Schimmenstorm

De boeken van Garvin Pouw zijn tot nu toe altijd een avontuur op zich gebleken. Je stapt al lezende zo’n andere, fantasievolle en vooral rijke wereld binnen dat je vooraf al weet dat je hier behoorlijk wat leesuurtjes aan kwijt zult zijn. Toch ben ik telkens weer benieuwd naar een volgend boek van zijn hand. Zo begon ik deze keer aan het Fantasy boek ‘Schimmenstorm’, wat een vervolg is op ‘Schaduwkoningin’ die ik ook met genoegen gelezen heb.
Omdat ik nogal veel lees en ook vele genres moet ik mij er soms toe zetten om een epische fantasy te gaan lezen. Het is namelijk toch een andere denkstijl die ik aan moet nemen tijdens het lezen van zo’n verhaal. Het vergt namelijk gewoon andere eigenschappen van jou als lezer om zo’n verhaal in de juiste context te lezen en te plaatsen. Het is voor mij met geen enkel ander type verhaal of genre te vergelijken. Alles wat je bekend is qua realiteit zet je op het moment van lezen van een high fantasy verhaal uit. Juist dat maakt dat ik geniet van zo’n boek en mijn eigen fantasie en voorstellingsvermogen weer op een hele andere manier gebruik dan tijdens het lezen van een thriller, roman, YA etc.
“Haar huid was een weerspiegeling van kelkkleuren, rijk en golvend. Stromend en vol.”
De schrijfstijl van Pouw maakt het mogelijk om je een voorstelling in gedachte te laten maken van dat wat je leest. De manier van schrijven is wat mij betreft absoluut bloemrijk te noemen en dit past in zijn geheel bij de wereld waarin het verhaal zich afspeelt en diens karakters. De bewoording en omschrijvingen vergt concentratie van de lezer maar geeft je daardoor wel de kans om op te gaan in een prachtige bijzondere wereld en (soms enge) karakters te leren kennen.
“…en toen zag Kyrasha in dat boven jezelf uitstijgen misschien de enige manier was om nog ergens te komen. Ze sloot haar ogen en ze nam de stap.”
In dit boek maken we kennis met vele personages die in diverse opzichten allemaal anders zijn van elkaar. De veelzijdigheid van de karakters toont aan dat de schrijver een enorme verbeeldingskracht heeft. Al die karakters zorgen er samen voor dat er gigantisch veel te beleven is in dit boek. Kantelpuntje is wel dat ik als lezer er enige tijd overdeed om alle personages uit elkaar te houden en de juiste plek toe te dichten in het geheel. Door een groot aantal nieuwe karakters in dit vervolg ontstond er ook weer meer ruimte voor het ontwikkelen van andersoortige persoonlijkheden en de daarbij behorende karaktertrekken.
“Groene glimwormen aan het plafond voedden zich op boomsappen en zorgden voor een zacht en aangenaam licht.”
‘Schimmenstorm’ is één lange, spannende, verrassende, magische, angstaanjagende tocht waar je al lezende in meegezogen wordt. Geduld, overwinning van wanhoop, vechtlust en overlevingsdrang zijn zaken waar de karakters mee te maken krijgen en automatisch voel je dit mee terwijl je leest. Het zorgde er bij mij voor dat ik wilde blijven lezen, wilde weten hoe het verder ging maar tegelijkertijd stoorde het mij af en toe omdat het langdradig leek te voelen.
“Het bracht haar een akelig bonzen in haar hart en het deed haar veel vergeten van wat er door haar hoofd had gespookt.”
Toch heb ik wederom genoten van een nieuw prachtig fantasy verhaal van Garvin Pouw. Ook zal ik zijn volgende boek graag weer willen lezen. Het is gewoon bijzonder knap als iemand zo’n omvangrijke nieuwe wereld weet te scheppen waarin de meest originele verhalen zich af kunnen spelen. Ik zeg als je houdt van het genre geef dan ook zeker eens deze schrijver van Nederlandse bodem de kans.

