisch verhaal, over hoe de schrijver zijn tijd op de Montessori school heeft beleefd. Tenminste, ik neem aan dat het eigen bevindingen zijn, anders weet ik niet waar de schrijver al deze wijsheden vandaan haalt. Hij beschrijft namelijk hoe zijn tijd was op school. Af en toe gaat het verhaal heel erg van de hak op de tak. Er zitten steeds kleine verhaaltjes in het hele boek. Ook kom je meer te weten over het leven van de schrijver zelf, dan over de jongen waar het over zou moeten gaan. Het verhaal is echter wel komisch geschreven en je ziet wel dat de schrijver een grote mond heeft, maar hij denkt later wel over dingen na. Het boek is qua taalgebruik erg stads en plat. Ik vind het niet storend, maar ik kan mij voorstellen dat sommige mensen dit echt iets te veel van het goede vinden. Er zit niet echt een moraal in het verhaal, het is ook niet echt een verhaal, maar meer een soort dagboek. Ik vind dit boek wel een aanrader.