Schakers portretten

"Schakers" is een prachtig boek, zeker voor (ex-)schakers van mijn generatie, die als jongetjes van rond de 10 jaar met rode oortjes Spasski-Fischer volgden en voor wie Timman zelf ook een rolmodel was. Hij geeft unieke inkijkjes in de persoonlijkheden van Aljechin, Botwinnik, Larsen, Tal, Spasski, Fischer, Andersson, Kasparov, Judith Polgar, en Carlsen, vaak (zelfs bij Aljechin, die hij uiteraard nooit heeft ontmoet) op grond van eigen ervaringen. Het is merkwaardig dat aparte hoofdstukken over Euwe en Karpov ontbreken, al wordt de laatste en passant meegenomen in het hoofdstuk over Kasparov en staan er ook wat opmerkingen over Euwe in de hoofdstukken over Aljechin en Fischer. Ook jammer dat Timman niet per geportretteerde schaker (minstens) een door hemzelf diep geanalyseerde karakteristieke partij opneemt. In die zin zijn de vijf boeken "My Great Predecessors" van Kasparov veel vollediger, temeer daar ook Kasparov zijn eigen mening niet onder stoelen of banken steekt. Timman geeft echter wel een ander soort informatie, die zo te lezen wat meer diepgang heeft, en hij schrijft ook beter (dat was al zo in zijn eerdere autobiografie "Het Smalle Pad" en is sindsdien alleen nog maar beter geworden).
Over Fischer dacht ik bijv. in de loop der jaren wel alles gelezen te hebben, met ook nog de uitstekende recente tv-documentaire (inmiddels ook op dvd), maar er stond toch veel nieuws in Timmans portret van de schaker die van de afgelopen 50 jaar toch het meest tot de verbeelding sprak en voor velen (zoals ondergetekende) ondanks de zielige afgang van zijn leven na 1972 en de objectief mogelijk betere prestaties van Kasparov ook altijd De Grootste zal blijven. Tal als voortdurende rokkenjager was mij ook niet bekend (i.t.t. diens niet aflatende greep naar de fles, waar Timman ondanks zijn bewondering voor Tal ook niet omheen kan). Overal vindt hij een mooi evenwicht, de persoonlijkheden worden compleet in beeld gebracht, en dat in relatief weinig pagina's: een knappe prestatie.
Opvallend is ten slotte dat de auteur in vrijwel ieder hoofdstuk direct of indirect weet op te merken dat hij zelf een topschaker is (of beter gezegd: was). Dat mag zo zijn, maar Fischer, Karpov en Kasparov waren in mijn ogen toch schakers van een andere planeet (gelukkig lees je af en toe tussen de regels door dat Timman er zelf ook zo over lijkt te denken). Timman beschrijft de mondiale top sinds Aljechin: voor een minstens zo lezenswaardig portret van de (vooral Nederlandse) subtop - zo niet middelmaat - zie de recente autobiografie "Zwart op Wit" van Paul van der Sterren. Verschillen moeten er blijven!

Leuk en interessant boek over diverse schaakmeesters. Doordat het geschreven is door Jan Timman is het nog eens extra interessant.
Wel is het boekje wat gedateerd...het stamt uit 2012