‘Schimmenstorm’ is het vervolg op ‘Schaduwkoningin’ en vertelt het verhaal over de Valta, een magisch woud. In dit woud staan reusachtige Levianters, bomen zo groot dat er verschillende niveaus, verdiepingen ontstaan. Hoe verder weg van de zon, hoe donkerder het leven op dat niveau. Op de woudbodem is bijna geen leven mogelijk. Op elk niveau van het woud is er echter leven, er zijn diverse soorten nimfen, elfen, kabouters, nimfanen. We vinden er Nivé, de riviernimf, terug, de heldin uit ‘Schaduwkoningin’ en haar geliefde Ayen-Ada een Sherendi.
Met hen maken we kennis met een Nara, een vrouw zonder geheugen, ze wordt door Ayen Kyrasha genoemd, dat is niet haar echte naam. Ayen en Nivé denken dat Kyrasha de reïncarnatie is van de Godinne en helaas voor hen vindt Isinger, de krijgsheer van de Duistere God, dat ook. Maar wacht eens even, Isinger was toch gedood in de grote veldslag van Viliria? Ja, Dat klopt, maar het blijkt dat Isinger vanuit het dodenrijk nog veel meer macht heeft dan ooit tevoren. Hij stuurt zijn Schimmen erop uit niet alleen om Kyrasha te vinden maar ook om een geschikt lichaam te vinden om in terug te keren naar de levenden.
Een spannend verhaal ontspint zich, de auteur maakt daarbij gebruik van twee verhaallijnen. Een lijn met daarin de heldinnen Nivé, Ilèny en Kyrasha en een lijn met Ayen en Djaim, rotsnimf en geliefde van Ilèny. Ze gaan al vroeg in het verhaal uiteen, de dames om veilig te zijn en de heren om hulp in te roepen in de Licht-Val. De dames zijn echter allesbehalve veilig en de heren zullen de Licht-Val nooit bereiken…. Gelukkig heeft Nivé de hulp van het magische zwaard Xifrèl, een levend zwaard dat de ziel herbergt van de tovenares Fellkra. Maar is het alleen het zwaard dat haar ziel draagt? Ook Nivé immers verandert, is ze nog wel zichzelf? En wat te zeggen van Kyrasha, wie is ze eigenlijk, zal ze haar herinneringen terugvinden of is Isinger haar te vlug af en weet hij haar te betoveren? Ilèny weet heel goed wie ze is maar weet Djaim, haar geliefde dat ook? En zal hij zijn faalangst te boven komen en een held worden?
Garvin Pouw weet alles in een prachtig en spannend verhaal neer te zetten in de magische wereld die hij geschapen heeft.

Mijn mening: Garvin Pouw heeft met de Valta een unieke wereld geschapen, een magisch woud met veel verschillende niveaus. Op elk van die niveaus vind je kenmerkende soorten, veel ervan zijn nimfen. Nimfen hebben zich gedurende eeuwen aangepast aan hun niveau en de kenmerken ervan. Er zijn riviernimfen, zonnenimfen, boomnimfen, te veel soorten om op te noemen. Wanneer je een fantasyroman van Garvin Pouw leest, moet je je in zijn Valta onderdompelen. En als je dat doet, dan gaat de Valta voor je leven. Dan zie je de verschillende niveaus en de wijze van leven van de nimfen. Dan gaat de strijd tussen goed, de Godinne en kwaad, Isinger, leven. Een strijd die niet zomaar door een van de partijen gewonnen wordt. Een strijd waarin de helden en heldinnen zichzelf tegenkomen, in feite strijden ze niet tegen Isinger maar tegen zichzelf. Verwacht dus geen makkelijke roman van Garvin Pouw maar als je eenmaal zijn Valta binnengaat dan ben je verkocht! Ik heb er wederom van genoten, voor mij een dikke vier sterren waard.

In dit deel is er nieuw gevaar die de Valta teistert, namelijk Woudgeesten en Finistra die door het woud bewegen op zoek naar een prooi..De zielen van gevallenen werpen zich de levenden…Gruwelijk en geheimzinnig . Op een duister eiland doet een tovenaar ook aparte dingen.

Nive en Aeyen zijn nog steeds op weg naar de Licht-Val . Maar als er een Schimmenstorm over de Valta raast, hebben ze hele andere prioriteiten.

Je komt in dit deel oude bekenden tegen maar ook een heleboel nieuwe personages. Van een aantal weet je al meteen dat ze niet deugen en met andere heb je meteen een band. Ik leef erg mee met Kyrasha, je leert haar steeds beter kennen naarmate het verhaal vordert. Ze is een bijzonder iemand. Djaim , een rotsnimf, en zijn vriendin Illeny, een Fleuriveller, zijn mijn favoriete personages. Frezl ook .Met Aeyen heb ik veel minder, ik kan hem niet goed peilen. En zo zijn er nog een paar waar ik de kriebels van krijg.Ik noem bewust geen namen omdat dat anders een spoiler zou zijn. De karakters zijn allemaal goed genoeg beschreven om je in hen in te kunnen leven.

