Santos, Luis Otavio+Santoro, Alessa - Sonates Violon Liv4 (CD)

Toen Jean-Marie Leclair op 46-jarige leeftijd zijn Vierde Sonateboek voor viool en basso continuo publiceerde, stond hij op het hoogtepunt van zijn carrière als violist en componist. De twaalf sonates illustreren feilloos zijn rijpheid en zijn capaciteiten als musicus en als componist. In zijn harmonische complexiteit en in de extreme technische complexiteit van de vioolpartij overtreft de verzameling vorstelijk de drie voorgaande boeken. De muziek van het Vierde Boek is zeer emotioneel, vertoont een uitgesproken expressieve subjectiviteit, bijna in romantische zin, met verrassende wendingen in de melodische lijn, plotselinge modulaties en gebroken cadensen. De stemming in de langzame delen lijkt soms bijna ondoordringbaar en loopt soms vooruit op de expressieve ambiance van het negentiende-eeuwse repertoire. Deze schrijfstijl zou geworteld kunnen zijn in het karakter van Leclair, dat door zijn tijdgenoten werd omschreven als moeilijk, terughoudend, gezelschap mijdend en bijna misantropisch. De composities getuigen van een superieur muzikaal niveau en doen vermoeden dat Leclair er in verschillende fasen aan heeft gewerkt: tussen de eerste aankondiging van het Vierde Boek in de Mercure de France en de eigenlijke publicatie van de stukken verstreken zes jaren, waarin Leclair in Amsterdam en Den Haag woonde. In deze periode had hij veelvuldig contact met de Italiaanse violist Pietro Locatelli en profiteerde hij zeker van de adembenemende techniek van deze virtuoos. De Franse stijl, die in het Eerste Sonateboek zo duidelijk overheerste, is in de Italiaanstalige schriftuur van deze bundel volledig opgelost, zelfs in de dansdelen. Als geen andere componist heeft Leclair de Italiaanse stijl in Frankrijk opgelegd. Hij was de eerste die de grote kunst van de Italiaanse vioolvirtuozen (met voorbeelden als de sonates van Corelli of de concerti van Vivaldi) vermengde met de Franse traditie. Ondanks sterke tegenstand van esthetische puristen zoals Hubert Le Blanc (Défense de la basse de viole), revolutioneerde hij de Franse muzieksmaak met zijn kenmerkende aanpak en legde hij de basis voor de Franse vioolschool, vertegenwoordigd en ontwikkeld door musici als Guillemain, Mondonville, Gaviniès, Rode en Kreutzer in de loop van de achttiende eeuw.LUIS OTAVIO SANTOS werd geboren in Brazilië. Hij studeerde barokviool bij Sigiswald Kuijken aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en behaalde zijn meestergraad met de hoogste onderscheiding. Sinds 1992 is hij een van de belangrijkste leden van La Petite Bande, waarmee hij zowel als solist en als eerste violist optreedt. Hij heeft verschillende CD-opnames gemaakt en concertreizen gemaakt door Europa, Japan, China en Latijns-Amerika. Hij wordt vaak uitgenodigd om ensembles te leiden zoals het Ricercar Consort, Il Fondamento en de Nederlandse Bachvereniging. Van 1997 tot 2001 doceerde hij barokviool aan de muziekschool in Fiesole, Italië. Sinds 1998 is hij assistent van Sigiswald Kuijken aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel, België. Hij is artistiek directeur van het jaarlijkse Festival Internacional de Musica Colonial Brasileira e Musica Antiga de Juiz de Fora, een evenement dat door het Braziliaanse Ministerie van Cultuur wordt geëerd voor zijn cruciale bijdrage aan de Braziliaanse culturele ontwikkeling. Samen met Pieter-Jan Belder nam hij de complete Bach sonates voor viool en klavecimbel op voor het Nederlandse label Brilliant Classics.De in Brazilië geboren ALESSANDRO SANTORO behaalde een Master in pianoprestaties aan het Tsjaikovski Conservatorium in Moskou. Hij nam het Eerste Pianoconcert van Claudio Santoro op met het Filharmonisch Orkest van Samara. Hij vervolgde zijn opleiding met een studie klavecimbel bij Jacques Ogg aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij nog een Master behaalde. Hij treedt op in Europa en Brazilië als lid van ensembles als La Petite Bande, The Orchestra of the 18th Century, La Sfera Armoniosa en Den Haag Baroque Orchestra. In 2000 dirigeerde hij het Symfonieorkest van Brasilia in een programma met de complete Brandenburgse Concerti. Hij is lid van de docentenstaf van de Internationale Zomercursus in Brasilia en van het Festival Internacional de Musica Colonial Brasileira e Musica Antiga de Juiz de Fora. Hij is gastdocent basso continuo en ensemblecoaching aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.RICARDO RODRIGUEZ MIRANDA werd geboren in Venezuela. Hij studeerde piano en violoncello in Caracas, waar hij ook lid was van La Camerata de Caracas. Hij kreeg een beurs van de Venezolaanse regering om viool te studeren bij Wieland Kuijken aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en nam in diezelfde periode deel aan verschillende masterclasses bij Jordi Savall. Hij behaalde zowel een onderwijs- als een solodiploma en ging, naast zijn activiteiten als uitvoerend musicus, musicologie studeren aan de Universiteit van Utrecht.