Het verhaal wordt door de auteur erg filmisch beschreven, je krijgt een goed beeld van de wereld en alle personages in Valtada maar dit heeft als nadeel dat sommige stukken aan de lange kant zijn. Het komt wat langzaam op gang naar mijn smaak. Uiteindelijk is wel degelijk genoeg actie en spanning. Dat zijn de momenten waar je je helemaal opgaat in het verhaal. Een strijd tussen meerdere volkeren op verschillende niveaus van de Valta, tussen goed en kwaad. Je ziet het zo voor je.

Omdat er veel personages zijn, zijn er ook meerdere verhaallijnen. Deze lopen naast elkaar maar zijn niet storend. De verhaallijnen hebben allemaal iets met elkaar te maken, daar kom je in de loop van het boek achter. Je weet dan ook wat een Schimmenstorm voor iets is, geloof me als ik zeg dat je het niet mee wilt maken…

De opbouw naar het plot is goed… het is een passend eind maar je weet dat er nog meer komt in het volgende deel. Hoe loopt het af?

Garvin Pouw- Schimmen Storm

In dit tweede deel, ligt de duisternis nog meer op de loer. Het neemt alles, wat het te pakken kan krijgen. Geesten en schimmen nemen bezit van het woud en hun bewoners. Niemand is meer veilig, de magie begint steeds duisterder te worden. Het is behoorlijk beklemmend. Oude bekenden: Nive en Ayen gaan op reis naar de Licht-val met hun gewonnen prijs. Deze prijs vormt een belangrijke spil in dit tweede boek. Dat vond ik een mooie en zeer interessante verhaallijn. Het boek begint met de rotsnimf Djaim en Ileny, een nimf die heel erg veel van bloemen houdt. Zij komen erachter dat het duister steeds dichterbij komt.

Er zijn veel oude personages die weer ten tonele verschijnen, maar ook een aantal nieuwe. Mijn favoriet, is deze keer Frezl, een bruintje. Een klein mannetje, die bij de eekhoornbrigade zit. Hij werkt op de zenuwen van Djaim. En Djaim is soms best een mopperkont, maar Frezl drukt ook nog eens, op de verkeerde knopjes bij Djaim. Dit zorgt voor veel humor, maar ook voor irritatie. Er zijn ook kabouters, draken en zeer rare insecten. Echt pure fantasy, maar dan wel in een steeds dystopisch wordende wereld.

De wereld is weer enorm beeldend beschreven. Je ziet alles voor je ogen tot leven komen. Ik vind het echt geweldig, hoe de auteur, zo’n originele wereld heeft kunnen scheppen.

Er bleven wel vragen door mijn hoofd spoken. Bijvoorbeeld : wat is er met Xio gebeurt? Gaan we daar achter komen? Je krijgt veel antwoorden, in dit deel. Dat is best fijn.

Ik moest echt in het verhaal komen. Het is bijna als een film op papier gezet, zo zie je het voor je. Maar het duurde mij, in het begin te lang. Het stuk in het begin, met de nimfen, was prachtig, maar ik mis de spanning daar. Het moest echt op gang komen. Het las ook iets minder vlot, dan het eerste boek. Het lettertype is ook kleiner dan ik gewend ben , dus ik had echt moeite om in het verhaal gezogen te worden. Dat veranderde over de helft echt, toen was het bijna niet weg te leggen en werd het heel erg spannend. Actie, gevechten, achtervolgingen en ontknopingen. Ik hou van snelheid en dit was erg fijn. Mixed feelings dus, maar deze hele wereld blijft prachtig.

Het was wel moeilijk af en toe om in het verhaal te blijven. Er zijn behoorlijk veel personages, maar de lijst achterin het boek helpt daar enorm bij. Als je even niet meer weet, wie het personage was, kun je, je geheugen opfrissen.. dat is altijd een goede aanvulling. Ik zou het graag in meer fantasy verhalen zien. Er lopen verschillende verhaallijnen, dus je moet je hoofd er echt bij houden.

De epilog belooft nog veel meer. De laatste zin is daar het bewijs van.

Duistere fantasy . Schimmen nemen bezit van wezens en planten. Het voelt boosaardig en bezeten aan. Kunnen de helden hun wereld redden, voordat het duisternis het helemaal opslokt? Je begint te vrezen voor het ergste…… ik ben benieuwd naar de volgende delen. Hier kan nog zoveel over geschreven worden.

Kan het licht het duister ooit overwinnen? Of wint het duister voor goed? Deze vraag, is de vraag, die door mijn hoofd blijft spoken!

Ik vond het een goed vervolg. Het krijgt van mij 4****